Πώς είναι να δουλεύεις σε κέντρο αποκατάστασης

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, πτυχιούχοι ειδικής αγωγής, φυσιοθεραπείας, νοσηλευτικής, ιατρικής, εργοθεραπείας, λογοθεραπείας, ψυχολογίας, επιλέγουν να εργαστούν σε κέντρο αποκατάστασης. Το κέντρο αποκατάστασης στοχεύει στην ανάκτηση πλήρους κινητικότητας και λειτουργικότητας του ασθενή και στην απόκτηση -στο μέγιστο δυνατό βαθμό- των πρότερων ικανοτήτων του. Άτομα με κινητικές διαταραχές στα πλαίσια τετραπληγίας, ημιπληγίας, με κακώσεις λόγω τροχαίων ατυχημάτων, μετά από επιπλοκές παθήσεων κυκλοφορικού και αναπνευστικού, από τραυματισμούς σε αθλητικές δραστηριότητες ή μετεγχειρητικά επιλέγουν είτε οι ίδιοι είτε τα μέλη της οικογένειάς τους να αναζητήσουν τη μέγιστη δυνατή φροντίδα, ώστε να φτάσουν όσο το δυνατόν συντομότερα στην αποκατάσταση.

Πόσο εύκολη, όμως, είναι η δουλειά για τους ανθρώπους που εργάζονται σε κέντρο αποκατάστασης; Σίγουρα αποτελεί πρόκληση, αλλά συνάμα ευλογία η εργασία σε έναν τέτοιο χώρο. Οι ώρες πολλές, η δουλειά δύσκολη και κουραστική, τα διαλείμματα λίγα και σχετικά μικρά, το περιβάλλον απαιτητικό. Οι άνθρωποι που δουλεύουν εκεί έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με σωματική κόπωση, αφού η επανακινητοποίηση του ασθενή απαιτεί σωματική δύναμη και πολλές φορές η προσπάθεια είναι επίπονη, καθώς και με ψυχολογική επιβάρυνση, καθώς περνάν τη μέρα τους με άτομα που ελπίζουν να επανέλθουν σε μια κανονικότητα που αιφνίδια στερήθηκαν.

Οι εργαζόμενοι είναι υπεύθυνοι να βοηθήσουν κάθε ασθενή να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή του ή να κάνει ένα βήμα προς τη βελτίωση και την ίαση. Στο συγκεκριμένο χώρο λαμβάνουν χώρα δραστηριότητες που αφορούν την κίνηση όπως η κολύμβηση, ενώ εφαρμόζονται και τεχνικές με διάφορα εξειδικευμένα μηχανήματα που με βάση ρομποτικά συστήματα εκπαιδεύουν τον ασθενή στη βελτίωση της κινητικής ικανότητας. Ακόμα η λογοθεραπεία και η εργοθεραπεία συχνά αποτελούν μέρος του προγράμματος αποκατάστασης των διαταραχών του λόγου, της ομιλίας, των δραστηριοτήτων, ώστε να ελαχιστοποιούνται οι δυσκολίες επικοινωνίας. Φυσικά υπάρχουν και άτομα που ασχολούνται με την ψυχολογική υποστήριξη των ασθενών, αφού η θέληση και η προσπάθεια αποτελούν σημαντικό κομμάτι της θεραπείας. Η υποστήριξη της οικογένειάς του ασθενή είναι εξίσου σημαντική, αφού πρέπει οι δικοί του άνθρωποι να μπορέσουν να σταθούν στο πλάι του και να τον ενθαρρύνουν να παραμείνει αισιόδοξος.

Όλες αυτές οι διαδικασίες, ωστόσο, είναι απαιτητικές, εξουθενωτικές και ψυχοφθόρες. Είναι δύσκολο να σηκώνεις το σωματικό βάρος ενός ανθρώπου που δυσκολεύεται να κινηθεί, να είσαι υπεύθυνος για τη φροντίδα του καθ’ όλη τη διάρκεια της βάρδιας σου και να τον στηρίζεις τις στιγμές που είναι απαισιόδοξος και δε δείχνει πρόθυμος να συνεχίσει την προσπάθεια για θεραπεία. Όταν υπάρχουν μέρες που τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά ή περιπτώσεις που παρά την προσπάθεια η κατάσταση του ασθενή παραμένει στάσιμη, η ψυχική δύναμη που απαιτείται είναι ακόμα μεγαλύτερη. Αναμφίβολα όμως όλα αυτά που κάνουν όσοι εργάζονται στο κέντρο αποκατάστασης, πηγάζουν πρώτα από μέσα τους και δε γίνονται επειδή τα επιβάλλει η δουλειά τους. Όταν συναναστρέφεσαι τους ασθενείς καθημερινά και με κάποιους από αυτούς περνάς πολύ χρόνο και τους γνωρίζεις πιο προσωπικά, νιώθεις την ανάγκη να είσαι δίπλα τους κάθε στιγμή. Στις καλές, αλλά πολύ περισσότερο στις άσχημες μέρες τους.

Όταν μάλιστα βλέπεις πως ο ασθενής πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο και κάποια στιγμή φτάνει σε σημείο πλήρους αποκατάστασης και θεραπείας, η κόπωση, η ορθοστασία, οι στιγμές απογοήτευσης και οι υπερωρίες με μιας ξεχνιούνται. Η χαρά και η υπερηφάνεια που νιώθεις γι’ αυτούς τους ανθρώπους σε κάνει να τους αντιμετωπίζεις ως νικητές και να νιώθεις ευλογία που έχεις την τύχη να εργάζεσαι σ΄αυτό το χώρο. Όλα αποκτούν νόημα και αναθεωρείς τις στιγμές που σκέφτηκες να εγκαταλείψεις αυτή την εργασία λόγω συναισθηματικής και σωματικής κόπωσης, αφού το αίσθημα της προσφοράς προς κάποιον που το έχει ανάγκη είναι πολύ δυνατότερο και υπερισχύει. Όσο δύσκολο είναι, λοιπόν, να δουλεύεις πολλές ώρες σε ένα κέντρο αποκατάστασης, τόσο εύκολο γίνεται στη θέα του χαμόγελου ενός ασθενή και της αγκαλιάς που λαμβάνεις ως «ευχαριστώ» για όσα προσέφερες.