Οι γονείς μας είναι μακράν οι καλύτεροι σοφέρ

Δεν είναι λίγες οι φορές που οργανώνεται κάποιο πάρτι ή κάποια εκδήλωση σε απόσταση που μας είναι αδιανόητο να διασχίσουμε με τα πόδια, είτε γιατί δεν είμαστε άνθρωποι συμφιλιωμένοι με το περπάτημα είτε γιατί, πράγματι, ο προορισμός μάς πέφτει μακριά. Κι η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσαμε να πιούμε ένα ποτό παραπάνω απ’ το να πληρώσουμε για ταξί, και τα λεωφορεία πολλές φορές καθυστερούν ή, τέλος πάντων, τι συζητάμε; Αφού έχουμε τους γονείς μας! Και δεν υπάρχει καλύτερος σοφέρ απ’ τον γονέα που ξέρει να οδηγεί.

Δεν είναι ότι είμαστε κακομαθημένα παιδάκια, που αξιοποιούμε αυτή τους τη δεξιότητα (εντάξει, ίσως λίγο κακομαθημένα), αλλά όλη η διαδικασία αυτή της μεταφοράς μας καθώς κι οι αντιδράσεις στα πρόσωπά τους, που πολλές φορές οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι παίρνουν, αξίζουν πολύ περισσότερο απ’ τις αδιάφορες φάτσες άγνωστων οδηγών που απλά κάνουν τη δουλειά τους.

Φυσικά, δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την ιλιγγιώδη ταχύτητα με την οποία πετάγονται απ’ τη θέση τους ή απ’ τη δουλειά απ’ την οποία τους διακόψαμε, για να μας μετακινήσουν. Ή κι οι ίδιοι από μόνοι τους το προτείνουν και, μάλιστα, με ισχυρά επιχειρήματα, που κι ισχυρά να μην είναι, για τον γονέα η κάθε λεπτομέρεια φαντάζει σημαντική, με στόχο να μετακινηθεί το παιδί του με ασφάλεια στο μέρος που επιθυμεί.

Ειδικά, αν πρόκειται για βραδινή έξοδο, δεν το συζητάμε. Γιατί να περπατάς μόνος σου (ή έστω με παρέα) μέσα στα μαύρα σκοτάδια; Κι είσαι και πανέμορφο παιδί, ανάθεμά σε, αν σε πάρει κανένα περίεργο μάτι; Για τους λόγους αυτούς κι άλλους τόσους που σκαρφίζονται, αφήνουν οτιδήποτε κάνουν στη μέση ή ξεβολεύονται χωρίς δεύτερη κουβέντα απ’ τον άνετο καναπέ του σπιτιού, κι ενδεχομένως να μην αλλάζουν καν ρούχα. Το μόνο τους μέλημα είναι να πας εσύ εκεί που θέλεις και, εννοείται, να επιστρέψεις ασφαλής.

Αυτό μπορεί να μη σου το ομολογήσει, όμως, να ξέρεις ότι ο γονιός που θα σε μετακινήσει, είναι κι αυτός κερδισμένος απ’ την όλη διαδικασία, όχι μόνο εσύ που πας με τις ανέσεις σου εκεί που θέλεις. Εκτός του ότι είναι βέβαιος ότι δεν κινδυνεύεις από οτιδήποτε βρεθεί στη διαδρομή, ελέγχει όσο γίνεται κι όσο πιο διακριτικά μπορεί το μέρος στο οποίο σε αφήνει (γι’ αυτό και με μαθηματική ακρίβεια σε αφήνει εκεί ακριβώς που θέλεις) ενώ ρίχνει και μια ματιά στα πρόσωπα που τριγυρνούν εκεί. Διότι σε ‘σένα έχει εμπιστοσύνη πολύ πιθανόν, αλλά σίγουρα δεν έχει στον υπόλοιπο κόσμο και γενικότερα κάνει ό,τι μπορεί για να σε προφυλάξει απ’ την όποια κακή προαίρεση, μα συνήθως αφήνοντας κι ένα μικρό παραθυράκι για να φας και λίγο τα μούτρα σου και να καταλάβεις ότι ο κόσμος δεν είναι πάντοτε αγαθός και καλοπροαίρετος.

Οπότε, κι ο γονιός σου είναι κάπως πιο ήσυχος κι ίσως να κλείσει για μια στιγμή τα ματάκια του, μα πάντοτε σε επιφυλακή για τη στιγμή που θα σε ακούσει ξανά να γυρίζεις το κλειδί στην πόρτα, σε περίπτωση που δε σε επιστρέψει στο σπίτι. Αλλά και τότε, θέλει σίγουρα να ‘ναι ενημερωμένος για το μέσο με το οποίο θα επιστρέψεις. Εννοείται δε θα ανέβεις σε τίποτα μηχανάκια κι εννοείται ότι έχεις διπλοτσεκάρει ότι ο οδηγός έχει δίπλωμα και φυσικά ότι δεν είναι μεθυσμένος, έτσι; Κι ας έχεις αυτήν την to-do-list καταχωνιασμένη σε ένα απ’ τα πιο απομακρυσμένα σημεία στο πίσω μέρος του μυαλού σου, εσύ πάντα κουνάς καταφατικά το κεφάλι και προσπαθείς να προβάλλεις μια προσωπικότητα πλήρως υπεύθυνη και συνετή. Κι επειδή δεν είναι, ως γνωστόν, κι απόλυτα σίγουρος για όλα αυτά, καλύτερα να τηλεφωνήσεις στον ίδιο για να σε επιστρέψει στο σπίτι, απ’ το να γίνεται η καρδιά του περιβόλι απ’ την έστω ελάχιστη πιθανότητα να παρασυρθείς και να μην προνοήσεις.

Σε αυτόν τον άνθρωπο σίγουρα αξίζουν πολλά βραβεία για την υπομονή του. Μπορεί να παραλάβει όσο πιο πολλούς φίλους σου γίνεται, τόσο ώστε στην τελική του μορφή το αυτοκίνητο να μοιάζει περισσότερο με αστικό λεωφορείο ένα καλοκαιρινό καταμεσήμερο, όπου επιβιβάζεσαι και κολλάς τα  μούτρα σου στο παράθυρο απ’ την πολυκοσμία. Τα αφτιά του είναι διαθέσιμα να λάβουν πληροφορίες τις οποίες ως επί το πλείστον αδυνατεί να διασταυρώσει, την ώρα που ξεσπά η καταιγίδα απ’ τα νέα σας που δεν κρατιούνται να εκφραστούν ούτε ένα λεπτό αργότερα ή από διάφορα inside jokes στα οποία εσείς μπορεί να ξεκαρδιστείτε, αυτός όμως θα σκάσει ίσως ένα μικρό γελάκι, επειδή σας βλέπει χαρούμενους, ειδικά εσένα. Ενδεχομένως προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει το λεξιλόγιό σας και τότε αυτομάτως πραγματοποιεί στο μυαλό του τη γνωστή σύγκριση της εποχής σας με τη δική του.

Στο τέλος, εν πάση περιπτώσει, θα σου πει το κλασικό «να προσέχεις και καλά να περάσεις», που μπορεί να ακούγεται κλισέ, ωστόσο γι’ αυτόν έχει τεράστια σημασία να ‘σαι και να περνάς καλά. Μπορεί πολλές φορές να ‘ναι ψύχραιμος, αλλά σίγουρα μέσα του καίγεται για ‘σένα. Αν δεν έχει χτιστεί ακόμα πλήρως η εμπιστοσύνη του απέναντί σου, πρόκειται για μια κρίσιμη στιγμή όπου τώρα βάζει θεμέλια, οπότε μην κάνεις το λάθος και την γκρεμίσεις λέγοντας ψέματα ή παραποιώντας την αλήθεια για ό,τι σου συνέβη στη διάρκεια της εξόδου σου στην ερώτηση αν ήταν όλα καλά κι αν πέρασες όμορφα.

Με το γκρέμισμα της εμπιστοσύνης, συχνά αρχίζουν οι απαγορεύσεις, οι πολλές ερωτήσεις κι οι αδιακρισίες, ιδιαίτερα αν είσαι στη φάση που αρχίζεις να απογαλακτίζεσαι. Απαντώντας, όμως, με ειλικρίνεια κι ενάργεια σε απλές ερωτήσεις, που στόχο έχουν απλώς να επιβεβαιώσουν ότι όλα  πήγαν κατ’ ευχή, οι γονείς σου είναι τυπικοί μαζί σου, σε βαθμό που σε γνωρίζουν καλά, αλλά δεν παρεμβαίνουν στην ιδιωτική σου ζωή.

Έτσι, χωρίς πολλά-πολλά χτίζεται μια σχέση εμπιστοσύνης, χωρίς ίχνος υπερπροστατευτικότητας και καχυποψίας, όπου αθόρυβα θα βρίσκονται στο πλευρό σου για οτιδήποτε χρειαστείς. Κι αν θέλεις μετά, βρε αδερφέ, μπορείς να ανεβαίνεις πού και πού και σε κανένα μηχανάκι!