Ξέρω τι θα μου πεις, στο υπόσχομαι. Ότι είσαι ερωτευμένος άνθρωπος, ότι χώρισες και πονάς, ότι ψάχνεις τρόπο να πάρεις τη δόση σου, να αλλάξεις γνώμη στο πρώην ταίρι, να ακούσεις απλά τη φωνή του ή να το πείσεις να βρεθείτε. Και κατανοώ απόλυτα πως θέλεις να το κάνεις αυτό γιατί στο μυαλό σου ζεις ακόμη έναν μεγάλο έρωτα.
Και αυτό είναι φυσιολογικό κι εντάξει. Είναι λογικό να αισθάνεσαι λίγο παραπάνω ακόμη, να μην έχεις ξεπεράσει κάτι πρόσφατο, ή να θρηνείς για κάτι που αγάπησες. Το καταλαβαίνω όλο αυτό και λυπάμαι, μα δε θα σταματήσεις να πονάς με ένα απλώς τηλέφωνο ή ένα ερωτικό μήνυμα. Δε θα πονέσεις λιγότερο αν ακούσεις μια γνώριμη φωνή και κλέψεις ένα δύο γλυκόλογα. Δε θα αισθανθείς καλύτερα εν τέλει ξέροντας πως ο,τι απάντηση πήρες, σου δόθηκε από λύπηση, σεβασμό ή καθαρό ανθρώπινο ενδιαφέρον. Θα νιώσεις χειρότερα και το αίσθημα της κάψας στα σωθικά σου θα κρατήσει μόνο λίγο -ελάχιστα. Δε θα σβήσει η φωτιά, ούτε λίγο δε θα καταλαγιάσει, ίσα-ίσα που θα ανάψει και δεύτερη, αυτή της αξιοπρέπειας που ξέρει ότι καταπατάται.
Κι εν τέλει απλά θα ξεφουσκώσει κι άλλο το μέσα σου και μάλιστα πιο αργά. Θα πάρεις ψεύτικες ελπίδες τις οποίες θα πρέπει να σκοτώσεις μετά για να μην κάθονται εκεί και σε πληγώνουν. Θα καλεστείς να πάρεις ακόμα περισσότερες αποφάσεις για τις οποίες δεν είσαι έτοιμος και μάλλον θα περάσεις περισσότερα βράδια κλαίγοντας και πίνοντας με φίλους, με την ευχή να σταματήσει ο πόνος και το λαμπαδαριό.
Θα πονέσεις περισσότερο° κι αυτό στο υπόσχομαι. Μην πάρεις άλλα τηλέφωνα, μη στείλεις άλλα μηνύματα. Κάτσε λίγο με τον πόνο σου, μιλά του, αγκάλιασέ τον. Μίλησε για αυτόν σ’ όποιον θέλει να ακούσει και με τον καιρό προσπάθησε να απομυθοποιήσεις την εικόνα του πρώην ανθρώπου σου. Πέρνα χρόνο με τα άτομα που αγαπάς καλύτερα, ξεκίνησε κάποιο χόμπι, κάνε όλα αυτά για τα οποία παλιότερα δεν είχες χρόνο γιατί τον αφιέρωνες στο ταίρι σου. Γίνε εσύ ο άνθρωπός σου και συγχώρεσε τον εαυτό σου για τα λάθη σου στη σχέση και το μερίδιό σου στον χωρισμό.
Κάνε ό,τι αγαπάς μα τηλέφωνα μην πάρεις. Αν μη τι άλλο είναι άδικο και για τον άλλον άνθρωπο που ακόμα κι αν χώρισε, προσπαθεί κι αυτός να βρει τους ρυθμούς του χωρίς εσένα. Θέλει να ξεκόψει και να απομακρυνθεί κι όσο κι αν σε πονάει αυτό, είναι η αλήθεια και πρέπει να τη σεβαστείς ακόμα κι αν σε πληγώνει. Μη σκέφτεσαι το καλύτερο σενάριο σ’ αυτήν την περίπτωση γιατί είναι δύσκολο να γίνει πραγματικότητα και να γυρίσει πίσω το άλλο άτομο. Σκέψου ένα χειρότερο και πιο ρεαλιστικό.
Πόσες οι πιθανότητες να θυμώσει που κάλεσες; Να στο σηκώσει κάποιος άλλος; Να σου πει ότι δε θέλει να μιλήσετε ή ότι δεν έχει χρόνο για σένα στη ζωή του; Αυτές τις πιθανότητες μέτρα και σε αυτές υπολόγιζε. Ας γινόμαστε και λίγο κυνικοί καμιά φορά οι άνθρωποι με τους χωρισμούς -δεν έχει και πολλά να ρομαντικοποιήσουμε άλλωστε. Χωρίσατε, μάλλον πονέσατε και πρέπει να προχωρήσετε, τελεία. Δεν υπάρχει συνέχεια στην υπόθεση κι ακόμα κι αν υπάρξει θα είναι από ανάγκη, χαριστικά και τέλος πάντων όχι για καλό.
Σβήσε τα τσιγάρα στο τασάκι. Κλείσε το ραδιόφωνο που παίζει Σφακιανάκη και Μητροπάνο, μπορείς και καλύτερα. Σήκωσε το βλέμμα σου, μην το παίρνεις προσωπικά, δε σας βγήκε απλά, θα βγει με κάποιον άλλον άνθρωπο σε κάποια άλλη στιγμή. Όλοι χαρούμενοι θέλουμε να είμαστε και παίρνουμε αποφάσεις με γνώμονα την ευτυχία μας αυτή. Κανείς δεν ήθελε να σε κακορδίσει -σπάνιο φαινόμενο αυτό σε χωρισμό που κάποτε περιείχε τον έρωτα στην εξίσωση.
Μην πάρεις τηλέφωνα λοιπόν, σκέψου αυτά που σου ‘πα. Όλα καλά θα πάνε, δες το σαν μια τελευταία υπόσχεση. Κάνε υπομονή λίγο ακόμα και σε μερικό καιρό δε θα σε νοιάζει. Θα διαχειρίζεσαι μόνος σου την κάψα και τον πόνο.
Συντάκτης: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
