Αγάπη μου, όπως κάθε γνήσιο αρσενικό έτσι και εγώ , έχω ανάγκη ώρες ώρες να βγω από την ντουλάπα. Να πω βρε παιδί μου τα πράγματα με τα όνομά τους, όπως είναι, χωρίς φιοριτούρες και φτιασιδώματα και να τα πω δημόσια. Επειδή είμαι 1.86 και κρύβομαι πίσω από μούσια -ένεκα η μόδα που μας κατάντησε σαν τη σχολή των Αθηνών του Ραφαήλ- και έχω παιδί, δε σημαίνει ότι δεν είμαι άνθρωπος και δεν έχω αισθήματα.
Θέλω να μιλήσω σ’ εσένα που είσαι ανύπαντρη 35- 45 ετών, έχεις κάνει καριέρα, έχεις πηδήξει το μισό πλανήτη, έχεις πιει δύο τάνκερ με ουίσκι και τώρα το βιολογικό σου ρολόι έχει χτυπήσει κόκκινα μιας και η κρίση σου έδωσε χρόνο και σου πήρε τα χρήματα που είχε ο παχυλός μισθούλης σου. Οπότε ο πλαστικός έχει αρχίσει να γίνεται μακρινό όνειρο και αποφάσισες να κάνεις οικογένεια.
Αγάπη μου, όχι, δεν μπορώ να πάμε σινεμά με το παιδί μου, δεν μπορώ να πάμε να φάμε με το παιδί μου, δεν μπορώ να πάμε supermarket με το παιδί μου και όχι, δεν μπορώ -άκου το αυτό– να σε αφήσω να βγάλεις selfie με το παιδί μου. Δεν ξέρω αν σε έχει ενημερώσει κάποιος, αλλά τα παιδιά δεν είναι αξεσουάρ. Δεν τα παίρνεις στις εκπτώσεις απ’ τα ΖΑΡΑ και συνεχίζουν να ζουν και μετά το status update «Πρώτη γνωριμία, νιώθει ενθουσιασμένη, στον παιδότοπο «τρία πουλάκια κάθονται».
Είσαι καλό κορίτσι, όμορφη και κάνουμε καταπληκτικό σεξ. Πραγματικά, βρίσκω σ’ εσένα πολλούς λόγους να είμαστε μαζί και μπορεί, λέω μπορεί, να χτίσουμε μαζί κάτι όμορφο που μακάρι να κρατήσει για πάντα. Αλλά γνωριζόμαστε μερικούς μήνες. Τι φταίω εγώ που μέχρι τώρα δεν έχεις αφήσει μαλάκα για μαλάκα απήδηχτο. Δεν είμαι εγώ η ευκαιρία να δείξεις στο περιβάλλον σου ότι σοβάρεψες και δεν είναι το παιδί μου η ευκαιρία να τη βγεις στη στροφή με προβάδισμα στην παρεούλα σου, που τα τελευταία χρόνια παντρεύονται και γεννάνε σαν κουνέλια.
Επίσης για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, δε ρωτάμε το παιδί αν το φαγητό που μαγείρεψες διαβάζοντας τέσσερις μέρες αδιάκοπα Μαμαλάκη, Αλεξιάδου και Πετρετζίκη είναι καλύτερο από αυτό που του φτιάχνει η μαμά του. Φυσικά και δεν είναι, εκείνο που φτιάχνει η μαμά του είναι το καλύτερο φαγητό στον κόσμο, όπως συμβαίνει με όλους μας. Κοπελάρα μου, πρέπει να καταλάβεις ότι μ’ εμένα τα έφτιαξες και όχι με την οικογενειακή μου κατάσταση, μάθε να τα ξεχωρίζεις.
Καταλαβαίνω ότι η ζωή σου την έπαιξε όπως και σε πολλούς άλλους από εμάς. Ότι αλλιώς τα είχες υπολογίσει, αλλά τώρα είναι αργά. Επέλεξες έναν τρόπο ζωής και έκανες πράγματα που πολλές άλλες φίλες σου δεν έκαναν, φυσικά και έχασες πράγματα. Η οικογένεια είναι μια απόφαση που κανείς την παίρνει νωρίς, στα 30 για να προλάβει, τώρα αν εσύ δεν έβρισκες τον κατάλληλο, δεν είχες χρόνο, δεν κοίταζες το ρολόι ή ξεχάστηκες, δεν μπορεί να ψάχνεις γκόμενο με παιδί για να ρεφάρεις τον χαμένο χρόνο.
Επίσης πρέπει να καταλάβεις ότι στην επιλογή της σχέση μας, το παιδί μου δεν είχε καμία συμμετοχή, αρά όσο ευτυχισμένο και να προσπαθείς να το κάνεις για να μου δείξεις ότι είσαι marriage material δεν πιάνει. Eχω διαβάσει κι εγώ τη χιονάτη που η μητριά έκανε την καλή μέχρι να παντρευτεί και μετά η χιονάτη σφουγγάριζε σκάλες.
Αγάπη μου, το παιδί μου έχει μάνα και μάλιστα εξαιρετική. Εγώ χώρισα μαζί της γιατί δεν τα έβρισκα με την συντροφική της πλευρά, όχι με την μητρική της. Καλύτερα λοιπόν, αν σε ενδιαφέρει να συντροφεύσεις μ’ έναν άνθρωπο, ν’ ασχοληθείς μ’ εκείνον και όχι με το παιδί του.
Και μη φοβάσαι, το παιδί μου, αν αγαπάς τον πατέρα του και του φέρεσαι με σεβασμό, αν το γνωρίσεις και το σεβαστείς κι εκείνο, θα σε αγαπήσει και θα σε βάλει σε μια ιδιαίτερη θέση της καρδιάς του που θα έχει το όνομά σου κι όχι κάποιον ρόλο. Η θέση της μαμάς είναι ήδη πιασμένη.
Συντάκτης: Δημήτρης Καλούπης
