Κάθε παρέα έχει τη «μαμά» της!

Οι φίλοι μας είναι σημαντικότεροι από κάθε ερωτικό σύντροφο. Αναπτύσσουμε βαθιά συναισθήματα, δημιουργούμε ξεχωριστές στιγμές και δυνατές αναμνήσεις με άτομα που κουβαλούν την ίδια –πολλές φορές και μεγαλύτερη– τρέλα με εμάς.

Κάθε παρέα συγκροτείται από άτομα με διαφορετικές, μοναδικές, προσωπικότητες, καθεμία απ’ τις οποίες έχει αναλάβει ένα συγκεκριμένο ρόλο μέσα σε αυτήν. Όλους μας ενώνει το αμοιβαίο ενδιαφέρον, η αγάπη και το νοιάξιμο. Ένας, όμως, είναι αυτός που αναλαμβάνει τον ρόλο του «μεγάλου» κι «ώριμου» ή διαφορετικά του «γονιού» αυτής της οικογένειας. Κι αν ξεκινώντας να διαβάζεις, ταυτίστηκες κι αμέσως σκέφτηκες ποιος έχει αναλάβει τον ρόλο του κηδεμόνα στη δική σου παρέα, τότε εδώ σε ‘χω κι έρχομαι να σου μιλήσω για όλες τις φορές που ήταν εκεί κι έτρεχε σαν μάνα ή πατέρας.

Όταν η τρέλα σας έχει χτυπήσει το κοντέρ κι οι μαλακίες δεν έχουν σταματημό, είναι εκεί να κατευνάσει τα πλήθη και να επαναφέρει την ηρεμία, πολλές φορές και την ασφάλεια. Οι άλλοι μπορεί να μην πολυσκέφτονται όσα κάνουν ή έχουν σκοπό να κάνουν, αυτό το φιλαράκι όμως είναι εκεί να αναλογιστεί κάθε πιθανή δυσκολία, επιπλοκή και κακή συνέπεια και να προσέξει να μην πάθει κανείς τίποτα. Σαν τον γονιό που στέκεται κάθε λεπτό πάνω απ’ την κούνια για να μην πέσει το παιδί του. Δεν είναι, όμως, κι ο ορισμός της ξενέρας, προς Θεού. Όταν οι άλλοι θα βαριούνται και θα ‘ναι όλα μονότονα κι ανιαρά, θα οργανώσει την πιο γαμάτη τρέλα για το παρεάκι σας και μόνο.

Είναι εκείνος ο τύπος που είναι παρών στα πάντα. Στα μεθύσια που σας γλύτωσε από πτώσεις και μηνύματα σε πρώην, σας μάζεψε μισοκοιμισμένους απ’ τα σκαμπό ή σας κρατούσε την ώρα που κάνατε εμετό, στις νύχτες που δεν έκλεισε μάτι επειδή κάποιος χώρισε κι ήταν εκεί για να ακούσει και να δώσει δύναμη, στις στιγμές που κάποιος αρρώστησε και του έφτιαχνε σουπίτσα, δίνοντάς του την αντιβίωση και βάζοντάς του θερμόμετρο. Ο χαρακτηρισμός «μαμά» ή «μπαμπάς» της παρέας του αξίζει δικαιωματικά. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που όταν οι άλλοι έχουν τα πιο παράξενα παρατσούκλια, σε αυτόν έχετε δώσει το πιο απλό, αλλά, ταυτόχρονα και πιο ουσιαστικό.

Είτε είναι είτε δεν είναι ηλικιακά ο μεγαλύτερος, είναι ο «μεγάλος», ο «ώριμος», ο «γονιός» σας. Και σαν γονιός της παρέας μπορεί να ‘ναι ο πιο ήρεμος, αλλά αυτό δεν είναι κι απαραίτητο. Μπορεί να είναι κι ο πιο τρελός κι ανήσυχος, αυτό, ωστόσο, δε σημαίνει ότι δεν ξέρει πότε πρέπει να φερθεί υπεύθυνα και σοβαρά. Λειτουργεί ενστικτωδώς, αφού έχει τη συναίσθηση ότι πάντα κάποιος πρέπει να ‘ναι λίγο πιο προσγειωμένος και προσεχτικός για να μαζέψει τους υπόλοιπους.

Βρίσκεται εκεί, σε κάθε σας έξοδο, ξέροντας πόσα ποτά αντέχει ο καθένας. Ακόμη κι ο ίδιος να ‘χει πιει, θα βρει τρόπο να συνέλθει για να γυρίσετε σπίτι με ασφάλεια, θα σου φέρει να φας κάτι και θα σου δώσει νερό για να αποφύγεις το τραγικό hangover. Είναι αυτός που θα φωνάξεις για να καθαρίσει τον πιο δύσκολο λεκέ, μιας που τέτοιες λεπτομέρειες τις παίζει στα δάχτυλα. Θα σας μαγειρέψει το αγαπημένο σας πιάτο, όπου κι όποτε το ζητήσετε, μιας που έχετε καθιερώσει το δικό σας εβδομαδιαίο οικογενειακό τραπέζι. Ακόμη και στην εξεταστική θα σου φέρει ταπεράκια, όταν χρόνος για μαγειρική δεν υπάρχει και το τοστ πάει σύννεφο. Ε, και μιας που ήρθε για να σου φέρει γεμιστά, να μη σου κρατήσει και το βιβλίο, όταν δεν είσαι σίγουρος ότι την παλεύεις με το διάβασμα;

Κι αν αρπάξεις κάνα κρυολόγημα κι η γλυκιά μανούλα δεν είναι εκεί να σε φροντίσει, γιατί σπουδάζεις μακριά, ξέρει πώς να σε φροντίσει και να σε κάνει καλά. Εσύ μπορεί να μην έχεις μάθει να φροντίζεις ακόμη τον εαυτό σου, εκείνος, όμως, ξέρει να το κάνει για όσους αγαπά. Κι αν αυτό που σε παιδεύει δεν είναι το συνάχι αλλά η καψούρα, είναι πάλι εκεί να δώσει συμβουλές και λύσεις σε κάθε ερωτικό σου πρόβλημα.

Το δέσιμό σας με τον άνθρωπο αυτό είναι μοναδικό, όσο κι αν τον βρίζετε πότε-πότε που βάζει φρένο στις παρορμήσεις σας.  Μέσα σας ξέρετε ότι χωρίς αυτόν τίποτα δε θα ‘ταν ίδιο κι αναγνωρίζετε πως σας έχει ξελασπώσει άπειρες φορές. Ξέρετε πως η αγαπημένη σας «μαμά» (ή «μπαμπάς», αντίστοιχα) είναι ένα τυπάκι με πολλή, αληθινή, αγάπη κι ανιδιοτέλεια. Είναι πάντα εκεί, στα καλά και στα άσχημα, στις χαρές και στις λύπες. Γι’ αυτό κι αξίζει ένα τεράστιο ευχαριστώ απ’ τα «παιδιά» του.