Στα πάνω κάτω που έχουν οι σχέσεις μέχρι να μπει το νερό στ’ αυλάκι, είναι σύνηθες να βλέπουμε συμπεριφορές και κινήσεις σπασμωδικές. Η ανάγκη η δική σου ή της άλλης πλευράς ώστε να προκαλέσετε τις αντιδράσεις, καμιά φορά οδηγούν σε λάθη και κινήσεις που μόνο το επιθυμητό αποτέλεσμα δε φέρνουν. Ο λόγος, για τη βλακώδη κίνηση να κάνεις πέσιμο στον κολλητό του προσώπου που σε καίει, προσδοκώντας -μάλλον- να τον κάνεις να ζηλέψει. Ήδη βρωμάει η ιστορία, το βλέπεις έτσι;
Η ζήλια στις περισσότερες περιπτώσεις ναι, είναι κόλπο αλάνθαστο κι αν είσαι δεξιοτέχνης μπορείς να τον κάψεις τον άλλον χωρίς πολλά- πολλά. Δοκιμάζεις τη θέλησή του, αν θα σε διεκδικήσει, αν θα βρει αφορμή να σου εκφράσει πως αισθάνεται. Κι ίσως αν όλα πάνε καλά και το εγχείρημα πετύχει, κάποτε θα θυμάστε αυτή την παρωδία και θα γελάτε αγκαλιά. Μέχρι εκεί, ας πούμε πως, τα πάμε καλά. Η ντροπή ξεκινά εκεί που το πρόσωπο θα πλησιάσει κολλητάρι δικό σου για να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον, και οι λόγοι για να τρέξεις μακριά αν δεις τέτοιο καραγκιοζιλίκι, είναι αμέτρητοι. Να σου μιλήσω για το άβατο που έχουν οι φίλοι μας, που κανένας τρίτος δεν πρέπει να πατά, για την ανωριμότητα που κρύβει μια τέτοια τακτική, ή για σένα που δε φταις σε κάτι να τα πληρώνεις αυτά; Θα σου μιλήσω για όλα, αν νομίζεις πως θα γλιτώσεις.
Πρώτα απ’ όλα αυτή η κίνηση είναι ένα red flag αστείο κι εξοργιστικό ταυτόχρονα, αν με ρωτάς. Δε φανερώνει πρόθεση ενός ανθρώπου τσιμπημένου μαζί σου που προσπαθεί να σε φέρει στα νερά του έξυπνα. Προδίδει μια συμπεριφορά παιδιάστικη που δε διστάζει να ξεφτιλιστεί και να μπει ανάμεσα σε φίλους για να πει πως κέρδισε το ενδιαφέρον σου με κάθε κόστος. Αν μπορώ να μιλήσω για την πλειοψηφία, και όχι για θλιβερές εξαιρέσεις, με βεβαιότητα δηλώνω πως φιλίες αληθινές δε χαμπαριάζουν από δήθεν φλερτάκια που τις βάζουν να αναμετρηθούν. Επομένως, άνθρωπος που τα ρίχνει στον κολλητό ή την κολλητή σου ενώ έχει εσένα στο μάτι, μάλλον δώρο σου κάνει γιατί γελάτε με την παρέα σου, δε βγάζετε σπαθιά για τον ωραίο ή την ωραία του χωριού.
Εκτός αυτού, ακόμα και νοερά αυτό το show του κλόουν που σου έκλεψε την καρδιά πετύχει, έχεις να διαχειριστείς έναν άνθρωπο ανώριμο, χωρίς σεβασμό για αυτούς που σε περιβάλλουν. Έχεις απέναντι σου κάποιον που δηλώνει πως εσένα θέλει, αλλά κοίταξε και το φιλαράκι σου. Μπορείς να κοιμάσαι ήσυχα γνωρίζοντας πως ήταν απλά τέχνασμα; Έχεις την άνεση να βρίσκεσαι στο ίδιο τραπέζι με παρέα και αίσθημα και να μην καίγεται ο κώλος σου; Δε γνωρίζω, απλά ερωτήσεις κάνω, μπας και βάλουμε το τούτο σου να δουλέψει και δεις πως δεν το αξίζεις όλο αυτό το φθηνό βραζιλιάνικο στη ζωή σου. Τέτοιες συμπεριφορές ας πούμε πως δικαιολογούνται μόνο αν μιλάμε για έξαλλη εφηβεία που καλά- καλά δεν ξέρουμε να περιγράψουμε τον εαυτό μας, όχι να τον οριοθετήσουμε κιόλας.
Η στάση αυτή χαρακτηρίζεται ως ένα από τα μεγαλύτερα red flags γιατί φέρνει στην επιφάνεια δύο πολύ σημαντικές πτυχές της ζωής μας, και πάει να τις μπλέξει κιόλας. Η φιλία θα πρέπει να είναι προστατευμένη, να είναι το δεύτερό μας σπίτι, οι άνθρωποι που μας ακούν και τους ακούμε. Διαχρονικά με την παρέα μας τραβούσαμε τα ζόρια μας τα αισθηματικά, τα κάναμε πιο εύκολα, τα λούζαμε με καυστικό βιτριολικό χιούμορ και στην τελική τα ξεπερνούσαμε. Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μπει ανάμεσα σε αυτόν τον δεσμό και να τα κάνει όλα μπάχαλο επειδή “σε γουστάρει”.
Από την άλλη για να μην παιδεύεις πολύ το κεφαλάκι σου, οι άνθρωποι που αξίζουν και πρέπει να δώσεις την ψυχούλα σου για δαύτους, διαχρονικά αποδεικνύεται πως δεν έχουν τέτοιες συμπεριφορές. Είναι ντόμπροι στην καψούρα τους, ξεκάθαροι ακόμα και στα τερτίπια τους. Θα σεβαστούν τα όρια σου, δε θα σε κάνουν να αμφιβάλλεις για την ποιότητα του χαρακτήρα τους από την πρώτη στιγμή. Η σχέση και η φιλία είναι δύο πυλώνες στην ζωή μας που πρέπει να συμπορεύονται, ποτέ να συγκρούονται. Όποιος προσπαθήσει αυτά τα δύο να τα μπλέξει έχει θέση κάπου αλλού, σίγουρα όχι κοντά σου. Υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι εκεί έξω, ικανοί να σου φορέσουν ένα χαμόγελο στα μούτρα, που όμοιό του δε θα έχεις δει ξανά. Αυτούς να ψάχνετε, από κατίνες περιωπής χορτάσαμε.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου