Έχεις ήδη φύγει και δεν το ξέρεις!

Σου ‘χω εξαιρετικά νέα! Αν υποφέρεις λόγω κάποιου χωρισμού και νιώθεις κολλημένος, τότε έχω να σου πω κάτι. Δεν είσαι. Νομίζεις ότι είσαι! Σε κρατούν δέσμιο οι επιθυμίες σου. Όλοι μας θέλουμε να λειτουργήσει κάτι στο οποίο πιστέψαμε και νιώσαμε όμορφα. Όλοι μας έχουμε γαντζωθεί κάποτε σ’ αυτή τη γλυκιά προσδοκία, και γιατί όχι, αφού είχαμε δείγματα και ζήσαμε κάτι ιδιαίτερο με ‘κείνο το πρόσωπο.

Η ουσία, όμως, ποτέ δεν εντοπίζεται στο τι θα θέλαμε εμείς να συμβεί, στην ανάλυση του γιατί δε συνέβη ή στο πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε να συμβεί. Η ουσία πάντα, μα πάντα, βρίσκεται στο τι απ’ όσα συμβαίνουν στη ζωή μας χαίρουν αμοιβαιότητας, ροής κι αλήθειας.

Αν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση όπου δεν είσαι με το πρόσωπο που θα ήθελες ή σε βασανίζουν ερωτηματικά, περίμενε λίγο καιρό και θ’ ανακαλύψεις κάτι φανταστικό. Εσύ πάνω απ’ όλα δε θέλεις αυτή τη σχέση! Ναι. Εσύ πάνω απ’ όλα την έχεις απορρίψει. Απλώς, το μυαλό μας ακολουθεί την αλήθεια μας με κάποια χρονοκαθυστέρηση. Κάτι στην καλωδίωση των συστημάτων μας φαίνεται να μας προδίδει, αλλά μην τρελαίνεσαι. Φτιάχνει! Αρχικά, με διάγνωση κι έπειτα με επανατοποθέτηση καλωδίων. Τι κόστος έχει, λοιπόν, για μας αυτή η χρονοκαθυστέρηση; Πολύτιμη ενέργεια που χάνουμε άσκοπα. Πολλά τα λεφτά! Πόσο κοστολογείς την ψυχική σου γαλήνη; Ε, τόσο κόστος έχει…

Πάμε λίγο να εμβαθύνουμε σ’ αυτό. Κανένας δε θέλει να ‘ναι σε κάποια σχέση κάπως, λίγο, ίσως, μέτρια ή καθόλου. Κανένας δε θέλει πραγματικά κάποιον, χωρίς να εισπράττει αμοιβαιότητα. Κανένας δε θέλει μια σχέση που να τον κάνει ν’ αναρωτιέται «μ’ αγαπά-δε μ’ αγαπά;». Όταν σε ρωτάνε τι ζητάς στα προσωπικά σου, απαντάς, για παράδειγμα, «ψάχνω κάποιον που μαζί του να μη νιώθω σιγουριά;» Δε νομίζω να δίνεις κάποια τέτοιου είδους απάντηση.

Μάλλον, αναζητάς μία σχέση με βασικά συστατικά, όπως η εμπιστοσύνη, η ασφάλεια κι η αγάπη. Ό,τι κι αν απαντήσεις, η βάση θα αποτελείται από κάποια στοιχεία με θετικό πρόσημο. Και πολύ καλά κάνεις. Οι σχέσεις είναι το λίπασμά μας. Οι σχέσεις μας είναι ο καθρέφτης που ενώ κοιτάζουμε τα μούτρα μας –δίχως φίλτρα και μακιγιάζ–, καλούμαστε να τον αποδεχτούμε, για να γίνει εφικτή η προσφορά μας. Θέλουμε να μας θρέφουν και να νιώθουμε όμορφα μ’ αυτές.

Άρα, ποιος έφυγε απ’ τη σχέση; Ποιος υποφέρει; Αργά ή γρήγορα, θα αντιληφθεί το μυαλό σου πως πάνω απ’ όλα οφείλεις να υπηρετήσεις τα «θέλω» σου. Τίποτα λιγότερο δεν αξίζεις. Ένα σφηνάκι η ζωή μας. Κοίτα να ‘χει το ποτό που θέλεις μέσα. Κρίμα να γουστάρεις ρούμι και να σου σερβίρεις λικέρ. Η ψυχή σου ξέρει τι θέλει και το ξέρει πολύ καλά. Το μυαλό σου  δυσκολεύεται να την ακολουθήσει.

Δες την παγίδα κι η χρονοκαθυστέρηση θα εξαφανιστεί. Το μυαλό σου θα ακολουθεί την ψυχή σου και δε θα χάνεσαι μέσα σε μια κατάσταση που εσύ ο ίδιος έχεις απορρίψει. Εσύ είσαι αυτός που δε θέλει τα ημίμετρα. Γιατί αφήνεις τους άλλους να νομίζουν πως επιλέγουν αν σε θέλουν ή όχι; Αφού στο τέλος εσύ θα μπουχτίσεις. Εσύ θα κουραστείς. Εσύ θα κορεστείς. Εν τέλει, εσύ θα φύγεις. Έχεις ήδη φύγει και δεν το ξέρεις.

Η διαδικασία της κατανόησης του εαυτού μας απαιτεί ακροβατικά, που συνοδεύουν συνεχόμενες τούμπες. Σιγά-σιγά, πιάνεις το κοντάρι με περισσότερη ισορροπία. Λίγο καλύτερα. Αρχίζεις αργά και σταθερά να σ’ εμπιστεύεσαι, γιατί βλέπεις πως μετά από κάθε τούμπα αποκτάς την ικανότητα που στην αρχή θεωρούσες άπιαστη. Έτσι και με τις σχέσεις μας.

Κάποτε κλαίγαμε για κάποιον χωρίς καν να έχουμε μοιραστεί πολλές στιγμές μαζί του. Μετά, κλάψαμε για κάποιον που ενώ μοιραστήκαμε στιγμές μαζί του, ζήσαμε μόνοι μας το παραμύθι. Τώρα, θα κλάψουμε για την απώλεια εκείνου που μοιραστήκαμε μαζί του κάτι δυνατό, δίνοντάς του, όμως, τον χρόνο και τη διάσταση που του αρμόζει. Αυτή τη φορά θα κηδέψουμε τις προσδοκίες και τα όνειρά μας, έχοντας κατά νου τη μεγάλη αλήθεια! Πονάμε (και δεν κρυβόμαστε), μα εμείς δε θέλαμε αυτό που, στην τελική, χάσαμε -αλλά καθόλου ήττα δεν ήταν.

Θα φροντίσουμε να θυμόμαστε τις δικές μας ανάγκες, και κάπως έτσι θα αλλάξουμε την αντίστροφη μέτρηση αυτής της χρονοκαθυστέρησης…