Όταν δεν έχουμε τι να κάνουμε, τρώμε!

Καλέ, παιδιά, είστε κι εσείς σαν εμάς που συχνά-πυκνά δεν έχουμε τι να κάνουμε και το μυαλό μας κατευθείαν ανατρέχει στο φαγητό ή είστε τίποτα ξενέρωτοι, που ακολουθείτε αυστηρά διατροφές, γυμναστικές κι ιστορίες και καυχιέστε πως είστε fit και light;

Λίγο γιατί βαριέσαι, λίγο γιατί πλήττεις μέσα στο σπίτι και κανείς απ’ την παρέα δεν μπορεί να βγει, είναι και το ταίρι που λείπει στη δουλειά ή το φλερτ που ακόμα περιμένεις τηλέφωνο, ε, τι να κάνεις κι εσύ ο καημένος να περάσει η ώρα και να ξεχαστείς; Ας τσιμπήσεις κάτι απ’ το ψυγείο, μπας και σου φύγει η λιγούρα.

Δεν πέρασε και πολλή ώρα απ’ τη στιγμή που γύρισες στο λάπτοπ ή την τηλεόραση για να δεις την αγαπημένη σου σειρά ή ταινία και, τσουπ, το μυαλό επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. «Μα, καλά, πώς γίνεται να πεινάω ξανά;» –αναρωτιέσαι– και πριν προλάβεις να το καλοσκεφτείς, βρίσκεις τον εαυτό σου να ανοίγει ντουλάπια και να ψάχνει κανένα σνακ, κανέναν ξηρό καρπό κι εννοείται κάτι σε γλυκό. Ειδικά το τελευταίο, άπαξ και βρεθεί μπροστά σου δεν πρόκειται να επιζήσει. Ακόμη και πίσω να κάνεις, προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου ότι έχεις ήδη τσιμπολογήσει αρκετά και δεν υπάρχει χώρος για παραπάνω θερμίδες –μιας που μέχρι τώρα έτρωγες φρουτάκια και ξηροκάρπια με τη δικαιολογία ότι ναι μεν τρως, αλλά τουλάχιστον προσέχεις– αργά ή γρήγορα θα το καταβροχθίσεις το γλυκάκι σου, ας μη γελιόμαστε.

Το μυαλό παίζει περίεργα παιχνίδια κι όταν συνωμοτεί με τη λιγούρα και την απραξία μας μάς προκαλεί διαρκώς, χωρίς ίχνος ενοχής. Τρίβουμε την κοιλίτσα μας σκεπτόμενοι τι θα φάμε. Γλυκό, αλμυρό, πάστες, παγωτά, σοκολάτες, σουβλάκια, πίτσες, δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις. Ειδικά αν δεν υπάρχουν σπίτι, μέχρι να αποφασίσεις τι θα παραγγείλεις και να φτάσει στην πόρτα το delivery boy, έχεις ήδη καταβροχθίσει κανένα πατατάκι, κριτσίνι, φρούτο -ό,τι κάτσει, ρε παιδί μου.

Μας αρέσει το φαγητό και δεν το κρύβουμε. Και γιατί να το κάνουμε, άλλωστε; Σύμμαχός μας σε δύσκολες στιγμές, σε θλίψεις κι απογοητεύσεις λόγω χωρισμού, στιγμές πίεσης λόγω δουλειάς ή διαβάσματος, σε θέματα ορμονικά αλλά κι όταν θέλουμε απλά να μας καλομάθουμε γιατί δεν έχουμε κέφια, βρίσκουμε παρηγοριά στο φαγητό και ξεσπάμε σε αυτό. Κι αυτό το άτιμο μας γλυκαίνει κι όλο θέλουμε περισσότερο. Κι όταν δε βρούμε τίποτα να μας αρέσει, καθώς ψαχουλεύουμε σαν σωστοί κατάσκοποι κάθε γωνία των ντουλαπιών και του ψυγείου, τότε βρείτε πού θα κρυφτείτε. Η τσατίλα και τα νεύρα μας μάς καθιστούν επικίνδυνους για τους γύρω μας, εκτός αν μας φέρετε τίποτα να φάμε και ξαφνικά σας αγαπήσουμε, καθώς τα σάλια μας τρέχουν στη μυρωδιά και μόνο αυτού που κουβαλάτε.

Επειδή, όμως, τις περισσότερες φορές το παρακάνουμε κι η αλήθεια είναι πως πρέπει να βάλουμε ένα φρένο, για την υγεία μας και μόνο, καλό θα ‘ταν να περιορίσουμε λίγο τις τόσο συχνές επισκέψεις σε ντουλάπια και ψυγεία, απλά και μόνο επειδή δεν έχουμε τι να κάνουμε. Ξέρω, είναι δύσκολο να νιώθεις το στομάχι ότι γουργουρίζει, κι ας μην πεινάς πραγματικά, ή να θες τη δόση σου, μιας κι η σχέση μας με το φαγητό άνετα καταλήγει εξαρτητική κι εμείς σαν εθισμένοι λαχταράμε την επόμενη μπουκιά, αλλά «μέτρον άριστον» που έλεγαν κι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Φυσικά δεν είναι ανάγκη να το γυρίσουμε αποκλειστικά σε φρούτα, δίαιτες και γραμμωμένους μυς, στερώντας μας κομπλεξικά την παραμικρή απόλαυση για να μη σπάσουμε την εικόνα της τελειότητας κι όλα εκείνα τα αψεγάδιαστα πρότυπα της εποχής, αλλά όλα με μέτρο. Ας φάμε τη βαφλίτσα μας, με τρεις μπάλες παγωτό κι άπειρη λιωμένη σοκολάτα, αλλά ας φάμε και κάνα φρούτο ή λίγους ξηρούς καρπούς, εκεί που καθόμαστε στον καναπέ κι ας ξεχάσουμε τα λοιπά αμαρτωλά σνακ.

Κι αν θες να μη σκέφτεσαι συνέχεια το φαγητό, όταν δεν έχεις τι να κάνεις μέσα στο σπίτι, διάβασε ένα βιβλίο, που θα κρατήσει το μυαλό σου απασχολημένο, ξάπλωσε κι απόλαυσε έναν χαλαρωτικό υπνάκο, ξεσκόνισε λίγο το δωμάτιό σου, που δε νομίζεις πως το ‘χεις παραμελήσει λίγο τελευταία; Και στην τελική, βγες κι έναν περίπατο μόνος σου, δεν είναι ανάγκη να ‘χεις πάντα παρέα. Ξέσκασε κι άδειασε το μυαλό από άγχη, πίεση και στεναχώρια.

Ναι, το φαγητό, ήταν είναι και θα ‘ναι η μεγαλύτερη απόλαυση. Πάντα θα το αγαπάμε και πάντα θα το ζητάμε. Μας ηρεμεί, μας ανακουφίζει και μας ευχαριστεί, αλλά ας μην είμαστε διαρκώς υπερβολικοί. Χρειάζονται κι όρια.