Υπερπροσπάθεια να εντυπωσιάσεις· γυρίζει μπούμερανγκ

Μόλις γνώρισες το νέο αμόρε και δεν έχεις απλώς τρελαθεί, αλλά νιώθεις ότι χάνεις τη γη κάτω απ’ τα πόδια σου κάθε φορά που τον αντικρίζεις. Τρέμει το φυλλοκάρδι σου, φέρεσαι αμήχανα και σαν να μην έφτανε αυτό πετάς και χίλιες δυο κοτσάνες, λες κι είσαι κάνα παιδάκι δημοτικού. Πραγματικά, τι είναι αυτό που μας κάνει να τα χάνουμε μπροστά στο άτομο που γουστάρουμε;

Αμηχανία θα μου πεις, μιας και δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να είσαι άνετος εξ’ αρχής απέναντι σε έναν άνθρωπο που τώρα γνώρισες, που δεν ξέρεις πολλά γι’ αυτόν και που πεθαίνεις να φιλήσεις και να είστε μαζί. Θέλεις να προκαλέσεις το ενδιαφέρον του και να του αρέσεις όσο αρέσει σε σένα, αλλά πιστεύεις πως για να το πετύχεις αυτό πρέπει να μεταμορφωθείς σε έναν άνθρωπο ελκυστικό, φιλικό και εξωστρεφή. Ενώ, λοιπόν, έχεις όλα αυτά στο μυαλό σου πώς να το παίξεις άνετος και να μιλήσεις χωρίς να πάθεις μπλακ άουτ; Ειδικά τις πρώτες στιγμές που είστε μαζί, δεν είσαι σε θέση να σκεφτείς ούτε τι θα πεις ούτε πώς. Νιώθεις πως μιλάς και οι εκφράσεις σου δε βγάζουν νόημα, πως χάνεις τα λόγια σου ή πετάς μαλακίες και κάνεις τον άλλον να αναρωτιέται αν ο άνθρωπος που συνομιλεί είναι φυσιολογικός ή παίρνει ναρκωτικά. Καμιά φορά ο καημένος μπορεί να σκέφτεται και τι πίνεις και δεν του δίνεις.

Ωστόσο, δε μας κάνει μόνο η αμηχανία να φερόμαστε καθ’ αυτόν τον τρόπο. Η ανασφάλειά μας ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γι΄αυτή τη συμπεριφορά. Η πιο συχνή αιτία είναι ότι φοβόμαστε μήπως απορριφθούμε σε περίπτωση που εκφράσουμε το ερωτικό μας ενδιαφέρον ή δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Γι’ αυτό προσπαθούμε να κερδίσουμε το ενδιαφέρον του άλλου παρουσιάζοντας τον εαυτό μας ως το καλύτερο παιδί. Ως τον έρωτα που ήρθε στην ζωή του για να τον ταξιδέψει μέχρι τα αστέρια κι ακόμη παραπέρα, ως τον άνθρωπο που έχει επάνω του όλα όσα έχει ονειρευτεί και δει σε ρομαντικά κομεντί. Κορδωνόμαστε, σφιγγόμαστε και υποδυόμαστε τους πιο σέξι και γαμάτους τύπους. Ωστόσο, έτσι, προσπαθούμε μόνο να αρέσουμε στους άλλους και να ανταποκριθούμε στα στάνταρ τους,  ξεχνώντας ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα και χάνοντας την προσωπικότητά μας.

Είναι στην ανθρώπινη φύση να θέλουμε να δείξουμε την καλύτερη πλευρά του εαυτού μας, ακόμη κι αν είναι σε κάποιο βαθμό εικονική. Το να κρύβουμε  περιστασιακά ποιοι είμαστε πραγματικά, μπορεί να μας βοηθήσει να συνάψουμε σχέσεις πιο εύκολα κι ευχάριστα. Οι ανθρώπινες σχέσεις, έχουν τόση αξία για εμάς που χωρίς αυτές νιώθουμε απομονωμένοι και αποσυνδεμένοι. Τι γίνεται όμως όταν πρέπει να υποδυθούμε κάποιον άλλο προκειμένου να δημιουργήσουμε και να κρατήσουμε σχέσεις στη ζωή μας;

Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που αναμένουν συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς από σένα, που έχουν φτιάξει ένα ιδεατό πρότυπο στο μυαλό τους, το οποίο και περιμένουν. Εάν τους δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό τότε υπάρχει κίνδυνος να απομακρυνθούν από σένα. Σκέψου, όμως, ότι όταν προσποιείσαι πως είσαι κάποιος άλλος δε θα αργήσεις να κουραστείς από την υποκρισία και το θέατρο, να νιώσεις άχρηστος, ότι δε χωράς στα ρούχα σου.

Δείχνοντας τον πραγματικό μας εαυτό, φοβόμαστε ότι θα χάσουμε ανθρώπους γύρω μας, μιας και μας κατακλύζει το συναίσθημα μήπως είμαστε ανεπαρκείς γι’ αυτούς. Όταν, όμως, οι άλλοι δεν ξέρουν ποιοι είμαστε στην πραγματικότητα τότε δεν μπορούμε να συνδεθούμε απόλυτα μαζί τους. Καταλήγουμε να συνάπτουμε σχέσεις επιφανειακές κι όχι ουσιαστικές, να έχουμε δίπλα μας κάποιον που ελάχιστα μας ξέρει. Κάποιον που αν ήξερε τι πραγματικά σκεφτόμαστε και τι θέλουμε μπορεί να μην ήταν μαζί μας, να συνειδητοποιούσε ότι δεν ταιριάζουμε. Γι’ αυτό σταμάτα να αγχώνεσαι και να κυνηγάς κάτι άπιαστο, να προσπαθήσεις να γίνεις τέλειος σε όλα κι αποδέξου αυτό που πραγματικά είσαι. Μείνε στην ουσία και φρόντισε να εντυπωσιάσεις τους άλλους με το χαρακτήρα και την προσωπικότητά σου. Και πίστεψέ με, σίγουρα είσαι κάτι μοναδικό και το μοναδικό δεν μπορεί παρά να είναι και όμορφο.