Θα σου πω μια αλήθεια, μια μικρή -μη φανταστείς καμιά συμβουλή ζωής. Κάθε άνθρωπος που γνώρισες ή θα γνωρίσεις δεν ήρθε στη ζωή σου για κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Κάποιοι ήρθαν για να είναι απλώς οι κομπάρσοι στο εργάκι σου -όπως κι εσύ είσαι στο δικό τους. Κάποιοι δε σου άλλαξαν τη ζωή, ούτε την επηρέασαν, όχι γιατί δεν μπορούσαν, αλλά γιατί δεν τους άφησες, γιατί δεν περάσατε αρκετό χρόνο μαζί και γιατί δε σ’ ενδιέφερε καν να τους ακούσεις. Πρόσεξε όμως, αυτό δεν ισχύει και για τους έρωτες.
Κάθε έρωτας στη ζωή σου σε σημάδεψε, και για να είμαστε ειλικρινής, δε χρειάζεται καν να ήταν δικός σου. Σε σημάδεψε ο έρωτας των γονιών σου -ή η απουσία του-, εκείνοι των φίλων σου, αυτοί που διάβαζες κι αυτοί που ονειρευόσουν. Σε σημάδεψε ο πρώτος σου πλατωνικός έρωτας, που τίποτα πέρα από ένα περίεργο κάψιμο κι έναν ανυπόφορο πονόδοντο δε σου προσέφερε. Σε χρωμάτισε το πρώτο σου κρεβάτι και ο πρώτος σου δύσκολος χωρισμός σχεδόν σε χάραξε. Κι εσύ συνήθισες τόσο πολύ τα αλισβερίσια του έρωτα με το ίδιο σου το δέρμα που σχεδόν έπαψες να τους δίνεις σημασία και να αναγνωρίζεις την επιρροή τους πάνω σου.
Όλα καλά μέχρι εδώ. Έχουμε καταλήξει σ’ ένα συμπέρασμα, ότι οι έρωτες έρχονται στη ζωή σου για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο, για να σε αλλάξουν. Αλλά -δώσε λίγη προσοχή- το ότι έρχεται στη ζωή σου κάποιος, δε σημαίνει πως θα μείνει κιόλας. Μάλιστα, οι πιθανότητες είναι υπέρ του να φύγει. Η αλλαγή δεν προϋποθέτει μια μόνιμη επαφή, αλλά μια έντονη, διαφορετική, δυνατή τριβή. Κι ας μην ξεχνάμε πως η τριβή πάντα αφήνει σημάδια. Κι αυτό μας οδηγεί σ’ ένα δεύτερο συμπέρασμα, κάθε έρωτας δε μένει δίπλα μας, αλλά μένει μέσα μας, μας αφήνει τα σημάδια του, τις χαρακιές, τα τατουάζ, τις πληγές και τα σημάδια από τα φιλιά του.
Κάθε έρωτας έρχεται και μας αλλάζει, λοιπόν. Άλλοι έρωτες μας αλλάζουν προς το καλύτερο κι άλλοι προς το χειρότερο. Ένας συγκεκριμένος όμως είναι αυτός που μας άλλαξε περισσότερο απ’ όλους, αυτός που μας έκανε να πιστέψουμε πως θα μείνει, αλλά έφυγε. Και η εξήγηση σ’ αυτή τη συνειδητοποίηση είναι πολύ απλή. Όταν πιστεύεις σε κάποιον και στην παρουσία του μ’ όλη σου τη δύναμη, ανοίγεσαι, αφήνεσαι, κατεβάζεις τα τείχη σου, του ανοίγεις πόρτες. Κι όλα αυτά τα κενά που αφήνεις ακάλυπτα για να εισέλθει ο άλλος είναι κάτι περισσότερο από κενά αφού φύγει. Είναι τείχη που θέλουν χτίσιμο, πόρτες που θέλουν σφράγισμα, μια πινακίδα που γράφει «προσοχή, εκτελούνται έργα» καιρό μετά την αποχώρηση του έρωτα. Συμπέρασμα τρίτο, λοιπόν, ο έρωτας που σε πονάει αλλά και σ΄αλλάζει περισσότερο είναι εκείνος που ήταν γραφτό να μπει στη ζωή σου, αλλά όχι και να μείνει σ’ αυτή.
Απορία: Μα κάθε έρωτας δεν είναι γραφτό να μπει στη ζωή σου; Να την αλλάξει, ναι, μα δεν είναι γραφτό να μπει μόνο για να την αλλάξει, δεν ξέρω, δεν το νομίζω. Νομίζω πως υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε κάθε έρωτα που σε συναντάει, σε γεμίζει, σ’ αδειάζει και σ’ αλλάζει και στον έρωτα που τα κάνει όλα αυτά ανεπιτήδευτα, σχεδόν φυσικά, σχεδόν, σαν να είναι μέρος των νόμων της φύσης. Στην πρώτη περίπτωση, υπάρχει η συναίνεσή σου συνήθως. Ξέρεις πού μπλέκεις, τι κάνεις, βλέπεις την αλλαγή, τον πόνο και τα σημάδια, μα τα αγνοείς. Στη δεύτερη περίπτωση, όλα αυτά συμβαίνουν. Δεν ξέρεις πώς ή γιατί και πολλές φορές δεν καταλαβαίνεις τις ίδιες σου τις κινήσεις. Ξέρεις μόνο πως είσαι ερωτευμένος. Και συνεχίζεις να ξέρεις μόνο αυτό, μέχρι ο έρωτας να σβήσει. Κι έτσι φτάνουμε στο συμπέρασμα τέταρτο: Όχι δεν είναι κάθε συνάντηση καρμική ή γραμμένη στ’ αστέρια.
Κάποιους ανθρώπους απλώς τους συναντάς σε κοινή παρέα. Με κάποιους άλλους αντάλλαξες πέντε φιλιά, γιατί έτυχε να μεθύσεις στο κλαμπ και να μην καταλαβαίνεις τι κάνεις. Με κάποιους ερωτεύτηκες, γιατί περάσατε χρόνο μαζί, ζήσατε τόσα πολλά και γελάσατε τόσο δυνατά που θα ήταν αδύνατο να μη συμβεί. Οπότε, κομμάτι αυτών των ερώτων δεν ήταν καρμικό, ήταν επιλογή σου. Γιατί επέλεξες να απαντήσεις στο μήνυμα, επέλεξες να βγεις ραντεβού και να προχωρήσεις μαζί τους, δίπλα τους. Είχες την επιλογή. Κι αυτή η επιλογή είναι η ειδοποιός διαφορά που λέγαμε.
Γιατί υπήρξε -ή θα υπάρξει- στη ζωή σου κι ο έρωτας που θα νιώθεις να μην έχεις την επιλογή. Που δε θα καταλαβαίνεις πώς αντέδρασες έτσι δίπλα του, γιατί απλώς θα σου βγήκε φυσικά, που θ’ αναρωτιέσαι πώς έτυχαν όλα αυτά και μπήκε στη ζωή σου. Θα υπάρξει κι αυτός ο έρωτας, που πάντα θα μοιάζει σαν να μην αποτελεί επιλογή, ακριβώς γιατί θα είναι γραφτό να σου μάθει χίλια και δύο πράγματα και να σε φιλάει χίλιες και μία νύχτες. Ποιο είναι το συμπέρασμα πέμπτο μετά απ’ όλα αυτά; Το γεγονός ότι ένας είναι ο έρωτας που μπαίνει στη ζωή σου χωρίς να σε ρωτήσει, ένας.
Κι όταν αυτός ο έρωτας φύγει -που συνήθως φεύγει-, αλλάζουν τόσα πολλά. Αλλάζει η άποψή μας για τη ζωή, την αγάπη, τον έρωτα, τη φιλία, την παιδεία, την πολιτική κι ένα σωρό άλλα πράγματα. Αλλάζει η κοσμοθεωρία μας, τα πιστεύω μας, ένα κομμάτι του εαυτού μας. Κι όλα αυτά γίνονται για καλό, εκεί είναι το plot twist. Και γίνονται για καλό για να μας μάθουν πως τον έρωτα τελικά πρέπει όντως να τον διαλέγεις και να τον διαλέγεις προσεκτικά, να μην επηρεάζεσαι από τραύματα, πληγές και ξένα πιστεύω. Να έχεις για γνώμονα όσα έζησες, όχι για πυξίδα.
Κι όλα αυτά τα συμπεράσματα μάς οδηγούν σ’ ένα τελευταίο, που περικλύει όλα τα προηγούμενα, κάπως μεγάλο αυτό, μα τουλάχιστον περιεκτικό. Δε σ’ αλλάζει κάθε γνωριμία στη ζωή σου, μα σ’ αλλάζει κάθε έρωτας, χωρίς αυτό το γεγονός να προϋποθέτει ότι κάθε έρωτας ήταν γραφτό να μπει στη ζωή μας για να μας αλλάξει. Κι οι έρωτες είναι δικές μας επιλογές, αν καθετί στη ζωή μας, το θεωρούμε γραφτό, μάλλον ψάχνουμε δικαιολογία για κάθε μας πράξη. Γραφτό να μπει στη ζωή μας, είναι μόνο ένας έρωτας, κι αυτό για να μας μάθει όλα όσα αρνηθήκαμε να μάθουμε από τους προηγούμενους. Όσο πιο γρήγορα πάρουμε απόφαση να μάθουμε και να δουλέψουμε μ’ όσα διδαχθήκαμε, τόσο πιο γρήγορα θα έχουμε ξανά την επιλογή να διαλέξουμε ανάμεσα σ’ υγιείς ανθρώπους. Ανθρώπους που θα χορεύουν μαζί μας, θα γελάνε μαζί μας, θα παλεύουν μαζί μας και θα μένουν δίπλα μας. Συμπέρασμα, τέλος.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
