Περνάμε τα χρόνια μας πιστεύοντας πως επιστήμες είναι μόνο η χημεία, η φυσική τα μαθηματικά κι η Ιατρική. Προσθέτουμε σ’ αυτήν την άποψη πως αυτές οι επιστήμες δεν έχουν τίποτα το απλό κι το καθημερινό μετά απ’ ένα σημείο. Ξεγελιόμαστε διπλά και δηλώνουμε πως αν δε γουστάρουμε να γίνουμε φυσικοί και τα συναφή, δε μας χρειάζεται κανένας νόμος και κανένα θεώρημα. Ξεχνάμε πως καθετί μπορεί να έχει μια πρακτική εφαρμογή και να μας βοηθήσει στα πιο βασικά, σ’ αυτά που συχνά αναζητούμε απάντηση κι καταλήγουμε σε αερολογίες.
1. Η συμβουλή της θεωρίας της ειδικής σχετικότητας
Η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας είναι η θεωρία που διατυπώθηκε από τον Albert Einstein το 1905, κι η οποία συμπληρώνει τους νόμους κίνησης του Νεύτωνα, ώστε να ισχύουν και σε ταχύτητες συγκρίσιμες με την ταχύτητα του φωτός. Ασχολείται με δύο ιδέες που μπορούν να θεωρηθούν αντίθετες, τη σχετικότητα και το αναλλοίωτο. Η σχετικότητα και το αναλλοίωτο είναι ακριβώς αυτά που παίρνουν μορφή μπροστά μας, που διαμορφώνουν τη ζωή μας και δίνουν πρακτικότητα σ’αυτή. Η σχετικότητα μας μαθαίνει να τη βλέπουμε παντού και να κατανοούμε πως όλα είναι πράγματι σχετικά. Ένας παρατηρητής βλέπει ένα φαινόμενο διαφορετικά από έναν άλλο που κινείται σχετικά ως προς τον πρώτο και διαφωνούν οι δυο τους ως προς μερικά μεγέθη που μετρούν. Το αναλλοίωτο από την άλλη, αναφέρεται στη συμφωνία που επικρατεί για ορισμένους νόμους ή φαινόμενα, που είναι όμοια και στους δύο. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο στη φυσική αλλά παντού. Kι όταν το καταλάβουμε θα είμαστε ευτυχισμένοι, θα ζούμε άφοβα και θα τραγουδάμε σε πλατείες -γιατί θα γνωρίζουμε πως μπορεί να τρυπάμε τ’ αυτιά κάποιου, αλλά διώχνουμε τη μοναξιά από την ψυχή κάποιου άλλου που μόνο μερικά τραγούδια έχει. Γιατί πραγματικά, αν βάλουμε το κάθε πταίσμα μας, δίπλα στις σωστότερες αποφάσεις των άλλων κι αν συγκρίνουμε τα βαρετά πρωινά τετάρτης με τα highlights της ζωής των άλλων στο instagram, είναι λογικό να υποφέρουμε. Αλλά όλα είναι σχετικά κι αν συγκρίνουμε το φαΐ και τις ανέσεις μας με αυτά των ανθρώπων στις τριτοκοσμικές χώρες, θα νιώσουμε τυχεροί κι ευγνώμονες.
2. Η συμβουλή της αρχής διατήρησης της ενέργειας
Η ενέργεια ποτέ δεν παράγεται από το μηδέν και ποτέ δεν εξαφανίζεται. Μπορεί να μετατρέπεται από τη μια μορφή στην άλλη, ή να μεταφέρεται από ένα σώμα σε άλλο. Και δε γνωρίζω αν χρειάζεται να γίνω εδώ ακόμη πιο ξεκάθαρη. Γιατί όση ενέργεια βάλεις σε μια προσπάθεια, ένα όνειρο, μια σχέση, αυτή θα πάρεις πίσω. Ναι, μπορεί να μη γίνει άμεσα, να γυρίσει πίσω με την επιτυχία σ’ έναν άλλο τομέα που δεν υπολόγιζες, να χαθεί κάπου στο δρόμο, αλλά πάντα με κάποιον τρόπο θα γυρνάει πίσω. Αυτό προσωπικά τ’ ονομάζω ο κύκλος της ενέργειας. Βάζεις ενέργεια στη δουλειά σου για να κλείσεις μια συμφωνία, δεν τα καταφέρνεις αλλά δέχεσαι μια άλλη, η οποία φαίνεται πιο επικερδής, παίρνεις μαθήματα από τα λάθη σου και πεισμώνεις κι έχεις περισσότερη όρεξη και μεράκι. Φτιάχνεις ένα φαγητό και δεν το πετυχαίνεις, αλλά η μαμά σού έστειλε ταπεράκι με τ’ αγαπημένο σου. Παλεύεις για τη σχέση σου, βάζεις όλη σου την ενέργεια αλλά το άλλο άτομο δεν προσθέτει τίποτα σ’ αυτή. Χωρίζετε όμως κι όλη η ενέργεια που έδωσες σ’ εκείνον το δεσμό, έρχεται πίσω από τους φίλους σου που δε σε ξέχασαν ποτέ, την οικογένειά σου και το σύμπαν ολόκληρο ακόμη. Πολλές φορές όσα κι όσοι αγαπάμε και δίνουμε ενέργεια δεν είναι κατάλληλα για ‘μας. Άλλα πράγματα, άλλοι άνθρωποι, άλλες δραστηριότητες, μας δίνουν απλόχερα ενέργεια χωρίς να ζητάνε τίποτα ως αντάλλαγμα.
3. Η συμβουλή της αρχής του Αρχιμήδη
Η Αρχή του Αρχιμήδη ορίζει ότι: Κάθε σώμα βυθισμένο σε ρευστό δέχεται άνωση ίση με το βάρος του ρευστού που εκτοπίζει. Έτσι κάθε σώμα, κάθε άτομο, κάθε ζώο κι οτιδήποτε με μυαλό κι αισθήματα, όταν δέχεται πίεση, νιώθει πόνο, φόβο και στεναχώρια. Όσο περισσότερο βυθίζεται, όσο μαύρα είναι τα νερά, τόσο έντονη θα είναι κι η αντίδρασή του, με την ελπίδα ότι θα καταφέρει μ’ αυτή να βγει από το μέρος στο οποίο βρίσκεται. Πολλές φορές πιεζόμαστε παρά πολύ, ξεσπάμε, έχουμε αντιδράσεις που ούτε οι ίδιοι θα περιμέναμε να έχουμε κι απορούμε. Μάλιστα, υπάρχουν στιγμές που πιστεύουμε πως είμαστε κακοί άνθρωποι, πως δεν αξίζουμε, δεν είμαστε αρκετοί. Η αλήθεια είναι όμως πως αντίθετα μ’ αυτά που μας έμαθαν, δεν είμαστε εμείς που αντιδρούμε πραγματικά όταν περνάμε δύσκολα, είναι το ένστικτο της επιβίωσης. Είμαστε πολλά περισσότερα από τη συμπεριφορά μας όταν ακόμη κι οι νόμοι της φύσης δεν είναι με το μέρος μας. Είμαστε οι πληγές στα γόνατά μας, τα παραμύθια που διαβάζαμε μικροί, οι στιγμές που σκεπάσαμε κάποιον επειδή κρυώνει. Η πίεση φέρνει πίεση κι είμαστε κι άλλα πέρα από την παραλογία αυτή. Πάντως, αν συνδυάσουμε την αρχή αυτή κι ό,τι μάθαμε παραπάνω με την αρχή διατήρησης της ενέργειας, όση περισσότερη ενέργεια καταβάλλουμε στο να βγούμε από το βυθό στον οποίο μουχλιάζει τη σάρκα μας, τόσο πιο γρήγορα θα τον χαιρετήσουμε.
Και τέλος πάντων, υπάρχουμε κι εμείς που πιστεύουμε ότι οι θετικές επιστήμες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη ζωή. Είμαστε πεπεισμένοι πως κρύβουν κομμάτια λογοτεχνίας και ποίησης μέσα τους, με τον δικό τους τρόπο. Βλέπουμε τα άτομα που κρύβονται πέρα από τα μόρια κι αναγνωρίζουμε την τέχνη σε κάθε είδους επιστήμης -θετική ή μη. Γιατί πιστεύουμε εν τέλει σ’ έναν κόσμο που θα αναδεικνύει και θα στηρίζει καλλιτέχνες, εργάτες, επιστήμονες και παιδιά με άπλαστες καρδιές, παιδιά που γελάνε, ονειρεύονται και παίρνουν μαθήματα ζωής απ’ έναν μαυροπίνακα στο σχολείο.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
