Ζηλεύουμε την εποχή της ντίσκο!

Πόσο πολύ μας κούρασαν τα δήθεν. Και τι δε θα δίναμε για ένα αλλιώτικο βράδυ. Ένα ξενύχτι με λιγότερα φλας, μα περισσότερη λάμψη και χρώμα. Πολύ χρώμα. Λιγότερα κόμπλεξ και περισσότερα στρας, ερωτισμό μεθυσμένο με αυθορμητισμό και μια ικανοποιητική δόση μαγείας. Γιατί, εδώ που τα λέμε, ξεχάσαμε και τι υποδηλώνει η λέξη.

Ένα βράδυ που βγαίνεις για να διασκεδάσεις με την ψυχή σου χωρίς να σου πει κανείς αν είσαι ή αν δεν είσαι αρκετά καλός για να περάσεις τις χρυσές θύρες του κλαμπ. Πόσο χαζοί κι εμείς που το ανεχόμαστε. Ένα βράδυ που ο καθένας είναι απλά ο εαυτός του με τα προβλήματα και τα όνειρά του να παλεύουν μεταξύ τους σε ένα ξέφρενο χορό που προσπαθεί να εξισορροπήσει τα δύο και τα καταφέρνει.

Μου έλειψε ένα πάρτι δίχως dress code και ψηλοτάκουνα. Δε σου έλειψε και σένα να κάνεις το δικό σου; Να είσαι περισσότερο εσύ μέσα στην έξοδό σου κι όχι η έξοδός σου κι οι τύποι της σε σένα. Να χορεύεις στους παλμούς σου για όσο κι όπως γουστάρεις; Να χτυπηθείς, ρε παιδί μου, κοστίζει; Να ντυθείς διαφορετικά. Άνετα, λιτά, αλλά με μπόλικα χρώματα. Μην ξεχνάς ποτέ τα χρώματα. Χορτάσαμε το μαύρο. Το φορέσαμε. Το είδαμε. Το ζήσαμε. Το νιώσαμε κάτω απ’ το δέρμα μας. Δεν είναι καιρός να το πετάξεις πια από πάνω σου και να φορέσεις λίγη χρυσόσκονη ή έστω λίγο ουράνιο τόξο;

Ζηλεύουμε εσάς που προλάβατε την εποχή της ντίσκο. Φανταχτερά χρώματα, ξεσηκωτικά λατρεμένα τραγούδια των 80’s και μια ολόδικιά σου πίστα να κάνεις το κομμάτι σου. Και μόνο που το σκέφτομαι θέλω να κάνω δύο φιγούρες, από εκείνες τις δίκες μου. Ψήνεσαι;

Δε σου έπαιρνε περισσότερο από λεπτό και γινόσουν αμέσως μέρος ενός συνόλου χωρίς να υπάρχει ίχνος ανασφάλειας σε κανένα μόριο του αέρα. Φορούσες την ψυχή σου σε ρούχο κι έβγαινες να φλερτάρεις τη ζωή χωρίς αναστολές. Να φλερτάρεις υπάρξεις που είχαν λίγη δόση απ’ την τρέλα σου. Λίγη μαγεία από εκείνη που σου έχει ξεμείνει και λίγη φιλοδοξία στα μάτια τους από αυτήν που εύκολα εντοπίζεις σε ομοίους σου. Είναι εκείνη η σπίθα που διακρίνεις όταν κουβαλάς τα ίδια μυαλά με τον άλλον και τυγχάνει τα βλέμματά σας να διασταυρωθούν αστραπιαία και διεισδυτικά. Ωραία σπίθα, όμως. Κι αυτήν ακριβώς τη σπίθα θα έχεις επιθυμήσει και παίρνω όρκο γι’ αυτό.

Βαρέθηκες κι εσύ τη δηθενιά της σημερινής, τυποποιημένης, διασκέδασης. Ο κόσμος μας ζει μέσα σε καλούπια ακόμα και την ώρα που χορεύει. Κι όλα καταντάν σταδιακά ίδια, σε έναν κόσμο που ο καθένας μας έχει γεννηθεί για να ξεχωρίσει σε κάτι, έστω κι αν δεν το έχει ακόμα βρει.

Ακόμα κι όταν φλερτάρουν θα χρησιμοποιήσουν τις ίδιες απαράλλακτες φράσεις. Τι κουφό κι αυτό. Σαν κασετοφωνάκι που κόλλησε. Σαν έργο σε επανάληψη. Σαν να πρόκειται για διαγώνισμα που κάτσανε και μάθανε την αντίστοιχη ύλη. Το αποτέλεσμα; Αποτυχία!

Δεν είναι έτσι η ζωή. Δεν είναι πασαρέλα κι ούτε ξόφλησες με μια ατάκα που σου μάθανε και που τάχα πιάνει πάντα. Δεν είναι όλα μια επιφάνεια. Δεν είναι όλα μια δράση-αντίδραση ή μια τυπική διαδικασία. Άσε λίγο χώρο για μαγεία στη ζωή σου. Κι αν δεν τη βρεις, γίνε εσύ η μαγεία. Οι άλλοι θα ακολουθήσουν την αύρα σου.

Οι νύχτες μας δεν είναι για να φοράμε μάσκες, αλλά για να βγάζουμε όσες χρειάστηκε να φορέσουμε κατά τη διάρκεια της μέρας. Να πετάμε ό,τι μας κουράζει κι όχι να κουραζόμαστε πασχίζοντας να κρύψουμε ατέλειες. Χαλάρωσε. Το ότι δεν είσαι τέλειος είναι από μόνο του ελκυστικό. Μάθε το επιτέλους.

Η γοητεία δε μετριέται σε στιλιστικές λεπτομέρειες, αλλά στο πόσο ακομπλεξάριστα διασκεδάζεις, ξεχνιέσαι κι αφήνεσαι. Η γοητεία εντοπίζεται σε κάθε στιγμή που είσαι ελεύθερα κι αληθινά ο εαυτός σου.

Το αψεγάδιαστο μακιγιάζ, το κολλαριστό πουκάμισο κι οι απρόσιτες εκφράσεις δεν ήταν ποτέ το αγαπημένο μου αξεσουάρ ούτε και το δικό σου. Θα προτιμούσες κάτι πιο αληθινό, ζεστό κι ειλικρινές όπως ένα χαμόγελο που είναι πάντα αρκετό, έτσι δεν είναι;

Κι αν θες να φλερτάρεις κάν’το με τον δικό σου τρόπο, όχι όπως σου δείξανε ότι πρέπει να γίνεται. Μέχρι κι εδώ πήγες κι έβαλες καλούπια. Το να είσαι αυθεντικός κερδίζει πάντα πόντους. Ζήσε έξω απ’ τα σχεδιαγράμματα που επέβαλες ο ίδιος στον εαυτός σου. Βγες έξω απ’ το κουτί και τόλμα. Παίξε με τις λεπτομέρειες, φλέρταρε το αδύνατο κι άσε την προσωπικότητά σου να λάμψει και να μαγέψει τα πλήθη. Μη νοιάζεσαι τόσο πολύ, αν θα αρέσεις. Να αρέσεις πρώτα σε σένα κι όλα γίνονται. Τι μπορεί να πάει λάθος;

Για όλα αυτά τα μικρά που κάνουν τη διαφορά ζηλεύουμε εσάς που προλάβατε την εποχή της ντίσκο. Εκεί όπου ο κόσμος ήταν πιο γνήσιος, θερμός κι ενθουσιώδης. Εκεί που διασκέδαζες με κάθε κύτταρό σου, χωρίς να σε ενδιαφέρει τι θα πουν στο διπλανό τραπεζάκι γιατί απλά ήσασταν όλοι μια μεγάλη, εύθυμη παρέα. Εκεί που αυτό που σας ένωνε δεν ήταν απλά μια πίστα, αλλά η πιο θετική σας διάθεση για ένα ομορφότερο αύριο κι ένα ζωντανό σήμερα! Εκεί που όλα ήταν πιο αληθινά κι εκεί που αφήσαμε τη μαγεία στη μέση.

Είσαι να κάνουμε μια δυναμική επιστροφή στα μαγικά βράδια της ντίσκο και σε ό,τι αυτή εμπνέει; Είσαι να ξεφύγουμε λίγο απ’ τα καθιερωμένα; Να εγκαταλείψουμε οτιδήποτε δήθεν και να χωθούμε με τα μούτρα σε ό,τι μας εκφράζει και βάζει στα όνειρά μας φωτιά και στα μάτια μας εκείνη τη σπίθα που λέγαμε; Ψήνεσαι;