Μου έχει τύχει και σου έχει τύχει, είναι γεγονός και δεν είσαι εσύ η εξαίρεση. Βιάζουμε το κουμπί της επανάληψης ενός τραγουδιού, που έχει ψιθυρίσει κάτι στην καρδιά μας. Έτσι δεν είναι; Που έχει ξυπνήσει ένα κομμάτι μας ή που έχει κολλήσει πίσω ένα άλλο.
Ακούμε ένα τραγούδι ξανά και ξανά όταν έχει δημιουργήσει απ’ το μηδέν φιλόδοξα όνειρα, εκεί που όλα είχαν καταλήξει μόνο στάχτες. Εκεί όπου έψαχνες μια νότα χαράς κι ήρθαν οι νότες του να σου δώσουν την απάντηση για τα πιο μικρά ή τα πιο μεγάλα.
Θα σου κάνω μερικές ερωτήσεις. Αποτελεί έναυσμα για κάτι καινούργιο; Σε έχει αγγίξει; Μήπως στο άκουσμά του νιώθεις ξανά ζωντανός; Ξυπνάμε και κοιμόμαστε μαζί του μέρες τώρα αν η απάντηση είναι «ναι». Κάθε μέρα μάς εντυπώνεται ακόμα πιο πολύ. Μας γυρνά στα παλιά ή γράφει μια ολοκαίνουργια σελίδα στο μέλλον.
Επιλέγουμε να το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας συνειδητά. Και σου έχω έτοιμο και το λόγο. Θέλουμε να τον επαναφέρουμε ή να τον κινητοποιήσουμε. Να τον ξαναγεννήσουμε. Μια γέννα διαφορετική, στην οποία βάζουμε και λίγο το χεράκι μας, κουνάμε και λίγο τα ποδαράκια μας που μούδιασαν ώστε να προκαλέσουμε τον εαυτό μας να συνέλθει, να ξαναβρεί τις δόξες του ή να πορευθεί σε καινούργια, πιο υποσχόμενα μονοπάτια.
Να γίνουν οι στίχοι οδηγίες, να γίνουν τα λόγια η τωρινή μας ελπίδα. Να γίνουν οι νότες τα καινούργια μας πλάνα και να πάρουν μορφή κάπου σε βάθος χρόνου. Η μελωδία να ηχήσει σε ολόκληρη την ψυχοσύνθεσή μας. Να διαπεράσει κάθε εκατοστό του σώματός μας, να εμποτίσει όλα μας τα κύτταρα, να ανακυκλώσει τις σκέψεις μας, να ανανεώσει την ενέργειά μας που πήγε και σκούριασε τελευταία, κρύφτηκε κι έχασε την αίγλη της.
Σίγουρα, υπάρχει ένα τραγούδι που συνέδεσες μια προσωπική στιγμή σου μαζί του, γιατί την ώρα που συνέβη το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ή ο dj είχε τα κέφια του ή τη μελαγχολία του ανάλογα. Έστω. Εσύ τα βίωσες μαζί και συγχρόνως κι αυτό δεν ξεμπερδεύεται εύκολα. Αν θέλεις να μπλέξουμε και λίγο τη μοίρα, το τραγούδι που παίζει σε μια σημαντική στιγμή μας αυτομάτως το βαπτίζουμε σημαδιακό και το κρατάμε άρρηκτα συνδεδεμένο εκεί για πάντα. Τραγούδι και βίωμα. Έτσι πάει. Κι όποιον θέλεις ρώτα.
Συσχετίζουμε φάσεις της ζωής μας με τραγούδια κι έτσι, όταν αυτό το τραγούδι μπει ξανά εσκεμμένα ή τυχαία στη ζωή μας, στον υπολογιστή μας, στο κινητό μας, στο μπαράκι ή σε ένα πάρτι, οι αναμνήσεις πονάνε αφόρητα ή μας χαϊδεύουν γλυκά. Εξαρτάται. Βλέπεις; Κάθε τραγούδι σημαίνει κάτι. Έχει μια ιστορία. Παραπέμπει σε ένα σκηνικό. Μπλέκει δυο-τρία πρόσωπα, μια κόντρα ή μια συμφιλίωση. Ένα χωρισμό ή μια απώλεια και κάποιες άλλες τραγελαφικές καταστάσεις από αυτές που ξέρεις.
Ακόμα κι αν ήρθε το παρελθόν και μας χτύπησε την πόρτα με τα τραγούδια του, εμείς σαν γνωστοί μαζόχες θα το βάλουμε να παίξει ξανά όταν θα μείνουμε πια μόνοι. Μετά θα το επαναλάβουμε κι αμέσως μετά θα επαναλάβουμε την επανάληψή του. Ίσως γιατί έτσι ερχόμαστε πιο κοντά σε κάτι που χάσαμε, ίσως γιατί μας θυμίζει πόσα υπήρξαμε, ίσως γιατί έτσι διατηρούμε κάποιες στιγμές ευτυχίας μας για πάντα, αναβιώνοντάς τις από επιλογή.
Ακούς ένα τραγούδι ξανά και ξανά όταν σου δίνει δύναμη να προχωρήσεις. Κουράγιο να διεκδικήσεις εκείνα που άφησες μισά. Κίνητρο για να αλλάξεις αυτά που σε ζορίζουν και φτερά για να πετάξεις όταν τα έχεις επιτέλους καταφέρει με τα υπόλοιπα.
Έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Βρίσκουμε πάντα τρόπους να μην αφήνουμε τον εαυτό μας ξεκρέμαστο, να τον εμψυχώνουμε δειλά και τα τραγούδια είναι το καλύτερο υποβοηθητικό που θα μπορούσαμε να σκεφτούμε για να βγάλουμε τη μέρα, μια ακόμα μέρα και κατ’ επέκταση όλη τη ζωή μας.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη