Στα 25 τρως την πρώτη μεγάλη φρίκη για τη ζωή σου

Όταν ήμασταν παιδιά βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε. Όταν ήμασταν έφηβοι προσπαθούσαμε να δείχνουμε μεγαλύτεροι. Όταν κλείσαμε τα 18 ενηλικιωθήκαμε κι αρχίσαμε να νιώθουμε καλά με την ηλικία μας. Ξυπνάς ένα πρωί, έχεις κλείσει τα 25 και ξαφνικά νιώθεις μια θηλιά στο λαιμό έτοιμη να σε πνίξει. Έρευνες έχουν δείξει πως στα 25 πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να περνάνε τα πρώτα  σημάδια κρίσης ηλικίας.

Το φαινόμενο αυτό πλήττει λίγο παραπάνω εμάς τις γυναίκες. Και πώς να σε αφήσει ακάθεκτο το γεγονός ότι ξαφνικά απομένουν μόνο 5 χρόνια πριν απ’ τα 30; Αυτό σημαίνει να έχεις τελειώσει τις σπουδές σου, να έχεις αποκατασταθεί επαγγελματικά (δυστυχώς ζούμε όμως στην Ελλάδα εν καιρώ κρίσης) πράγμα ανέφικτο κι αφού έχεις τακτοποιηθεί επαγγελματικά σε αυτό που αγαπάς και σε καλύπτει, καιρός να βρεις κι έναν άνθρωπο της προκοπής όπως λέει κι η μάνα σου, σοβαρό, κατασταλαγμένο κι ώριμο τόσο συναισθηματικά όσο και επαγγελματικά ώστε να μπει μπροστά και το άλλο κομμάτι της ζωής σου που λέγεται γάμος κι οικογένεια.

Και φυσικά όλα αυτά που προανέφερα ούτε εύκολα είναι ούτε γίνονται απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Είσαι εσύ που πόσες θυσίες έκανες για να μπεις στη σχολή, πόσο ιδρώτα έχυσες για να την τελειώσεις ενώ συγχρόνως εργαζόσουν και τώρα πόσο σε θλίβει το γεγονός ότι έχεις το πτυχίο κορνιζαρισμένο σπίτι σου και το κοιτάς.

Απ’ την άλλη είσαι κι εσύ που δεν τα κατάφερες, που δεν πέρασες εκεί που επιθυμούσες και τώρα βρίσκεσαι σε μια δουλειά που δε γουστάρεις και κάθε μέρα ξυπνάς με το βάρος αν θα είναι αυτή η ζωή σου από ‘δω και πέρα και τι μπορείς να κάνεις για να την αλλάξεις γιατί μόνο στη σκέψη τρελαίνεσαι.

Άλλα όνειρα έχεις για σένα και θα σου πω πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αρκεί να το πιστέψεις. Όπως και να έχει είναι ένα κεφάλαιο στη ζωή σου σημαντικό και δύσκολο εξίσου να αλλάξει ριζικά απ’ τη μία μέρα στην άλλη.

Η ανησυχία για το μέλλον είναι ο βασικός λόγος που δεν μπορούμε να απολαύσουμε το παρόν. Όλοι ανησυχούμε για κάτι και νιώθουμε ανασφαλείς για όσα μας επιφυλάσσει το αύριο.

Κι όσον αφορά τα αισθηματικά σου, ποιος πρέπει να είναι εκείνος που θα επιλέξεις για το υπόλοιπο της ζωής σου; Υπάρχει το για πάντα; Τι συμβαίνει όταν αυτός που αγαπάς είναι ακατάλληλος; Κι όταν βρεθεί ο τέλειος πώς τον ξεχωρίζεις;

Ιδιαίτερα η γυναίκα στην ηλικία των 25 ήδη έχει αρχίσει και σκέφτεται μακροπρόθεσμα και να υπολογίζει τη ζωή της σύμφωνα με το βιολογικό ρολόι που θα χτυπήσει λίγα χρόνια αργότερα.

Μια σχέση για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα απαιτεί χρόνο. Εσύ ξαφνικά νιώθεις πως δεν έχεις χρόνο για χάσιμο σε έρωτες που δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα. Σκεπτόμενος όλα αυτά είναι δυνατόν να μη σε επηρεάσει η κρίση των 25; Η ζωή σου προχωράει με γοργούς ρυθμούς και σένα σε βρίσκει στάσιμο σε πράγματα που στα 18 σου τα σκεφτόσουν αλλιώς και βλέπεις πως ακόμα πολλά από αυτά δεν έχουν υλοποιηθεί.

Επειδή όμως όλα μαζί δε γίνονται θα σου πω ένα μυστικό και κράτα το. Έναν στόχο τη φορά. Πέτα απ’ τη ζωή σου οτιδήποτε τοξικό, οτιδήποτε μπορεί να σε πάει πίσω. Είτε αυτό είναι άνθρωποι είτε είναι μια λάθος δουλειά, γενικά όλες οι λάθος επιλογές μας ας μείνουν μακριά μας. Τότε θα αφήσεις αυτομάτως στη ζωή σου χώρο να περάσουν τα όμορφα και τα αληθινά. Άνθρωποι που μέχρι χτες δε φανταζόσουν πως μπορεί να υπάρχουν, μια δουλειά στα μέτρα σου κι ένα μέλλον ολοένα και πιο κοντά στα όνειρά σου.

Το μυστικό στην κρίση πανικού, για το ποιος είμαι και πού πάω είναι στα χείλη σου κι ονομάζεται χαμόγελο. Σε καιρούς τοξικούς –όπως αυτούς που βιώνουμε– εύκολα θα επιχειρήσουν να μας το κλέψουν. Μην τους αφήσεις να σου στερήσουν την κρυφή σου δύναμη. Θα τα καταφέρεις αρκεί να το πιστέψεις. Πολύ πριν τα 30…