Το παν είναι να 'σαι μέσα σου ήρεμος

Ανέκαθεν θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθεί να βρει φως στα σκοτάδια του ή να σωθεί απ’ το δικό του χάος. Μα μέσα στα χρόνια τα πολλά κατάλαβα πως αυτό είναι εντάξει. Το χάος είναι εντάξει. Η ακαταστασία. Η αταξία –πού και πού– είναι εντάξει. Αλήθεια. Το παν σε όλο αυτό το κομφούζιο, όμως, είναι να καταφέρεις να διατηρήσεις έστω μια στοιχειώδη αρμονία ανάμεσα σε ό,τι σκέφτεσαι κι ό,τι κάνεις. Να τα βρεις κάπως με τη σύγχυσή σου. Να μη σε ελέγχει. Να τη φιμώνεις.

Και να ’σαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Αν δεν αισθάνεσαι καλά, φύγε από εκεί που σε πλήγωσαν. Κουνήσου. Δεν είσαι κτίριο. Αν νιώθεις πόνο, κλάψε γι’ αυτά κι αυτούς που έχασες. Το δικαιούσαι. Αν δεν είσαι εντάξει, ρε φίλε, μοιράσου του και πάψε να παίζεις θέατρο επιτέλους. Ακόμα και στα θέατρα υπάρχει διάλειμμα. Το ξέχασες; Να ’σαι ειλικρινής με την αλήθεια σου. Όποια κι αν είναι.

Αν νιώθεις κάτι στην καρδιά σου, μην αφήσεις να το ξέρει μονάχα αυτή. Ακόμα κι αν είναι λάθος. Δεν υπάρχει λάθος. Και τι ορίζεται σαν λάθος τέλος πάντων; Αν νιώθεις κάτι για κάποιον ή μια κατάσταση, βάλε και καμιά φωνή. Ρίξε καμία δήλωση. Άφησε κανένα συναίσθημα να πιάσει τόπο. Μην αφήνεις τη λογική να κάνει πάντα κουμάντο.

Πες ό,τι σκέφτεσαι καμιά φορά. Πράξε όπως ακριβώς νιώθεις. Δεύτερη ζωή δεν έχει. Τι είναι αυτό μαζί σου; Γιατί τόση μυστικοπάθεια κι εσωστρέφεια; Νομίζεις πως παίζεις σε καμιά γενική πρόβα. Φίλε μου, αυτό δεν είναι πρόβα. Αυτό είναι η ζωή σου κι η πλοκή δουλειά στα δικά σου χέρια. Λύσε τα λοιπόν και γράψε το ομορφότερο σενάριο.

Συντόνισε την καρδιά και το μυαλό σου πια. Κάνε αυτό που πάντα θεωρούσες ριψοκίνδυνο. Νίκησε το απωθημένο εκπληρώνοντάς το. Τόλμησε. Καθάρισε το κεφάλι σου απ’ την πολλή βαβούρα. Κάνε εκκαθάριση. Κι ύστερα βάλε εκπτώσεις στους φθηνούς ανθρώπους και τις αρνητικές σκέψεις.

Στάσου μια στιγμούλα και συλλογίσου: Οι πράξεις μου με φέρνουν πιο κοντά σε όλα όσα ονειρεύτηκα; Όλα όσα κάνω καθημερινά, όσα λέω, όσα νιώθω μέσα στις ποικίλες στιγμές μου είναι αυτά που πραγματικά ποθούσα από πιτσιρίκι;

Κάνε τον καθιερωμένο απολογισμό της χρονιάς. Άνοιξε τα αφτιά σου κι άκου το παιδάκι που σε ικετεύει, εκεί, δίπλα στην καρδιά σου. Άνοιξε και τα μάτια σου και μαζί κάθε ορίζοντα. Το ξέρω πως κάθε καινούργια αρχή σαν κι αυτή σε βρίσκει αντιμέτωπο με τον χειρότερο κριτή σου, τον εαυτό σου. Πάρ’ το, όμως, λιγάκι αλλιώς. Δεν είναι όλα εναντίον σου. Στο υπόσχομαι.

Το σώμα σου σε προειδοποιεί να αντιδράσεις όταν κάτι δε βρίσκεται στη θέση του. Προφανώς σου κάνει σήμα. Και προφανώς δεν το λαμβάνεις. Πάρε το χρόνο σου. Θα περιμένω εδώ. Ξέρω πως όλα γύρω σου σού κάνουν νόημα και σε προκαλούν να μεγαλώσεις.

Να κάνεις κτήμα σου το γεγονός που οι στιγμές δεν είναι για να αναλώνονται σε ανούσιες καταστάσεις με ακόμα πιο ανούσιους ανθρώπους, σε συναισθήματα που μας φθείρουν και που μας απομακρύνουν απ’ την αυθεντικότητά μας. Οι στιγμές είναι το πολυτιμότερο δώρο που σου δόθηκε ποτέ. Μην τις σκορπάς. Μην τις υποτιμάς. Και κυρίως μην τις θεωρείς δεδομένες.

Νιώσε τη μαγεία και τον παλμό κάθε στιγμής που θα φέρει ο χρόνος που μόλις μας έκανε ποδαρικό. Αφέσου να σε συνεπάρουν στιγμές που φέρνουν δάκρυα απ’ το ανυπόφορο γέλιο. Τις στιγμές που δύο ματιές διασταυρώνονται και μια χημεία γεννιέται. Τις στιγμές που μπροστά σε ένα τζάκι νιώθεις ευγνώμων για τη ζεστή σοκολάτα και τη χουχουλιάρικη κουβέρτα σου, τόσο που θες να τα αγκαλιάσεις.Εκείνες τις στιγμές που σε βρίσκουν να ξεφαντώνεις και να χορεύεις στους ρυθμούς της αγαπημένης σου μουσικής, έστω κι αν δεν έχεις ιδέα για τα σωστά βήματα. Το κομμάτι σου κάνεις και το ευχαριστιέσαι. Και ποιος τα ξέρει νομίζεις; Ποιος ακολουθεί πάντα τα σωστά βήματα εξάλλου;

Η ζωή μας ολόκληρη συνίσταται από βήματα. Σωστά, λάθος, μπερδεμένα, μεθυσμένα, αν θες. Μήπως δεν πήραμε αποφάσεις στα ξενύχτια μας κι ενώ στραβοπατούσαμε; Βήματα ασταθή, σταθερά, μπροστά, πίσω. Είσαι έτοιμος να κάνεις εκείνο το βήμα;

Το βήμα που θα σου επιτρέπει να ζεις εντονότερα, να νιώθεις πιο βαθιά και να μιλάς γι’ αυτά που σε καίνε με αυθορμητισμό, παρόρμηση και πολλή τρέλα. Γιατί η ζωή η ίδια είναι μια παράνοια, μα δε θα μας τρελάνει. Τολμάς να πιάσεις τη ζωή απ’ τα μαλλιά και να της μιλήσεις με θράσος για όλα όσα της έχεις μαζεμένα; Ρισκάρεις να ξεστομίσεις την αλήθεια σου; Εσύ, ναι, εσύ, τολμάς να κάνεις το βήμα;