Ή θέλεις ή δε θέλεις, απλά τα πράγματα

Τι θα λέγαμε άραγε αν γύριζε και μας έλεγε στο ξεκάρφωτο «μου αρέσεις πολύ και θέλω να σε γνωρίσω»; Πώς θα μας φαινόταν αν μας ξεκαθάριζε απ’ την αρχή τις προθέσεις του, χωρίς προλόγους και παιχνίδια που έχουν μοναδικό σκοπό να μας μπερδέψουν; Πολύ πιθανόν να ‘χαμε σοκαριστεί, να  κερνούσαμε σ’ αυτόν τον άνθρωπο μια ολόφρεσκη χυλόπιτα, γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε τα χύμα και τα ντόμπρα, όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε.

Ξέρεις, είναι ωραία τα χρωματιστά λουλουδάκια και οι αγάπες με όμορφο περιτύλιγμα, τα συννεφάκια που μας προσφέρονται για να εικάζουμε ανενόχλητοι γι’ αυτά που θέλουμε εμείς να πιστεύουμε. Κι είναι ωραία γιατί πιστεύουμε ότι μ’ αυτόν τον τρόπο ασκούμε πλήρη έλεγχο πάνω στις καταστάσεις, ώστε να μην πέσουμε με τα μούτρα στον έρωτα, ώστε να μην πληγωθούμε. Κι όταν κάποιος αποφασισμένος γι’ αυτά που είναι και γι’ αυτά που θέλει από εμάς έρθει και μας κοιτάξει στα μάτια, τι κι αν έχει ωραία μάτια; Απορρίπτεται, διότι δεν το πήγε σιγά σιγά, διότι δεν τον ένοιαξε για το πώς θα αντιδράσουμε και απέβαλε κάθε ρομαντισμό, την παρουσία του οποίου έχουμε ταυτίσει με την αγάπη και την απουσία του με σχέσεις που απλά έχουν στόχο τη στιγμιαία σαρκική απόλαυση.

Φυσικά και ζούμε σε μια κοινωνία υπερπλήρη από στερεότυπα και ενδεικτικές τεχνικές προσέγγισης στα άτομα που μας ενδιαφέρουν κι ως εκ τούτου, ό,τι ξεφεύγει απ’ αυτά τα πρότυπα μάς τρομάζει και μας απομακρύνει. Έχουν χαλάσει σχέσεις και σχέσεις, επειδή ο άλλος δεν ήταν ειλικρινής, επειδή μασούσε τα λόγια του και τα ‘φερνε μια από ‘δω και μια από ‘κει, κι αυτό μάλλον δεν αποτελεί επαρκή λόγο για ν’ αναζητούμε την αλήθεια απ’ την αρχή μέχρι το τέλος των σχέσεών μας. Αντίθετα, αυτό που κάνουμε είναι απ’ την πρώτη στιγμή να επιθυμούμε έντονα να καλύψουμε την ανάγκη μας για κάτι σταδιακό που ήρεμα θα μας οδηγήσει στη δημιουργίας μιας σχέσης, σε συνδυασμό με κάποιες δόσεις ανειλικρίνειας για το λεγόμενο «μυστήριο», όμως αγνοώντας το σοβαρό ενδεχόμενο να εξελιχθεί η σχέση πάλι με τον ίδιο ρυθμό, χωρίς την πυγμή και την αποφασιστικότητα που αποπνέει ο άνθρωπος που τώρα απορρίπτουμε.

Χρειάζονται κότσια και δύναμη για να ‘ρθει κάποιος να σ’ τα πει στα ίσια δίχως υπεκφυγές και παρεκκλίσεις απ’ το στόχο του που είσαι ξεκάθαρα εσύ. Αυτός ο κάποιος του  οποίου το  σώμα θα τρέμει, όχι απ’ το άγχος για το πώς θα εκφραστεί μήπως τον απορρίψεις, αλλά απ’ την υπερδιέγερση στην οποία θα βρίσκεται επειδή εκείνη τη στιγμή σε κοιτάζει κι αυτό είναι αρκετό για να τρέμει ολόκληρος. Αυτός ο κάποιος που θα ‘ναι ανοιχτό βιβλίο απ’ την αρχή χωρίς όμως την προοπτική να βαρεθείς στη συνέχεια επειδή δε θα σου δώσει το κίνητρο να αναρωτηθείς για να τον μάθεις, αλλά γιατί η έντονη αυτή προσωπικότητα που ‘χεις απέναντί σου έχει πολλά ακόμα βιβλία διαθέσιμα για ‘σένα, αν την αφήσεις. Αυτός ο κάποιος που έβαλε στην άκρη εγωισμούς και προηγούμενες τραυματικές σχέσεις, μοναχά αντλεί δύναμη απ’ αυτές και δεν τις παρουσιάζει ως δικαιολογία φθηνή για όσα ελαττώματα έχει. Αντιθέτως, έχει αποδεχτεί πλήρως τον εαυτό και συγκεκριμένα τα ελαττώματά του, που τελικά φαίνονται τόσο γοητευτικά μόνο και μόνο απ’ τον τρόπο με τον οποίον τα αντιμετωπίζει.

Προσοχή όμως, διότι η αποφασιστικότητα που έδειξε αυτό το άτομο για να σε προσεγγίσει είναι η ίδια αποφασιστικότητα με την οποία σ’ αφήνει αν εσύ δεν ανταποκριθείς ανάλογα. Ίσως κι αυτός να ‘ναι λόγος για τον οποίον δείχνει άμεσα το ενδιαφέρον του για ‘σένα, ότι δηλαδή θέλει ν’ αποφύγει την περίπτωση να κουραστείτε κι οι δύο για κάτι που φαίνεται ότι έστω απ’ τη μία μεριά δεν έχει ανάψει. Αν ανταποκριθείς, μένει εκεί και ζείτε αυτό για το οποίο ήρθε, είτε για λίγο είτε για πολύ μα σίγουρα ως το τέρμα. Απ’ την άλλη, αν δεν ανταποκριθείς, αποχωρεί αθόρυβα και με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς να πιστεύει ότι αυτά που ρισκάρουμε κινδυνεύουμε να τα χάσουμε. Το ότι ρίσκαρε να προβάλει τον εαυτό του και τις προθέσεις του ανοιχτά δε σημαίνει ότι με την άρνησή σου χάνει τις ελπίδες του για κάτι καλύτερο για ‘κείνον.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι πολλές φορές θα τύχει οι επιθυμίες του άλλου να μη συνάδουν με τις δικές μας κι αυτό είναι αρκετό για να του κόψουμε τον αέρα κι απλά να προχωρήσουμε. Εξάλλου, πρόκειται για σεβασμό απέναντι και σε ‘κείνον και σε ‘μας, οπότε με την ίδια αμεσότητα, με την οποία εκφράστηκε εκείνος, εκφραζόμαστε κι εμείς για ν’ αποφύγουμε διενέξεις και περαιτέρω τριβές. Κι είναι απολύτως φυσικό το να πούμε το «όχι» μας απέναντι σε κάποιον που ξεπερνά τα όρια της ειλικρίνειας και της ευθύτητας και πολύ απλά αναφερόμαστε στην ασέβεια που χαρακτηρίζει κάποιον ο οποίος δε λαμβάνει σε καμιά περίπτωση υπόψη του τα δικά μας όρια και τη δική μας στάση. Κι όταν νιώσουμε ότι αυτή η δυναμικότητα με την οποία έρχεται δε μας ταρακουνάει απλώς, αλλά μεταφράζεται σ’ επίδειξη εξουσίας κι έπαρση, τότε βέβαια περνάμε σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο, εκείνο που δε λογαριάζει στο ελάχιστο τις ανθρώπινες αξίες που μας διέπουν.

Μιλάμε για την περίπτωση όπου θα γυρίσει να μας πει «μου αρέσεις πολύ και θέλω να σε γνωρίσω» (ή οτιδήποτε άλλο θέλει) και ξέρουμε ότι έχουμε απέναντί μας έναν άνθρωπο που του αρέσουμε πολύ και θέλει να μας γνωρίσει, κι εκείνος με τη σειρά του ξέρει ότι έχει απέναντί του έναν άνθρωπο που ξεχώρισε στο πλήθος.