Όταν το παιδί νιώθει πως δεν είσαι καλά, δείχνει διπλά την αγάπη του

Η αγάπη και η χαρά ενός μικρού παιδιού μπορεί να δώσει χρώμα στις πιο σκοτεινές μας μέρες. Κοντά τους γίνεσαι και πάλι παιδί, αναζωογονείσαι και αφήνεις στην άκρη ό,τι μπορεί να σε παιδεύει. Ένα παραπάνω για τους γονείς που τα μικρά τους αγγελούδια είναι ο λόγος που ανυπομονούν να επιστρέψουν από τη δουλειά –όσο κι αν κάποιες στιγμές τους τρελαίνουν. Υπάρχουν όμως φορές που τα παιδιά παρουσιάζουν ιδιαίτερη αδυναμία και προσκόλληση στον έναν από τους δύο γονείς -ειδικά όταν ο άλλος είναι απών, μεταφορικά ή κυριολεκτικά.

Φυσικά δε μιλάμε για περιπτώσεις που η παρουσία και των δύο γονέων προκαλεί συμπλέγματα, όπως το Οιδιπόδειο ή της Ηλέκτρας, οπότε τα αγόρια έλκονται περισσότερο από τη μητέρα τους ή τα κορίτσια περισσότερο από τον πατέρα τους και για καταστάσεις που η αυστηρή, επικριτική ή απότομη συμπεριφορά του ενός γονιού κάνει το παιδί να «προσκολληθεί» στο άλλον, δείχνοντάς του την αδυναμία του. Φυσικά τα περιστατικά αυτά δημιουργούν προβλήματα τόσο στην υγιή ανάπτυξη, στη συμπεριφορά και στην κοινωνικοποίησή του παιδιού, όσο και στην ομαλή συμβίωση και εξέλιξη ολόκληρης της οικογένειας.

Αναφερόμαστε σε ιδιαίτερες περιστάσεις που τα παιδιά, αν και αθώα, χωρίς να έχουν ολοκληρώσει την ανάπτυξή τους, εκλαμβάνουν υποσυνείδητα τα όποια δυσάρεστα συναισθήματα ταλαιπωρούν τον γονέα με τον οποίο μεγαλώνουν, όπως η θλίψη ή η απογοήτευση. Υπάρχει περίπτωση ο πόνος που αισθάνεται ο γονιός να προκύπτει από την απουσία συζύγου, αφού το ταίρι μπορεί είτε να λείπει συνεχώς λόγω δουλειάς, είτε να έχει φύγει από τη ζωή, είτε να είναι παρόν στο σπίτι, χωρίς ωστόσο να έχει πλέον ουσιαστικό ρόλο αδιαφορώντας για ό,τι έχει σχέση με την οικογένεια. Τα παιδιά από ένστικτο βλέπουν πίσω από τα μάτια του γονέα αυτό που πραγματικά βιώνει, αλλά παρ’ όλα αυτά κρύβει για χάρη τους.

Αν και συνήθως ο γονέας είναι αυτός που λόγω της απογοήτευσης και των αρνητικών συναισθημάτων του, αγκιστρώνεται στο παιδί του και εμφανίζει υπερπροστατευτική συμπεριφορά, φοβούμενος έναν ακόμη αποχωρισμό και το ενδεχόμενο να μείνει μόνος, πολλά είναι τα παιδιά που αισθάνονται πως κάτι συμβαίνει και εκδηλώνουν έντονη αγάπη και ενδιαφέρον προς τον γονιό. Συχνά δεν πρόκειται για συνειδητή πράξη, όπως συμβαίνει με παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας που κάποιες φορές αναγκάζονται να αναλάβουν τον ρόλο του γονέα -για χάρη των υπόλοιπών αδερφών τους παραδείγματος χάρη. Είναι ικανότητα τα μικρά παιδιά να αισθάνονται και χωρίς πλήρη αντίληψη όσων συμβαίνουν γύρω τους πως ο γονιός δεν είναι και στα καλύτερά του και να θέλουν να τον κάνουν να γελάσει, να τον φροντίσουν και να νιώσει αγάπη και στοργή.

Το παιδί καταλαβαίνει πως ο γονιός αισθάνεται μόνος και προσπαθεί να γίνει γι’ αυτόν ο/η σύζυγος που λείπει από το σπίτι. Είναι πολύ όμορφο τα παιδιά να δείχνουν τέτοια τρυφερότητα, γιατί με τον τρόπο αυτό οι γονείς αντλούν αγάπη και χαρά. Είναι ευχάριστο να ακούς γλυκά λόγια από τα χείλη ενός μικρού παιδιού. Όλα αυτά, όμως, πρέπει να συμβαίνουν σε επίπεδο που ο γονιός μπορεί να τα διαχειριστεί και να τα αντιμετωπίσει για να μη βρεθεί αύριο-μεθαύριο το παιδί προσκολλημένο επάνω του, βρίσκοντας δύσκολο το να ανεξαρτητοποιηθεί και με εμφανή προβλήματα συμπεριφοράς, ωριμότητας και εξέλιξης της προσωπικότητάς του.

Τελικά όταν λένε πως «Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια», ίσως έχουν δίκαιο. Τα παιδιά είναι απ’ τα πολυτιμότερα δώρα που μπορεί να αποκτήσει ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Το παιδί μας μπορεί να γίνει ο λόγος για να προσπαθούμε και να μην παραιτούμαστε μπροστά σε οποιαδήποτε δυσκολία. Η πηγή της ζωής και της χαράς έχει όνομα κι ακούει στο όνομα «παιδί».