Το πολύ ρετούς δεν τρώει τον αφέντη αλλά εσένα

Πόση αξία να ‘χει άραγε μια τυπικά προγραμματισμένη εφαρμογή με συγκεκριμένο αριθμό δυνατοτήτων και λειτουργιών μπροστά στον ίδιο σου τον εαυτό που του δίνεται φύσει η δυνατότητα να ταξιδεύει με το μυαλό και να ονειρεύεται; Μάλλον μεγάλη αξία κι όχι για τον ίδιο εαυτό που θες να παρουσιάσεις, αλλά περισσότερο για ‘κείνο το κομμάτι σου το καλά κρυμμένο που αναζητά απεγνωσμένα επιβεβαίωση. Για όλα εκείνα που δεν ψάχνουν την ουσία στη μαγεία της στιγμής που πλαισιώνεται σε μια φωτογραφία, αλλά στην ίδια τη φωτογραφία.

Και τι είναι η φωτογραφία; Η αντανάκλασή σου σε μια όμορφη, αξιομνημόνευτη στιγμή της ζωής σου, την οποία προσπαθείς ν’ αλλάξεις, αγνοώντας τη σοβαρή πιθανότητα να αλλάξεις εντελώς το είδωλό σου απλώς για να θρέψεις τον ψυχαναγκασμό σου που κυνηγά το τέλειο, απλώς για να λάβεις σχόλια επιδοκιμασίας κάτω απ’ τη δημοσίευσή σου. Κι αυτά δε θα σ’ ανεβάσουν πραγματικά, γιατί ξέρεις πόσες ώρες αφιέρωσες ώστε να κοινοποιήσεις τη φωτογραφία, πόση ανασφάλεια έβγαλες στη φόρα, πόσο εξονυχιστικό έλεγχο σού έκανες, πόσο ενδόμυχα σε κατηγόρησες γι’ αυτό το σπυράκι που ξεφύτρωσε σ’ αυτό το σημείο του προσώπου σου, γι’ αυτό το σημείο του σώματός σου που αδυνατείς ν’ αποδεχτείς απ’ τη στιγμή που παρεκκλίνει απ’ τη σφαίρα του προτύπου και του ιδανικού, τα οποία ορίζουν κάποιοι άλλοι για ‘σένα, χωρίς μάλιστα να σε ρωτήσουν.

Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στην απλή διόρθωση μιας ατέλειας αραιά και πού, ούτε στο φίλτρο που θα επιλέξεις για να τονίσεις τα όμορφα χαρακτηριστικά σου και τα οποία μετά θ’ απογειώσουν τη φωτογραφία. Μόνο που αρκετές φορές δεν αντιλαμβάνεσαι πως απ’ την πιο απλή διόρθωση που θα κάνεις καταλήγεις εμμονικά να θες ν’ αλλάξεις αυτό που είσαι.

Δυστυχώς, όμως, το θέμα δεν περιορίζεται μόνο στην επεξεργασία των φωτογραφιών, διότι αυτές αποτελούν μόνο ένα μέρος της ανασφάλειάς σου και της ανάγκης σου για αποδοχή. Έρχεται κάποιος να σε ξυπνήσει και να σε πείσει ότι σημασία έχει η στιγμή, ότι είσαι αυτός που είσαι στην πραγματική σου εκδοχή, ότι δεν έχεις ανάγκη την επεξεργασία γιατί δεν είσαι κάποιο προϊόν που πρέπει να διατηρηθεί σε κάποιο πλαστικό σακουλάκι, αλλά ότι αυτό είναι το προνόμιό μας, ότι δηλαδή έχουμε τη φυσικότητα σύμμαχό μας και μπορούμε μ’ αυτήν να πορευτούμε για το υπόλοιπο της ζωής μας, απλά χαμογελώντας και κάνοντας αυτά που μας αρέσουν.

Και τότε, τον πιστεύεις αυτόν τον θεόσταλτο άνθρωπο και πεισμώνεις τόσο πολύ, συνειδητοποιώντας σε τι διαδικασία σε είχες υποβάλει κι οδηγείσαι στην επιλογή «κατάργηση εγκατάστασης» που παίρνει κάποια δευτερόλεπτα, όμως το χειροκρότημα που ακολουθεί από τον περίγυρο που προσπαθούσε να σε πείσει τόσον καιρό είναι εκτενέστερο κι ως ένα σημείο σ’ ανακουφίζει.

Όμως, ο εαυτός σου σε χειροκροτεί κι αυτός ή είναι ακόμα λυπημένος κι ανικανοποίητος; Μήπως σου γυρίζει τώρα την πλάτη απογοητευμένος με την πεποίθηση ότι πλέον δεν τον προσέχεις, μήπως σου γυρίζουν την πλάτη ακόμα κι αυτοί που σε ενθάρρυναν να διαγράψεις την εφαρμογή, με το επιχείρημα ότι έχεις αλλάξει, ότι πλέον δεν ασχολείσαι με τον εαυτό σου; Το πρώτο είναι το βέβαιο, γιατί την ανασφάλειά σου δεν τη θρέφει η αποδοχή ή η απόρριψη των άλλων τόσο, όσο το ίδιο σου το κεφάλι που βρίσκει τη γνώμη των άλλων ως πρόφαση, αγνοώντας ότι είναι κάτι πιο εσωτερικό, κάτι που χρήζει σχολαστικής ενδοσκόπησης.

Διότι το κλειδί είναι ο επαναπροσδιορισμός σου. Κι αυτή τη φορά δε θα σε προσδιορίσουν άλλοι, αλλά εσύ θα προσδιορίσεις αυτό που θέλεις να ‘σαι. Την ανασφάλειά σου θα τη νικήσεις μόνο αν παλέψεις μαζί της, διότι αν μείνεις άπραγος αυτή πάντα θα κερδίζει.

Όταν προσέχεις τον εαυτό σου και τον κάνεις να αισθάνεται δυνατός και μ’ ευεξία, τότε πιστεύεις και στις δυνατότητές του. Και σίγουρα δεν μπορεί μόνο να επεξεργάζεται φωτογραφίες, αλλά μπορεί να κάνει άλλα τόσα ενδιαφέροντα πράγματα, που θα νιώθεις πλέον την ανάγκη να τ’ απαθανατίζεις, όχι για να θρέψεις την ανασφάλειά σου και να προβείς σε «βελτιώσεις», αλλά για να θυμάσαι μετά τις στιγμές και να χαμογελάς.  Να χαμογελάς που είχες την ευκαιρία να βρεθείς στις ευχάριστες εκείνες συνθήκες και να φωτογραφηθείς. Κι αυτό το χαμόγελο είναι ικανό να διαγράψει οριστικά κι εφαρμογές διόρθωσης κι όλα εκείνα που το περιορίζουν.