Σχεδόν για όλους η ερωτική επαφή θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι μιας σχέσης. Πολλοί θα ισχυριστούν πως είναι ο τρόπος να νιώσει o ένας παραπάνω τον άλλον, γίνεστε ένα και αναζωογονείται η έλξη κι ο έρωτας. Σχέσεις χωρίς επαφή φαντάζουν προβληματικές, χωρίς πάθος κι επιθυμία για το πρόσωπο που υπάρχει απέναντι. Θεωρούν ότι ο μόνος λόγος για να μη συνευρίσκεσαι ερωτικά με τον άλλον είναι επειδή έχει επέλθει η πλήξη και η ρουτίνα έχει πνίξει τη σχέση, με αποτέλεσμα να έχεις βαρεθεί τον άλλον. Σκέψου λοιπόν πώς αντιδρούν όλοι αυτοί στο άκουσμα ανθρώπων που έχουν επιλέξει συνειδητά να μην προβούν σε καμία σαρκική επαφή πριν το γάμο, έτσι γιατί μπορούν και θέλουν!
Τα ζευγάρια αυτά δεν είναι ανέραστα, ούτε έχουν συμβιβαστεί με τον άνθρωπο δίπλα τους νιώθοντας βαρεμάρα και πλήξη. Δουλεύουν πολύ το κομμάτι της μεταξύ τους σχέσης γι’ αυτό και μαθαίνουν πολύ περισσότερο τον σύντροφό τους με αποτέλεσμα να ερωτεύονται και να αγαπούν την πραγματική εκδοχή του άλλου κι ένα χαρακτήρα με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Δεν μπερδεύουν τα συναισθήματά τους λόγω του πάθους που τους κυριεύει πριν ή μετά από την ερωτική πράξη. Στην ουσία χρησιμοποιούν μια μικρή θυρίδα χρόνου για να αφήσουν τη σχέση να αποκτήσει τις βαθύτερες δυνατές ρίζες πριν προχωρήσει παραπέρα.
Πολλοί θα σπεύσουν να πουν -ίσως και με κάποια κακεντρέχεια- πως ο μόνος λόγος που ένα ζευγάρι προβαίνει σε αυτές τις επιλογές είναι οι παλιομοδίτικες και πατροπαράδοτες αντιλήψεις. Ως ένα βαθμό -και αν κοιτάξουμε πίσω από τις κακόηχες λέξεις που χρησιμοποιούνται- το επιχείρημα αυτό ευσταθεί, καθώς ο τρόπος που έχει γαλουχηθεί κάποιος παίζει σημαντικό ρόλο στα ήθη και στις αξίες που αναπτύσσει και σε συνδυασμό πολλές φορές με τις θρησκευτικές του, παραδείγματος χάριν, αντιλήψεις μπορεί να οδηγηθεί σε τέτοιου είδους επιλογές. Στις μέρες μας όμως, παρ’ ότι για τους περισσότερους ίσως ακούγεται περίεργο και κομμάτι ξεπερασμένων απόψεων, δεν πρέπει να κατηγορούμε και να κρίνουμε τον οποιονδήποτε για τις εκάστοτε αποφάσεις του.
Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι που ένα ζευγάρι έχει αποφασίσει να κρατήσει τη σχέση του μακριά από την επαφή και να οδηγηθεί τελικά στο σημείο του γάμου, σημασία έχει ότι το κατάφερε κι όχι όλα τα παρελκόμενα. Αυτά τα ζευγάρια επιλέγουν συνήθως να κοιμούνται σε διαφορετικά δωμάτια για να αποφύγουν τον πειρασμό, αλλά και τρενάρουν το φιλί γιατί όπως ισχυρίζονται το ένα φέρνει το άλλο. Έχουν μεγάλη δύναμη ψυχής και θέληση, αφού καταφέρνουν να μην ενδίδουν στις επιθυμίες τους και δουλεύουν πολύ, τόσο με τους εαυτούς τους όσο και με τη μεταξύ τους σχέση. Μαθαίνουν να επικοινωνούν μεταξύ τους, μιλώντας πολύ και αντιμετωπίζοντας με το διάλογο τα προβλήματα που προκύπτουν. Ασχολούνται εκτεταμένα με το τι αρέσει στον σύντροφό τους, τι τον ενοχλεί και πώς μπορούν να τον κάνουν πραγματικά ευτυχισμένο. Όταν δεν υπάρχει στη μέση η σεξουαλική επαφή όλος ο χρόνος του ζευγαριού δίνεται σε δραστηριότητες και στιγμές που θα τους φέρουν πιο κοντά, με αποτέλεσμα να ερωτεύονται ο ένας τον άλλον πραγματικά και ουσιαστικά.
Αμερικανική έρευνα από τους ερευνητές της Σχολής Οικογενειακής Ζωής του πανεπιστημίου Μπρίγκαμ Γιανγκ της Γιούτα, υπό τον καθηγητή Ντιν Μπάσμπι, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό οικογενειακής ψυχολογίας “Journal of Family Psychοlogy” κατέληξε σε αντίστοιχο συμπέρασμα. Μελετώντας περισσότερα από δύο χιλιάδες παντρεμένα ζευγάρια σχετικά με την ποιότητα των σχέσεών τους και το πότε ξεκίνησαν να είναι ενεργοί ερωτικά, ανακάλυψαν πως υπάρχουν ωφέλειες όταν η επαφή καθυστερεί κι έρχεται μετά το γάμο. Ο γάμος και η σχέση τους ήταν κατά 22% πιο σταθερή, ενώ αναφέρθηκαν αυξημένα ποσοστά και σε ό,τι αφορά το επίπεδο ικανοποίησής τους, τη μεταξύ τους επικοινωνία αλλά και την ποιότητα της ερωτικής τους επαφής. Ακόμη, αποδείχθηκε ότι η αυτοσυγκράτησή τους έπαιζε ρόλο για τη μετέπειτα σταθερότητα της σχέσης και ίσχυε ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές αντιλήψεις και τον αριθμό των σεξουαλικών συντρόφων που έχουν προηγηθεί.
Με βάση την έρευνα αυτή τα ζευγάρια που δεν έχουν καμιά ερωτική επαφή πριν το γάμο καταφέρνουν να επιτύχουν μια σταθερότερη και πιο ευτυχισμένη σχέση, αλλά και καλύτερη και ποιοτικότερη ερωτική επαφή. Μήπως λοιπόν μπορούμε να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τον έρωτα ως το καρύκευμα που κάνει τη σχέση κατά πολύ νοστιμότερη αλλά όχι ως το φαγητό αυτό καθαυτό;
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη