Κοινωνικό ον ο άνθρωπος, βεβαίως, αλλά έχουμε και τις κλειστές μας. Κάποιοι εσωστρεφείς, κάποιοι ανοιχτοί σαν βιβλίο, όπως και να έχει όμως, όλοι μας λίγο πολύ δεν τρελαινόμαστε για τη μοναξιά. Γι’ αυτό και δεν την αγκαλιάζουμε. Δηλαδή, δεν τη βγάζουμε βόλτα, δεν της δείχνουμε τα κατατόπια, δεν την πάμε για καφέ, φαγητό, δεν την μεταμορφώνουμε σε υγιή μοναχικότητα.
Η μοναξιά με τη μοναχικότητα, όμως, είναι οι απέναντι πλευρές του ίδιου δρόμου. Απλώς, μοναξιά είναι αυτή που σου τρώει τα σωθικά όταν δεν έχεις κανέναν. Μοναχικότητα από την άλλη, είναι μια επιλογή ζωής. Απολαμβάνεις την παρέα σου και δε χρειάζεσαι φλύαρες συζητήσεις και σχολιασμούς για να γεμίσεις το κενό της ησυχίας. Το χαίρεσαι. Βέβαια, εσύ το χαίρεσαι κι ο κόσμος βάζει ηλίθιες ταμπέλες, αφού ακόμα υπάρχει η ντροπή κι η ρετσινιά του να βγει κάποιος έξω μόνος του, σ’ ένα καφέ, σ’ ένα μπαρ, σ’ ένα εστιατόριο.
Πόσες φορές έχετε βγει έξω, βλέποντας ανθρώπους ν’ απολαμβάνουν τον καφέ τους ή το φαγητό τους μόνοι και σας ξέφυγε ένα «Αχ μωρέ ο καημενούλης τρώει μόνος!»; Ο καημενούλης, βέβαια περνάει και γαμώ κι απολαμβάνει το φουαγκρά του, που δεν μπορεί να το φάει σπίτι, στην ησυχία του, μ’ ένα καλό σέρβις, χωρίς να πρέπει να πλύνει 100 σκεύη μετά. Μην τον λυπάστε, να τον ζηλεύετε που έχει την αυτοπεποίθηση και χαίρεται να βγαίνει μόνος, χωρίς άγχος, χωρίς ανάγκη να κάνει μέτριες παρέες για να μην ακούει τις σκέψεις του. Είναι απολαυστικότατο και πάρα πολύ υγιές για την ψυχική μας υγεία, να επιλέγουμε πού και πού ένα ραντεβού με τον εαυτό μας. Σ’ ένα γεμάτο μαγαζί, να πιάσουμε ένα τραπεζάκι όπου θέλουμε και μάς βολεύει -κατά προτίμηση να χτυπάει και λίγο ήλιος, έτσι για την βιταμίνη D, καταλαβαίνεις- και ν’ αράξουμε απολαμβάνοντας το καφεδάκι μας, το γλυκάκι μας, το ποτάκι μας.
Ας πούμε, σ’ αυτό το ρεπό που δεν έχεις κανονίσει κάτι, γιατί να λιώσεις στο σπίτι μόνος παρέα με το netflix και την κουβερτούλα σου; Σήκω, ντύσου, ετοιμάσου όμορφα κι ωραία, πάνε σ’ αυτό το καφέ που έχεις βρει εδώ και καιρό και ψοφάς να το δοκιμάσεις, κάτσε απόλαυσε αυτόν τον καφέ που δε θα μπορούσες να φτιάξεις στο σπίτι, παρέα με το αγαπημένο σου βιβλίο, το λάπτοπ σου, μήπως και τελειώσεις επιτέλους αυτήν την παρουσίαση, ή τίποτα παρά τη διάθεσή σου να ρεμβάσεις τριγύρω. Πόσο διαφορετικά θα νιώσεις που ευχαριστιέσαι αυτήν την ησυχία σου, χωρίς πολλά πολλά, με κόσμο και κοσμάκη γύρω σου, με τον barista που πέτυχε τον καφέ έτσι ακριβώς όπως ήθελες και δεν στον έκαψε όπως εσύ που ξέχασες το κλείστρο πάνω στην καφετιέρα, με τον σερβιτόρο που σε καλημέρισε και σου προσέφερε και κουλουράκι.
Πάνε μετά για φαγητό- δεν τελείωσε η μέρα σου, εχεις ένα ολόκληρο 24ωρο για πάρτη σου! Πάνε σ’ αυτό το ασιατικό που άνοιξε στο κέντρο και θες να το δοκιμάσεις μόνο εσύ, γιατί κανένας από την παρέα δε θέλει σούσι! Δε χρειάζεται ν’ ακολουθούμε πάντα την παρέα, ξέρεις. Δοκιμάζουμε να αγαπήσουμε τη δική μας παρέα, με καφέ, φαγητό, ποτό, βόλτα στη λιακάδα, επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο, περαντζάδες γενικώς παιδιά! Το να μπορείς να χαίρεσαι τη μοναχικόττά σου χωρίς να μιλάς ακατάπαυστα σ’ ένα εστιατόριο ή καφέ ή μπαρ, είναι ο απόλυτος δρόμος προς την ειλικρινέστατη αυτοπεποίθηση. Ψήνεσαι για fine dining μακαρονάδα; Γιατί να πάρεις ντελίβερι σπίτι σου; Πάνε άραξε στο μπαρ του εστιατόριου και πιες το κρασάκι/κοκτέιλ σου όσο περιμένεις το πιάτο που τόσο λιγουρευόσουν.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα στο κόσμο από το ν’ απολαμβάνεις την παρέα σου. Δε χρειάζεσαι πάντα έναν άνθρωπο δίπλα σου για να βγεις από το σπίτι. Πάρε εσένα: Παπούτσια, τσάντα, κλειδιά κι έφυγες!
Συντάκτης: Αθανασία Κεχαγιά
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
