Η κατάλληλη στιγμή είναι τώρα!

Κατάλληλη στιγμή, σου λένε. Τι αστείο κι αυτό; Παραμύθια που τα κατάπιαμε αμάσητα κι ένας καλοστημένος μύθος. Ηχούν στ’ αφτιά μου ατάκες τύπου «την κατάλληλη στιγμή θα συμβεί». Πού να βασίζεται, άραγε, μια τέτοια δήλωση. Λες κι υπήρξαν ποτέ τέλειες συγκυρίες.

Πάρ’ το απόφαση φιλαράκι μου, κατάλληλη στιγμή δεν υπάρχει. Κατάλληλη είναι η στιγμή που εσύ αποφασίζεις να υποκινήσεις καταστάσεις για να σου συμβούν. Κάθεσαι και περιμένεις να φτιάξουν τα πράγματα, λες. Φυλάς αυτά που νιώθεις για το παρακάτω, για όταν θα διαλυθεί κάπως η συννεφιά. Τα κρατάς σφραγισμένα, μη σώσουν και σε κυριευόσουν. Τα κρατάς δήθεν για σένα, για κανέναν άλλον -έστω κι αν αφορούν κι εκείνον.

Τα αποθηκεύεις στα συρτάρια του μυαλού σου, στις χαραμάδες της καρδιάς σου. Θαρρείς πως ο άλλος θα ’ναι εκεί και θα περιμένει απ’ τα δικά σου συναισθήματα να συγκινηθούν και να γίνουν λέξεις. Αμ δε. Περιμένεις να πάνε λιγάκι καλύτερα τα πράγματα για να μπορέσεις να εκφραστείς, να εξομολογηθείς και ν’ αφεθείς.

Περιμένεις. Τι περιμένεις; Την μπόρα που ξέσπασε να παρέλθει; Θυμάσαι εκείνο το ρητό που σου άρεσε και λέει πως στη ζωή επιβάλλεται να μάθεις να χορεύεις στη βροχή κι όχι να περιμένεις την καταιγίδα να περάσει; Πού πήγε αυτή σου η πεποίθηση;

Θέλεις να μάθεις πώς περνά. Να σηκώσεις το ακουστικό. Να στείλεις ένα ρημαδομήνυμα. Να ακούσεις αυτή τη φωνή. Να παιχτεί το καθιερωμένο λογοπαίγνιο που σε γοήτευε πάντα. Σταματάς αμέσως. Θέτεις φραγμούς στον παρόρμησή σου. Κατεβαίνεις απ’ τα σύννεφα και σπεύδεις να σε πείσεις πως τώρα δεν είναι ο κατάλληλος χρόνος. Σοβαρά μιλάς; Και πότε θα είναι; Εσύ που έχεις τις απαντήσεις για όλα, πες μου, πότε θα είναι;

Το σέβομαι αυτό που ισχυρίζεσαι. Μόνο που θέλω να σου υπενθυμίσω κάτι που αψηφάς. Η ζωή δε θα πάψει ποτέ να περιπλέκεται, να κάνει κύκλους, να καταντά σκληρή κι άδικη, να σε δοκιμάζει, να σε ρίχνει στα βαθιά, να σε περνά απ’ τη φωτιά, όπως ακριβώς φτιάχνονται και τα διαμάντια. Θέλεις να σε κάνει ατσάλινο, με κάθε τρόπο. Και δε θα σταματήσει μέχρι να τα καταφέρει. Δε θα σταματήσει να σου κάνει νερά ή κόλπα.

Δεν το βλέπεις; Σε πόσες άλλες γλώσσες πρέπει να σου πω πως δεν υπάρχει κατάλληλη στιγμή για να το εμπεδώσεις και να δράσεις. Σχημάτισε τον αριθμό του τηλεφώνου του. Πηγαίνετε μαζί για ένα μεγάλο περίπατο, να μιλήσετε για όλα. Να πείτε τα πάντα, όλα όσα συνέβησαν, όλα όσα φοβάσαι, όλα όσα σε καθιστούν δειλό. Άνοιξε την καρδιά σου. Ξεδίπλωσε τα μυστικά σου.

Δε χρειάζεται να υποφέρεις μόνος πια. Να τα περνάς όλα μόνος γιατί σε έφαγε η περηφάνια σου. Είναι περιττό να κρύβεσαι πίσω απ’ το δάκτυλό σου και να καταπνίγεις τα συναισθήματά σου πίσω από μια ηλίθια δικαιολογία που επινόησες, πως οι καιροί είναι δύσκολοι. Τι κι αν δεν έρθουν καλύτεροι καιροί; Τι κι αν αργήσει ν’ αλλάξει το σκηνικό;

Κάποτε, να ξέρεις, οι καταστάσεις φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά. Ακόμα κι αν ο μόνος που θέλεις να σε βλέπει να κλαις είναι ο καθρέφτης σου, ίσως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που όχι μόνο είναι διατεθειμένοι να σου σκουπίζουν τα δάκρυα, αλλά να τα αντικαθιστούν με την ομορφότερη καμπύλη του σώματός σου, το χαμόγελό σου. Δώσε τους την ευκαιρία.

Κάνε ένα βήμα. Δε χρειάζεται να είναι όλα όμορφα για ν’ αγαπηθείς. Το να είναι όλα στη θέση τους και τακτοποιημένα δεν αποτελεί προϋπόθεση. Ούτε εσύ έχασες την ιδιότητα του να είσαι ερωτεύσιμος επειδή αποφάσισαν να έρθουν τα πάνω κάτω κι οι καιροί σε τρομάζουν.

Τα συναισθήματα δεν κοιτάνε τις συγκυρίες. Κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα και μαζί φτιάχνουν ένα δικό τους παράδεισο. Κάνε το βήμα και μπες μέσα. Είσαι ένα βήμα μακριά. Στείλε ένα μήνυμα κι άφησε τη συνέχεια να σε μαγέψει. Δεν πρόκειται να χάσεις. Πάρ’ το σαν εγγύηση.