«Αγάπη είναι να δίνεις κάτι που δεν έχεις»

Σύμφωνα με τον διάσημο ψυχαναλυτή και ψυχίατρο Ζακ Λακάν, «Αγάπη είναι να δίνεις κάτι που δεν έχεις». Γι’ αυτό είναι σε όλους μας γνωστό πως αγάπη είναι να σκεπάζεις τον άλλον όταν κοιμάται με το μοναδικό σκέπασμα που έχεις στο σπίτι, ας παγώσεις εσύ. Πως είναι το μοσχομυριστό πιάτο φαΐ που θα σου δώσει η μητέρα σου κι ας μην έχει φάει όλη μέρα η ίδια, θα βολευτεί με λίγο ψωμί και το χαμόγελό σου, την πληρότητα στα μάτια σου. Για να είσαι καλός άνθρωπος μάλλον πρέπει να ισχύει το «ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι, καὶ ὁ ἔχων βρώματα ὁμοίως ποιείτω», αλλά για να αγαπάς πρέπει να είσαι διατεθειμένος να δώσεις κομμάτια από τον ίδιο σου τον εαυτό, όχι περισσεύματα.

Είναι ακόμη, να δίνεις όσα δεν έχεις ούτε ο ίδιος, όσα για σένα είναι πολυτέλεια, αλλά για το παιδί, τον φίλο, το ταίρι, θα μαζέψεις τα χρήματα για να τους κακομάθεις λίγο παραπάνω. Είναι στιγμές που παλεύεις να βρεις χρόνο για σένα, που ψάχνεις απεγνωσμένα 20 λεπτά το πρωί να πιεις τον καφέ σου χωρίς να κάνεις τίποτα, αλλά βρίσκεις χρόνο να πας με την κόρη σου στο θέατρο και να συνοδεύσεις το ταίρι σου σε μια επαγγελματική υποχρέωση. Τα παιχνίδια που έδωσες ως παιδί όταν έμαθες πως άλλες οικογένειες δεν έχουν, η μπουκιά από το σάντουιτς που πήρες για κολατσιό στο σχολείο και τελικά μοιράστηκες με το παιδί που κοιτούσε τους υπόλοιπους δειλά όσο τρώγατε, αυτές είναι κινήσεις που υποδηλώνουν αγάπη, για αυτό τις συναντάμε κυρίως στα παιδιά. Τα παιδιά δε χρειάζονται λόγο να αγαπήσουν, απλώς το κάνουν. Γι’ αυτό όταν αγαπάμε γινόμαστε μικρά παιδιά. Μεγαλώνοντας πάντως, μαθαίνουμε πόσοι άνθρωποι αξίζουν και τότε η έννοια αγάπη γίνεται περισσότερο δυσνόητη.

Δεχόμενοι όμως τα λόγια του Ζακ Λακάν, η αγάπη παίρνει άλλες διαστάσεις, διαστάσεις σύμπαντος. Αν θέλεις να δείξεις σε κάποιον πως τον αγαπάς, μην περιορίζεσαι στο να δίνεις ψυχικά και υλικά πλεονάσματα, ταξίδεψε όπου δεν έχεις ξανά βρεθεί, αναζήτησε σε μέρη που φοβόσουν να ανοίξεις τις πόρτες, κάνε το βήμα. Μην αγαπάς με όσα έχεις καβάτζα από προηγούμενες σχέσεις, αγάπησε με όλο σου το είναι κι όσα θα δώσεις θα γυρίσουν πίσω πολλαπλασιασμένα με το μέγεθος του σύμπαντος που λέγαμε.

Εκφράσου με λέξεις που έψαξες και μελέτησες, όχι με όσες έχεις πει ήδη άπειρες φορές «Σ’αγαπώ». Δώρισε λουλούδια που φύτεψες, όχι που έκοψες. Να είσαι εκεί για όσους αξίζουν την αγάπη σου, όταν σου είναι απίστευτα δύσκολο να είσαι κι είναι το τελευταίο πράγμα που θέλεις να κάνεις. Να ανέχεσαι τα ελαττώματά τους, όχι όταν έχεις υπομονή, όταν δεν έχεις. Να τους δίνεις το τελευταίο κομμάτι τούρτα, όχι επειδή έφαγες ήδη δύο, επειδή απλώς θέλουν ακόμη ένα- αδιάφορο πόσα έφαγες εσύ. Όχι γιατί είσαι ο καλός Σαμαρείτης, ούτε γιατί εσύ δεν έχεις ανάγκες, επειδή εφόσον το αξίζουν θα σου δώσουν κι εκείνοι όσα δεν έχουν. Θα σου δώσουν τη ζακέτα που δεν έχουν, ένα κρύο βράδυ, τον χρόνο που δεν τους περισσεύει για να μιλήσετε στο τηλέφωνο και να τους γκρινιάξεις για τη δουλειά. Θα σου δώσουν όσα δεν έχουν, όπως έκανες και εσύ.

Και θα έχετε μαζί. Μαζί θα έχετε έναν κόσμο φτιαγμένο από πληθώρα υλικών και ψυχικών πραγμάτων, θα αιωρείστε γύρω τους, πλήρεις κι ευτυχισμένοι και θα διακατέχεστε από μία ασύλληπτη διαύγεια. Είναι σημαντικό όμως να θυμάται κανείς πως αγάπη, εκτός από όλα αυτά, είναι να αγαπάς χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση, να αγαπάς εν ολίγοις κι όταν ο άλλος δεν το αξίζει, όταν δε θα γυρίσει τίποτα πίσω.

Βλέπετε, στεναχωριέται κάποιος όταν για την αγάπη που έδωσε δεν έλαβε κάτι γι’ αντάλλαγμα, όμως ξεχνάει κάτι βασικό. Η αγάπη που δίνει στο σύμπαν, πάντα γυρνάει πίσω, απλώς όχι από το άτομο που περιμένει. Όλοι έχουμε αγαπήσει χωρίς να λάβουμε ανταπόδοση κι όλους μάς έχουν αγαπήσει και δώσαμε ελάχιστα ή και τίποτα. Αυτός είναι ο κύκλος της αγάπης και πρέπει να δεχτούμε αυτό το μοίρασμα ακόμα και τις φορές που δε μας αρέσει.

Ο κύκλος της αγάπης είναι που δίνει νόημα σε όποια σχέση έχουμε, είχαμε και θα έχουμε. Η αγάπη λοιπόν δεν είναι συναίσθημα, είναι επιλογή. Η επιλογή να δώσουμε όσα δεν έχουμε στην κατοχή μας. Η επιλογή αυτή δεν είναι εύκολη, δεν είναι πάντα ρομαντισμός κι όμορφες στιγμές, είναι πληγές που δε θέλουμε να δούμε, άλλες που αρνούμαστε να βοηθήσουμε να κλείσουν, είναι καβγάδες, ρίσκα και δύσκολες αποφάσεις. Αυτή η επιλογή παρ’ όλα αυτά θα κάνει μια σχέση να ανθίσει και να μας πάει στο σύμπαν που τόσο επιθυμούμε, που αναζητάμε από μικρά παιδιά σε κυνήγια θησαυρού και κρυφτοκυνηγητά στους δρόμους. Τώρα ξέρουμε πως ο θησαυρός είναι ήδη μέσα μας.