Έχουμε κληθεί πολλές φορές οι περισσότεροι από εμάς να απαντήσουμε σε ερωτήσεις του τύπου «Είσαι σε σχέση αυτόν τον καιρό;», με την απάντηση να ρέει πιο εύκολα από τα χείλη μας, όταν αυτή πρόκειται να είναι καταφατική. Αντίθετα, η άρνηση και η παραδοχή της μοναξιάς ισοδυναμεί με αίσθηση αμηχανίας κι ακούσιας προβολής των προσωπικών σου. Με άλλα λόγια, όταν υπάρχει σύντροφος στο πλάνο, όλα καλά, όταν δεν υπάρχει, μπορεί και να νιώθουμε ελαφρώς απροστάτευτοι.
Και πάντα αναρωτιόμαστε, μα τι στο καλό συμβαίνει και χάνουμε την αυτοδυναμία μας σε τέτοια ζητήματα, τι είδους ανάγκη είναι αυτή που προκύπτει και μας κάνει να ζητάμε συναισθηματική ομπρέλα με την ύπαρξη ενός άλλου ανθρώπου; Και χωρίς να μιλάμε για καβάτζες αυτή τη φορά, η απάντηση μπορεί να καλύψει κάθε είδους απορία. Η υπέρμετρη και μέγιστη δύναμη του ανήκειν, που ποτέ καμιά ανασφάλεια δε θα την πολεμήσει, ακριβώς γιατί αυτό είναι το φάρμακό της.
Ανήκω κάπου σημαίνει έχω ένα δικό μου σημείο αναφοράς, ένα αποκούμπι που θα λέγανε και οι παλιοί. Ανήκω σε σένα κι εσύ σε μένα κι αυτό άμεσα επικυρώνει ένα συμβόλαιο συναισθηματικό κι από κοινού, που σου κάνει πιο εύκολα αυτά που εσύ θεωρείς βαριά, που θα κάνει τη σχέση και το δέσιμο να σημαίνουν κάτι παραπάνω στο μυαλό σου. Δεν είναι μόνο ο έρωτας που σε κρατάει και σε θρέφει, είναι η πηγαία αναγκαιότητα για το μαζί. Πολλοί άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι όταν βιώνουν μια τέτοια συνθήκη, νιώθουν ασφαλείς και προστατευμένοι, αποδεκτοί. Επίθετο πολύ σημαντικό κι αναντικατάστατο, αφού όταν μας αποδέχονται κι αυτό σερβίρεται με αγάπη, τότε το μέσα μας ζεσταίνεται, ηρεμεί κι αυτό χάρη στην παρουσία ενός άλλου, ενός ξένου αρχικά.
Κι από εδώ ενδεχομένως, ξεκινάει αυτό το περιβόητο ανήκειν κι αποκτά τόσο μεγάλο νόημα· αρχίζει και δίνει τα ηνία της καρδιάς μας σε άλλους ανθρώπους, πλάθοντας μια κτητικότητα άλλοτε αγαπητή, άλλοτε θηλιά καλοδουλεμένη. Ο κοινός παρανομαστής σε όλα αυτά είναι η ασφάλεια που γεννάται μέσα στη σχέση, που της δίνει αυτό το level up για το οποίο συζητάμε. Και για να το κάνουμε πιο ξεκάθαρο, δε χαρακτηρίζονται όλες οι σχέσεις από τέτοιες μεταβλητές, υπάρχουν κι οι πιο ήπιες, αυτές που θα λέγαμε πως είναι προσγειωμένες.
Νιώθοντας κανείς ασφαλής, ταυτίζει το συναίσθημα με το άτομο που το δημιουργεί. Από τη μία αναμενόμενο, από την άλλη άδικο και πάλι προς τον εαυτό μας. Πράγμα που σημαίνει, πως άπαξ και χάσεις τον άνθρωπο που σε έκανε να νιώθεις πως πατάς τόσο γερά στα πόδια σου, ή αυτόν που σε καθοδηγούσε τόσο σωστά για να ξεπερνάς εμπόδια, δε θα χάσεις και την ικανότητα να τα κάνεις όλα αυτά μόνος σου. Η έννοια του ανήκειν, μας δίνει απλόχερα την αίσθηση πως «μετά από σένα το χάος, μετά από σένα το τίποτα». Μας δίνει κι αυτό το γλυκό γέλιο πού και πού, όταν σκεφτόμαστε πως το «δικός μου» μπορεί να πάρει σάρκα και οστά όταν αγκαλιάζεις.
Αυτή η διττή όψη, είναι και η πιο αντιφατική. Είμαι ευτυχισμένος γιατί αγαπώ και μ’ αγαπούν, αλλά σε βαθμό που με οδηγεί να θέλω να το επιβεβαιώσω, συνοδεύοντας το πρόσωπο που με ενδιαφέρει με το γνωστό κτητικό «μου». Από την άλλη χάνω κάθε ευτυχία και πέφτω στα πατώματα αν αυτή συνθήκη λήξει, αν αυτή η κτήση πάψει να υφίσταται. Δε θα μπορούσε να απορριφθεί καμιά από τις δύο πλευρές, εφόσον είναι εξίσου δυνατές μέσα στο κεφάλι σου, όποια στιγμή κι αν τις βιώσεις.
Δεν ξέρω αν θα πρέπει να επικροτούμε την ανάγκη μας να ανήκουμε κάπου, αν πρόκειται για ένδειξη αγνών -και σπάνιων πια- συναισθημάτων, ή για φανερό σημάδι ανασφάλειας. Δεν ξέρω αν τελικά η ανασφάλεια και η σιγουριά πορεύονται χέρι χέρι και μας μαθαίνουν τι πρέπει να ζητάμε και τι να δίνουμε ως αντάλλαγμα. Αυτό που σίγουρα υποχρεούμαστε να παραδεχτούμε, είναι πως η αγκαλιά που θα δώσεις και θα λάβεις, δεν είναι απαραίτητο να είναι η ίδια παντοτινά, γιατί καλώς ή κακώς, αυτή είναι η ζωή. Είναι απαραίτητο όμως, να τη δίνεις και να την εννοείς στο μέγιστο, χωρίς περιστροφές και δεύτερες σκέψεις.
Κι ίσως αυτή να είναι η πραγματική σημασία του ανήκειν, η πραγματική αφοσίωση, η ειλικρινής προσοχή και φροντίδα, που πλάθει ασφάλεια κι αγκαλιά που σε ηρεμεί. Ανήκω, μακάρι να σημαίνει μονάχα αφοσιώνομαι. Και παραπάνω από αρκετό ας είναι αυτό για να μας γεμίσει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλίκη Μουσμούλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
