Οι σχέσεις πέρα από τα συναισθήματα πληρότητας που γεννούν, για την αγάπη και την αφοσίωση που μας προσφέρουν, έχουν και μια πλευρά που ταυτίζεται απόλυτα με την ανασφάλεια. Είμαι αρκετός, μήπως με βαριέται, πού θα είμαστε αύριο-μεθαύριο; Φόβοι απόλυτα δικαιολογημένοι, που συναρτώνται με την παραδοχή πως τίποτα δεν είναι φτιαγμένο να κρατά για πάντα, αν δεν το φροντίσεις κατάλληλα. Πόσω μάλλον ο συνδυασμός ανθρώπων που καλούνται να βρουν το πιο σπάνιο προνόμιο στο σύμπαν, ισορροπία.
Γι’ αυτή την ισορροπία, αυτή τη διατήρηση μιας ερωτικής σχέσης ώστε ο χρόνος να μην έχει τη δύναμη να την καταντήσει φορτική, κάνουμε πολλές προσπάθειες. Εγχειρήματα να πετύχει το ένα πλάνο κι όχι το άλλο, με στόχο τα αποτελέσματα να μη μας βρουν μόνους, εφόσον πραγματικά αγαπάμε. Ένα εγχείρημα άκρως ενδιαφέρον, είναι το 4 hour relationship. Και ναι, μην απορείς, ό,τι ακριβώς διαβάζεις είναι. Καλείσαι σε πειραματικό για αρχή στάδιο, να αφιερώνεις 4 ώρες σε εβδομαδιαία βάση στην σχέση σου. Μέσα απ’ όλο το πρόγραμμα και τη ρουτίνα σου, όσο τρέξιμο κι αν αυτή περιλαμβάνει, αυτές οι 4 ώρες, θα είναι αυστηρά προορισμένες για το ταίρι σου. Ιεροτελεστία.
Πρόκειται για μια δοκιμασία, που σύμφωνα με τον εμπνευστή της, Marc Radolph, συμβάλλει στο να τοποθετηθεί η σχέση μας ως ακόμη μια προτεραιότητα, όχι απλώς μια συνθήκη που την αφήνουμε για τον ελεύθερό μας χρόνο. Ραντεβού συγκεκριμένη μέρα κι ώρα, επιλογή δραστηριοτήτων που θα σας φέρουν πιο κοντά, ουσιαστικά όμως. Η λέξη κλειδί, είναι το “ωραίο”. Κάνουμε κάτι μαζί που μας επιτρέπει ν’ αντιληφθούμε μια προέκταση του εαυτού μας όμορφη, άρα κατ’ επέκταση, θα προβάλλουμε και το ανάλογο συναίσθημα στον σύντροφό μας. Είτε αυτό έχει να κάνει με ορειβασία, τένις για τους δυο σας, μια ταινία στο σπίτι που θα σας κάνει να γελάσετε, είτε τον προγραμματισμό μιας εκδρομής, Αντιλαμβανόμαστε πως αυτό είναι μια λεπτομέρεια σχετική, και το κόλπο κρύβεται αλλού.
Βλέπουμε ζευγάρια καμιά φορά έξω, να κάθονται μαζί και να μη μιλάνε μεταξύ τους, να βαριούνται. Είναι γιατί λείπει η σπίθα- όχι πάντα το πάθος. Αφήνουμε την ουσία να χαθεί, δεν υπάρχει θέμα συζήτησης να μας εξάψει το ενδιαφέρον. Στην αρχή το λεκτικό και μετά ό,τι αυτό μπορεί να γεννήσει. Αν δε δημιουργήσεις αφορμές γι’ αυτήν τη συζήτηση βρε αδερφέ, πώς περιμένεις τους καρπούς της έτοιμους; Η έρευνα αυτής της δοκιμασίας, υποστηρίζει πως όταν τα ζευγάρια μπαίνουν στη διαδικασία να κάνουν κάτι μαζί και δεν είναι αγγαρεία, εκκρίνονται ορμόνες που σχετίζονται με την αγκαλιά, την οικειότητα, την ευχαρίστηση- εν προκειμένω η ωκυτοκίνη. Αγγίζεις τον σύντροφό σου, τον αγκαλιάζεις κι ίσως θυμάσαι συχνότερα τους λόγους για τους οποίους ερωτεύτηκες αυτόν, κι όχι κάποιον άλλον. Και θα λέγαμε πως ίσως δεν είναι τόσο πολύπλοκο, αλλά μας φαίνεται τετριμμένο.
Αν άκουγε κανείς τη συμβουλή «βγείτε μια ώρα λες και πάτε να κάνετε τη ζούμπα σας», θα έλεγε πως πρόκειται για μπούρδες. Κι όμως, εδώ φαίνεται πως βοηθά επικοινωνιακά το ζευγάρι, αφού είναι χρόνος αποκλειστικά παραγωγικός και σε κάνει να εκτιμάς μικρές στιγμές που έχεις δεδομένες. Είναι σαν να διαβάζεις οδηγό επιβίωσης για σχέσεις, αλλά στη ρεαλιστικά διασκεδαστική του εκδοχή. Δεν ξέρω αν ένα τέτοιου είδους πείραμα είναι αρκετό ώστε να πει κανείς πως έπιασε τόπο στη σχέση του. Αυτό που αξίζει να κρατήσει σε πλαίσιο επαγωγικό, είναι πως για να καταλάβουμε τα απλά καμιά φορά, πρέπει να δυσκολέψουμε χωρίς λόγο τα πράγματα.
Πάντα ξέραμε πως αν παραμελήσουμε τον άνθρωπό μας μια, δυο, πέντε, δέκα, κάποια στιγμή η ρωγμή θα φανεί. Επίσης πάντα ξέραμε, πως το μαζί είχε νόημα όταν μοιραζόταν στην καθημερινότητα και στα μέρη της, όχι ως status στο Facebook. Αλλά πόσες φορές, τα κάναμε σκατά σ’ αυτά τα τυπικά για να τα εμπεδώσουμε; Είτε σε πειραματικό επίπεδο, είτε σε πρακτικό, ό,τι αφήνουμε αδούλευτο, από γρανάζι μέχρι καρδιά, κάποια στιγμή θα χαλάσει. Και δε χρειάζεται καμιά έρευνα για να το εμπεδώσεις.
«Μόνο η αγάπη μπορεί να μας κάνει να δούμε συνηθισμένα πράγματα, μ’ έναν ασυνήθιστο τρόπο.» Gramb J . Kerisen
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου