“No emotions, no relations.” ισχυριζόταν η Mila Kunis απέναντι στον Justin Timberlake στην ταινία Friends with benefits, ωστόσο, γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ποια ήταν η κατάληξή τους. Οι σχέσεις του «περνάμε καλά» χωρίς δεσμεύσεις, περιορισμούς, έρωτες και ιστορίες θριαμβεύουν στην εποχή μας, αφού ο φόβος της δέσμευσης, η απογοητεύσεις από κάποιον προηγούμενο έρωτα, σε συνδυασμό με την πληθώρα των υποχρεώσεων που δε μας αφήνουν να ανασάνουμε σε μια κοινωνία που συνεχώς τρέχει, δε μας αφήνουν και χρόνο αλλά ούτε διάθεση να καλύψουμε τις συναισθηματικές ανάγκες κανενός.
Βρίσκεις, λοιπόν, το πρόσωπο εκείνο που έχει κάτι να σου εμπνεύσει. Συμφωνείτε εξαρχής ότι θέλετε να περνάτε καλά και μόνο, χωρίς δεσμεύσεις και πολλά-πολλά. Ούτε μηνύματα, ούτε υποδείξεις, ούτε παράπονα. Να βρίσκεστε, να ξεδίνετε σε ένα καλό κρεβάτι, άντε στην καλύτερη να βγαίνετε και για κάνα ποτό, αλλά μέχρι εκεί. Όταν όμως ο χρόνος είναι περιορισμένος και για τους δυο κι αποφασίζετε αυτόν τον λίγο χρόνο που σας περισσεύει να τον περνάτε παρέα, μήπως σιγά-σιγά αναπτύσσεται ενδόμυχα μια σχέση ειλικρινής, γεμάτη συναισθήματα που κανείς δεν μπορεί -ή δε θέλει- να συνειδητοποιήσει;
Η αλήθεια είναι ότι στις περισσότερες σχέσεις αυτού του είδους, πάντα κάποιος καταλήγει να αναπτύσσει συναισθήματα, γι’ αυτό και συχνά χαλάνε. Κάποιος θα αρχίσει να ζηλεύει όταν δει στο κινητό του άλλου μήνυμα από τρίτο πρόσωπο, ή θα αρχίσει να θέλει και να ζητά περισσότερο χρόνο παρέα κι άλλα τέτοια μικρά πραγματάκια που αποδεικνύουν ότι από την καημένη τη λαμαρίνα τους, λείπει ολόκληρο κομμάτι. Τι γίνεται, όμως, αν τη δαγκωματιά την έριξαν και οι δύο ταυτόχρονα και αυτήν τη στιγμή και οι δύο κρατάνε κρυμμένο στα αγαθά τους ένα μικρό κομμάτι από το πολυσυζητημένο μέταλλο; Και κυρίως, τι γίνεται αν και οι δυο την έχουν πατήσει αλλά κανείς δεν το καταλαβαίνει, ή έστω αρνείται να το καταλάβει, γιατί φοβάται ότι άπαξ και κάνει αναφορά επί του θέματος στο fling του, η κατάληξη θα είναι η αναμενόμενη;
Όσο χρόνο περνάς με τον άλλον -ακόμα και περιορισμένος να’ ναι- τόσο ανοίγεσαι και αποκαλύπτεις χωρίς φόβο κι ενδοιασμούς τις πραγματικές πτυχές του εαυτού σου. Αυτό είναι το ωραίο σε αυτές τις σχέσεις, αλλά κι αυτό που εν τέλει σε φέρνει πιο κοντά με το εν δυνάμει έτερόν σου ήμισυ. Δε χρειάζεται να υποκριθείς για να εντυπωσιάσεις, να ζυγίσεις τα λόγια και τις κινήσεις σου, να ελέγχεις κάθε φορά το πώς θα φερθείς για να μη δώσεις κακή ή λάθος εντύπωση. Είσαι ο πραγματικός σου εαυτός. Στο μυαλό σου έχεις πως με αυτόν τον άνθρωπο θες απλά να περνάς καλά και τίποτα παραπάνω, οπότε δε σε νοιάζει αν θα παρεξηγηθείς ή όχι.
Και κάπου εκεί είναι που υπάρχει το παραθυράκι που επιτρέπει αλλά και προκαλεί να δεθείτε και να έρχεστε όλο και πιο κοντά επιζητώντας τον χρόνο παρέα. Ακόμη και οι «σοβαρές» σχέσεις θέλουν ελευθερία κι όχι πιέσεις. Θέλουν χαλαρότητα, αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Γι’ αυτό και μια χαλαρή, ελεύθερη σχέση είναι ικανή να σε φέρει στη φάση της σχέσης με την έννοια του σοβαρού και του τυπικού, χωρίς καν να το συνειδητοποιήσεις. Μόνο που αυτή η σχέση διαφέρει. Υπάρχει κατανόηση, σεβασμός στην καθημερινότητα και στο διαθέσιμο χρόνο του άλλου. Υπάρχει αποδοχή του πραγματικού του χαρακτήρα, όπως και του δικού σου και κλίμα φιλικό μα συνάμα ερωτικό κι όλα αυτά γιατί η ιστορία ξεκίνησε ως «κάτι χαλαρό». Αυτές είναι και οι πιο ωραίες σχέσεις. Όταν μπορείς να περνάς καλά με τον άλλον σαν να είστε δυο φιλαράκια, αλλά συγχρόνως θες να τον νιώθεις δίπλα σου σαν τον άνθρωπό σου.
Ξανασκέψου, λοιπόν, πόσο χαλαρά κι αδιάφορα βλέπεις την «να περνάμε καλά» σχέση σου; Μήπως, τα σημάδια δείχνουν να υπάρχει χημεία ικανή να σας βάλει στη διαδικασία να τη δείτε αλλιώς; Σοβαρή σχέση δε σημαίνει απαραίτητα πίεση, γκρίνια κι απαιτήσεις, ειδικά όταν έχει αναπτυχθεί και δοκιμαστεί σε ένα περιβάλλον χαλαρό, ανέμελο και πραγματικά ικανό να κρατήσει ζωντανό το στοιχείο του απρόβλεπτου.
Συντάκτης: Γεωργία Ιορδανοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη
