Ήμουν από εκείνα τα παιδιά που ο μπαμπάς τους έλειπε πρωί-βράδυ, καθημερινά, στη δουλειά. Τον πρώτο καιρό έλειπε εβδομάδες, λόγω διαφορετικής εργασίας. Ένα μεροκάματο για να βγουν τα προς το ζην, για μια ποιοτική κι αξιοπρεπή ζωή.
Δεν είχαμε ποτέ ούτε πολλά ούτε λίγα. Είχαμε, όμως, αγάπη κι έναν πατέρα βράχο. Είμαστε πολλοί που έχουμε μπαμπά οικοδόμο, εργάτη, αγρότη και τόσα άλλα επαγγέλματα χειρωνακτικής εργασίας. Πατεράδες που δουλεύουν πρωί-βράδυ, αλλά σε αντίθεση με τη μάστιγα της εποχής, ήταν πάντα εκεί, παρά την κούρασή τους, έτοιμοι να παίξουν μαζί μας, να μας διαβάσουν και να μας φροντίσουν.
Το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε γι’ αυτούς, εκτός απ’ το να τους ξεκουράζουμε με μια αγκαλιά μόλις άνοιγε η πόρτα, ήταν να βρεθούμε κάποιες φορές κοντά τους στον χώρο εργασίας και να μάθουμε την τέχνη τους. Συνάμα, να τους θαυμάσουμε ακόμη περισσότερο και να τους ονομάσουμε, δικαίως, τους δικούς μας υπερήρωες.
Είναι συναρπαστικό και διασκεδαστικό να ‘σαι παιδί και να τρέχεις απ’ τα χαράματα στη δουλειά του μπαμπά. Παίζεις με τα εργαλεία του, καθώς νομίζεις πως τον βοηθάς. Κάνεις κάποιες αγγαρείες και νιώθεις η μικρή εκδοχή του ήρωά σου. Μαθαίνεις τον τρόπο που δουλεύει, για παράδειγμα, πώς ρίχνει μπετό σε μια οικοδομή, πώς οργώνει ένα χωράφι και τόσα άλλα διαφορετικά πράγματα –ανάλογα με το αντικείμενό του πάντα– έξω απ’ τον κόσμο του συνηθισμένου και βολικού. Κοπιάζοντας κοντά του, όμως, νιώθεις και τον αγώνα που κάνει καθημερινά. Αγώνας για να μη λείψει, ποτέ, τίποτα απ’ την οικογένειά του
Κι αυτό είναι που σε κάνει να τον θαυμάζεις, όπως θαυμάζεις τα κατορθώματα του αγαπημένου σου σούπερ ήρωα στα παιδικά. Θαυμασμός και δέος για τον άνθρωπο που βλέπεις να ιδρώνει απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ και να ‘ναι πτώμα, και, ωστόσο, στο σπίτι να συμπεριφέρεται σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Λες και λειτουργεί με μπαταρίες Duracell. Έχει ακόμη δύναμη να παίξει μαζί σου, να σε κάνει να γελάσεις με την ψυχή σου. Αυτή τη δύναμη την αντλεί απ’ την αγάπη των παιδιών του. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα παιδιά τον ακολουθούν και δουλεύουν μαζί του για να δουν πώς βγαίνει το μεροκάματο.
Δεν είναι μόνο αυτός, ωστόσο, λόγος για να τον θαυμάζεις, παρακολουθώντας τον να δουλεύει με τόση ακρίβεια και σταθερότητα. Ο «μπαμπακούλης» σου –όπως τον ονομάζουμε τα απανταχού μπαμπόθρεφτα– γίνεται στα μάτια σου ο καλύτερος όλων. Θαυμάζεις τον τρόπο που ξέρει κάθε λεπτομέρεια στο κομμάτι της δουλειάς του. Δεν αφήνει τίποτα ατελές και δεν του αρέσουν οι προχειροδουλειές. Είναι ο τέλειος ήρωας που κατ’ εσέ όλοι πρέπει να προτιμήσουν στον τομέα του. Ως μικρό παιδί νομίζεις ότι τα χέρια του έχουν υπερφυσικές ικανότητες, γι’ αυτό και με ό,τι καταπιάνεται τα καταφέρνει τόσο καλά.
Έτσι, ένιωθα κι εγώ δίπλα στον μπαμπά μου κι έτσι ένιωσες πιθανότατα κι εσύ, αν βρέθηκες κοντά του. Τιμάει ένα παιδί να δουλέψει έστω και μία φορά κοντά στον πατέρα του και συγχρόνως του δίνει πολύτιμα εφόδια για να καλλιεργήσει έναν υγιή και δυνατό χαρακτήρα. Βλέπεις πώς πραγματικά βγαίνει το ψωμί της οικογένειας κι όλα όσα βρίσκεις έτοιμα. Χτίζεις μια γερή προσωπικότητα, ένας άνθρωπος που θέλει να μοιάσει στον πατέρα του και να παλέψει τίμια και με σθένος για τη ζωή του.
Πολύτιμο εφόδιο ο πατέρας μας. Ακόμη πολυτιμότερο, όμως, όταν αντιλαμβανόμαστε τον κόπο και τον ιδρώτα που χύνει για εμάς. Να τον θαυμάζετε και να του το δείχνετε κάθε μέρα, γιατί το έχει ανάγκη. Μόνο έτσι θα συνεχίσει να ‘ναι ο ακούραστος σούπερ ήρωας που γνώρισες από μικρό παιδί.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη