Ειρωνεία το «ο ρομαντισμός χάθηκε» ενώ όλοι κάποτε τον ζήσαμε

Αναζητάμε μανιωδώς «ένα ζευγάρι χέρια να πιαστούμε», «ένα στόμα να ανταλλάξουμε ανάσες», «μια καρδιά να ακούσουμε τους χτύπους της» κι ένα σωρό άλλα τέτοια, γνωστά και ως ρομαντικά και μετά αναρωτιόμαστε αν χάθηκε ο ρομαντισμός. Δε χάθηκε, εμείς τον αφήσαμε πριν καλά-καλά τον ζήσουμε και πήραμε και την περηφάνια μας μαζί. Φοβηθήκαμε να δώσουμε ένα λουλούδι, μη φανεί μελό και κρυφτήκαμε πίσω από την ίδια τη σκιά μας μη και γελάσει κανείς με την καψούρα μας.

Ξέχασες να χορεύεις στις πλατείες τα καλοκαιρινά βράδια και να τρως παγωτά Νοέμβρη μήνα με οχτώ βαθμούς. Ξέχασες πώς κρατούσες το χέρι του άλλου την πρώτη φορά που ερωτεύτηκες, μόνο επειδή τη δεύτερη φορά που το τόλμησες, στο πόνεσαν ή και στο τσάκισαν. Νευριάζεις και στραβομουτσουνιάζεις τώρα όταν βλέπεις ζευγαράκια στον δρόμο να γελάνε πνιχτά και να κοιτάνε ο ένας τον άλλον στα ίσα στα μάτια. Αντί να τους θαυμάσεις λίγο, κάνεις σενάρια για το ποιος θα πληγώσει ποιον και ποιος θα σταματήσει πρώτος τα ασθματικά γελάκια. Άφησες τον φόβο σου να πάρει τη θέση κάθε ρομαντικού συναισθήματος και έπειτα κάθισες, σαν να σε πήραν τα χρόνια, και έριξες το φταίξιμο «στη νέα γενιά» για την έλλειψη του ρομαντισμού στον έρωτα.

Εσύ δεν έχεις μερίδιο; Ποια ήταν η τελευταία φορά που έστειλες στα τσακίδια τον πολύτιμο εγωισμό σου για λίγα λεπτά και είπες όσα πραγματικά ένιωθες; Πότε έστειλες ένα τραγούδι, ακόμα και αν ήξερες την απάντηση; Πότε ακύρωσες μια μπύρα με φίλους για να δείτε παρέα μια αγαπημένη ταινία; Πότε άφησες στην άκρη ποτά και coctails με φιλαράκια για να παρακολουθήσετε μαζί έναν αγώνα που δεν είχε παρέα να δει;

Δε χάθηκε ο ρομαντισμός, εμείς τον αφήσαμε να χαθεί, με τον φόβο και τον εγωισμό μας. Εμείς τον θάψαμε δύο μέτρα κάτω από το χώμα μαζί με τη πλευρά του εαυτού μας που ήπιε έναν ωκεανό από βότκα και αμφιβόλου ποιότητας ουίσκι ένα βράδυ για δυο μάτια. Τον θάψαμε και τον αφήσαμε εκεί να σαπίσει, μην τυχόν κι εμφανιστεί ξανά και νιώσουμε τίποτα παραπάνω. Μην αφεθούμε σε δύο νέες ίριδες και κάπου στο ταξίδι χάσουμε ξανά τον εαυτό μας. Κανείς δε θα σου ζητήσει να τα παρατήσεις όλα μια μέρα και να ρίξεις όσα τείχη έχτισες μέσα σε δυο στιγμές. Έχε όμως στο μυαλό σου κι ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να γκρεμίσει τείχη που δεν έχτισε. Κανείς δε σου χρωστάει να υπομείνει τόσα για να αφεθείς εσύ και να εμπιστευτείς ξανά, αυτή είναι μια δουλειά που πρέπει να κάνεις με τον εαυτό σου. Δε σου οφείλει κανείς να ξεθάψει απομεινάρια ενός περασμένου εαυτού και να συμβιβαστεί μ’ αυτά επειδή εσύ φοβάσαι.

Ξεκίνα σήμερα, ξεκίνα τώρα. Πάρε λίγο χαρτί και δώσε του ζωή με μολύβια ή πινέλα, ό,τι σε ευχαριστεί και σε κάνει να νιώθεις άνετα. Κόψε μια μαργαρίτα στον δρόμο για το σπίτι και πάρε μια σοκολάτα μόλις βρεθείς στο πρώτο μαγαζάκι. Μαγείρεψε κάτι πιο γλυκό από το ταίρι σου και βάλε μουσική. Κράτα το χέρι του σαν να μην ένιωσες ποτέ πως αυτό είναι επίφοβο και πίστεψε σε εσάς, γιατί αν δε το κάνεις εσύ, τότε ποιος; Δεν είναι δώρα ακριβά ο ρομαντισμός, δεν είναι ραντεβού σε φαντεζί εστιατόρια. Είναι νύχτες σε απόμακρες παραλίες με ένα καφάσι μπίρες. Είναι παιχνίδια επιτραπέζια τα βράδια Κυριακής που δεν έχει ο άλλος τη δύναμη να βγει έξω. Είναι ένα ποτήρι καφές πριν φύγει για δουλειά, μαζί μ’ ένα σημείωμα «μην κάνεις πολλά τσιγάρα σήμερα».  Είναι σημειωματάκια και αφιερώσεις στο ραδιόφωνο, είναι να κρατάς το τελευταίο κομμάτι παστίτσιο και ας το λιγουρευόσουν όλη μέρα.

Μην καις άλλο τον ρομαντισμό, δε φταίει εκείνος για κάθε σάπια κι απογοητευτική εμπειρία σου. Δε θα σταματούσες να προσθέτεις αλάτι στο φαγητό επειδή κόντεψες να πνιγείς τρώγοντας, θα έτρωγες πιο αργά και με μικρότερες μπουκιές. Διαχειρίσου το φόβο και το άγχος σου, νιώσε τα όπως επιβάλλεται και στείλε τα εκεί που τους αρμόζει. Στον έρωτα δε χωράνε ημίμετρα κι αν είναι να ξεκινήσεις σχέση με έναν άνθρωπο οφείλεις και στους δυο σας να μην αφήσεις τον ρομαντισμό στην απ’ έξω. Να εκφράζεσαι πιο όμορφα λοιπόν στο εξής ακόμη και αν δεν είσαι έτοιμος για γλυκόλογα. Να κοιτάς πάντα στα ίσα τα μάτια απέναντί σου, να ανοίγεσαι λίγο περισσότερο, όσο μπορείς, να δίνεις παραπάνω φιλιά στο μέτωπο, να ταΐζεις παγωτό  και να πιστεύεις σε έναν καλύτερο κόσμο. Και ο ρομαντισμός θα βρει τον τρόπο να αναγεννηθεί.