Το μεγαλύτερο ξεβόλεμα σού συμβαίνει όταν ερωτεύεσαι

Κι εκεί που η αξιοζήλευτη ήρεμη ρουτίνα σου κυλάει εξαιρετικά, εκεί που τίποτα δεν μπορεί να σε φέρει στην απόλυτη ταραχή, βρίσκεται μια λαμαρίνα εύκαιρη για δάγκωμα. Ε, και τη δαγκώνεις. Και τι κάνουμε τώρα με το κακό που μας βρίσκει, τόσο απροετοίμαστους και τόσο έτοιμους την ίδια στιγμή;

Για πολλούς ανθρώπους, είτε λόγω εμπειριών που ανήκουν στο παρελθόν, είτε εκ πεποιθήσεως, ο έρωτας φαίνεται σαν βόμβα που πέφτει και τα ανατρέπει όλα. Μιλάμε για περιπτώσεις που φαίνεται περιττός κι αχρείαστος, για φάσεις που νιώθουμε πλήρεις χωρίς αυτόν, ή φοβόμαστε να τον ζήσουμε πάλι από την αρχή, γιατί την τελευταία φορά δε μας άφησε και με τις καλύτερες εντυπώσεις, το αντίθετο μάλλον.

Κι όμως, έρχεται και το μόνο που μένει να κάνεις είναι να τον καλωσορίσεις, παρ’ όλο που δε θες καθόλου. Είναι πια αρκετά σύνηθες πράγματα αυθόρμητα κι αβίαστα όμορφα να αντιμετωπίζονται με κυνισμό κι αρνητικότητα, σαν να μπορούμε να προκαθορίσουμε καταστάσεις, ή να αποφύγουμε ένα ενδεχόμενο η κατάληξή τους να είναι κακή. Ένα έχω να πω: μπούρδες. Κάθε κατάσταση που έρχεται στα χέρια μας μπορεί να εξελιχθεί κατά τη βούλησή μας, όχι εξολοκλήρου όμως. Με την αίσθηση πως η παρουσία ενός νέου ανθρώπου στη ζωή μας θα έρθει η καταστροφή, απλώς γιατί γίνεται το σφυράκι που θα σπάσει τη ρουτίνα μας, μόνο ώριμους δε μας χρήζει.

Παρ’ όλα αυτά, μια τέτοια αντίδραση, αν και παράλογη, δεν είναι αδικαιολόγητη. Τοποθετώντας τις ερωτικές σχέσεις σε βάση σταθερά επιπόλαιη, κι ανειλικρινή, οι άνθρωποι φοβούνται πως αν δεθούν κι αφεθούν στα χέρια κάποιου άλλου, η κατάληξη θα είναι νέα ρεκόρ υπερανάλυσης κι απογοήτευσης, πράγμα που ναι, αν μπορείς να το αποφύγεις καλώς και το κάνεις. Με άλλα λόγια, δεν πας μόνος σου να πέσεις στον λάκκο, προσπαθείς να ζήσεις άλλα καλύτερα και ίσως πιο ανώδυνα για τις αντοχές σου. Με αυτή τη σκέψη ξεκινά ένα ατελείωτο γαϊτανάκι απροθυμίας για μια γνωριμία που δε θα μείνει απλώς στα στάδια του φλερτ, αλλά θα καταφέρει να σε ξεκουνήσει από την ήσυχη γωνίτσα σου, αυτή χωρίς τις σκοτούρες, που ήθελες να αποφύγεις.

Το θέμα είναι, τι κάνεις όταν τι σχέδιο ναυαγήσει και βρεθείς με τα «θα» και τα «εγώ ποτέ ξανά» αγκαζέ. Αν με ρωτάς, τα αφήνεις στην άκρη κι αντιμετωπίζεις αυτόν που ερωτεύτηκες, ή όπως θες πες το, με τον τρόπο που του πρέπει. Χωρίς ηλίθιες συστολές που μόνο μας ρίχνουν και δε μας προστατεύουν, όπως θα θέλαμε να πιστεύουμε. Σε ζητήματα που δεν μπορείς να παίξεις μόνο με τη λογική, είναι αδιανόητο να ζητάς εγγυήσεις οτι δε θα εξαπατηθείς, ότι δε θα πέσεις έξω και ξανά μανά τα ίδια.

Αν ερωτεύτηκες, ερωτεύτηκες κι αν δε θες να το πεις ή να το δείξεις, τουλάχιστον έχε το θάρρος να μην κρύβεσαι πίσω από το δαχτυλάκι σου. Ανέκαθεν πιάναμε τον εαυτό μας ή τους γύρω μας να λένε πως τίποτα καλό δεν τους συμβαίνει, πως νιώθουν κενοί. Κι αν έρθει τελικά κάτι να μας αλλάξει τη γνώμη, φοβόμαστε να το αρπάξουμε μήπως και σπάσουμε την πορσελάνη. Επί του πρακτέου, άλλα λέμε, άλλα θέλουμε, άλλα κάνουμε.

Για να κλείσω, ρέγουλα -αν θες- βάλε στο φαΐ, βάλε στον ύπνο, βάλε στη δουλειά σου. Όχι στα συναισθήματά σου, μόνο κακό θα κάνει. Είναι καιρός να δούμε το ξεβόλεμα σαν κάτι το ευχάριστο, που έχει τη δύναμη να μας κάνει ξανά πιο αισιόδοξους, αν δεν ήμασταν ήδη. Αν παλιές μας σχέσεις μάς άφησαν πληγές, στο χέρι μας είναι να τις κλείσουμε οριστικά μια ώρα αρχύτερα. Κι αν πάλι ο λόγος αυτής της διστακτικότητας είναι το ξερό μας το κεφάλι, ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε και να δοκιμάσουμε πώς είναι να ζεις ό,τι σου συμβαίνει χωρίς να το περνάς από κόσκινο γιατί -σου έχω νέα- το χαλάς.

Είτε είστε ερωτευμένοι, είτε όχι, είτε θέλετε να είστε, είτε όχι, η αλήθεια είναι μία: χωρίς αυτό το διαβόητο ξεβόλεμα που τόσο πολύ μας έχει χαλάσει τον ύπνο, η ζωή μας δε θα είχε την ίδια αίσθηση. Κι αυτά θα τα πούμε όσες φορές χρειαστεί, μέχρι ο φόβος να μεταστραφεί σε ενθουσιασμό, ο κυνισμός του βολεμένου, να γίνει η χαρά του ερωτευμένου.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!