Έχεις το ταίρι σου, έχετε και τις παρέες σας. Πώς να συνυπάρξουν και τα δύο στην καθημερινότητά σου, αν δε γνωρίσετε ο ένας τα φιλαράκια του άλλου κι αν δεν αποκτήσετε κάποια στιγμή κοινές παρέες; Όλα βαίνουν καλώς, όσο η σχέση σας ανθίζει κι ευδοκιμεί. Βγαίνετε όλοι μαζί, κανονίζετε εξόδους, σινεμά, αποδράσεις, τραπέζια και πόσα ακόμη πράγματα. Αν, όμως, ο χωρισμός σας χτυπήσει την πόρτα, τι συμβαίνει με τις κοινές σας παρέες; Ποιος θα κάνει παρέα με ποιον; Ποιος νιώθει φίλος περισσότερο με ποιον; Και, τελικά, γίνεται να συνυπάρξετε σε ίδιες παρέες χωρίς να δημιουργηθούν στρατόπεδα;
Στην αρχή του χωρισμού, πάντα η ατμόσφαιρα είναι περίεργη. Οι κοινοί σας φίλοι δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν. Με ποιον να κάνουν παρέα και με ποιον όχι, ειδικά όταν συμπαθούν κι αγαπούν εξίσου και τους δυο σας. Σας θέλουν και τους δύο στην παρέα, αλλά φοβούνται μήπως κάποιος απ’ τους δύο παρεξηγηθεί. Μπορεί να πειραχτείς εσύ που συνεχίζουν να βγαίνουν με την πρώην σχέση σου, όπως και να σπαστεί ο άλλος που βγαίνουν μαζί σου. Απ’ την άλλη, φοβούνται να αναφέρουν στον έναν οτιδήποτε έχει να κάνει σχέση με τη ζωή και τα νέα του άλλου, για να μη στεναχωρηθείτε, νευριάσετε, αντιδράσετε. Δύσκολη η θέση τους κι ακόμη δυσκολότερη η επιλογή. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να το παίζουν άνετοι και να συμπεριφέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Όμως, για ‘σένα συμβαίνουν πολλά.
Σε ένα πρώην ζευγάρι προκύπτει, συχνά, ένας εκ των δύο να επιδιώκει την παρέα με τα άτομα που ήταν περισσότερο κοντά με το πρώην ταίρι του. Είτε για να μαθαίνει τα νέα του, όπως για παράδειγμα, αν έχει προχωρήσει στη ζωή του, είτε ακόμη συχνότερα για να του τη σπάσει και να του κλέψει τους φίλους, προκειμένου να προκαλέσει τον πρώην σύντροφό του και να τον κάνει να ασχοληθεί ξανά μαζί του. Λες και γίναμε ξαφνικά δέκα χρονών και διαλέγουμε τα παιχνίδια και τους φίλους μας. Η ωριμότητα, που θεωρητικά έπρεπε να δείξουμε σε τέτοιες περιστάσεις, εξανεμίζεται λόγω του εγωισμού και της παιδικότητας που κρύβουμε μέσα μας.
Ωστόσο, όχι μόνο δεν κερδίζουμε με αυτόν τον τρόπο το ενδιαφέρον του πρώην συντρόφου, αλλά τον κάνουμε να ξενερώνει περισσότερο και να ‘ρχεται κι ο ίδιος σε δύσκολη θέση, περισσότερο για όσα τραβούν με την πάρτη μας οι κοινοί μας φίλοι. Αυτός είχε όλη την καλή διάθεση, την ωριμότητα και την αξιοπρέπεια να συνυπάρξει στην παρέα, χωρίς τη φυσική μας παρουσία και χωρίς να μαθαίνει νέα μας, απλά και μόνο επειδή σεβάστηκε αυτούς και την επιθυμία τους να συνεχίσουν την παρέα και με τους δυο μας. Εμείς, όμως, προτιμήσαμε να φερθούμε ανώριμα κι αδικαιολόγητα. Και μόνο η ιδέα ότι έρχονται οι φίλοι μας σε αμηχανία και στη θέση της επιλογής τον κάνει να νιώθει ακόμη πιο άσχημα κι άβολα, ωθώντας τον να απομακρυνθεί απ’ όλους τους κοινούς φίλους για να σταματήσει αυτή η παράνοια.
Αναπόφευκτο, φυσικά, σε όλο αυτό που συμβαίνει είναι κι οι ίδιοι οι φίλοι μας να αναγκαστούν να διαλέξουν πλευρά, όσο ουδέτεροι κι αν προσπαθούν, αρχικά, να παραμείνουν. Συνήθως, τα γνωστά –και πάνω απ’ όλα ώριμα #νοτ– «κορίτσια ενωμένα, ποτέ νικημένα» ή «αγόρια ιππότες, κορίτσια μαύρες κότες» που λέγαμε και στα δέκα μας γίνονται πράξη και τα στρατόπεδα είναι δεδομένα. Τα κορίτσια της παρέας θα υποστηρίξουν την κοπέλα του πρώην ζευγαριού και τα αγόρια, το αγόρι. Φυσικά, αυτό δεν είναι απόλυτο, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις, ειδικά όταν ένας εκ των δύο έχει φερθεί άσχημα και πλήγωσε τον άλλον.
Τι κάνουμε, λοιπόν, σε τέτοιες περιστάσεις; Πόσο μάλλον όταν θέλουμε να διαγράψουμε μία και καλή το παρελθόν που μας πονάει; Σίγουρα, η επαφή κι η παρέα με πρώην κοινούς φίλους δε βοηθά ιδιαίτερα, αφού όλο και κάτι θα θυμηθούμε απ’ τις κοινές αναμνήσεις, όλο και κάτι θα ειπωθεί, άθελα ίσως, για το πρώην αμόρε. Είναι στην κρίση του καθένα μας τι θέλει κι αντέχει. Το καλύτερο, όμως, τόσο για εμάς όσο και για τους υπόλοιπους είναι να δείξουμε αξιοπρέπεια, ωριμότητα και σεβασμό στον πρώην σύντροφο και στους φίλους μας και να συνεχίσουμε κανονικά την παρέα μαζί τους, χωρίς ίχνος εγωισμού, δίνοντάς τους την ελευθερία να επιλέξουν οι ίδιοι τι θέλουν να κάνουν.
Κι αν αυτό σε κάνει να έρχεσαι σε δύσκολη θέση, τότε κράτα επαφή με αυτούς τους λίγους που έχεις δεθεί περισσότερο κι απομάκρυνε τους υπόλοιπους. Στην τελική, όπως λένε, οι έρωτες έρχονται και παρέρχονται. Οι φίλοι, όμως, είναι αυτοί που μένουν.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη