Μάιος σημαίνει σχεδόν καλοκαίρι

Ξυπνάς το πρωί και ντάλα ο ήλιος. Ολόφωτο το σπίτι. Βαδίζεις με μισόκλειστο μάτι προς την κουζίνα κι εκεί που προσπαθείς να σκεφτείς για να βράσεις το νερό για καφέ, το αφήνεις στη μέση. Τι ζεστό; Μία είναι πια η λέξη, φραπέ. Εκεί με τα παγάκια σου τα άφθονα. Απόλαυση. Βγαίνεις απ’ το σπίτι και δεν μπορείς πια να μην πάρεις τα γυαλιά ηλίου σου μαζί. Μη σου πω βάλε κι αντηλιακή. Την μπλουζίτσα σου την κοντομάνικη πάντως μην την ξεχάσεις. Παιδιά τι μήνα έχουμε;

Περίεργος μήνας ο Μάης. Δεν είναι μόνο ο καιρός που αλλάζει, δεν είναι μονάχα η ζέστη που αρχίζει να είναι έντονη. Είμαστε κι εμείς που βιαζόμαστε. Λέμε είμαστε μια ανάσα απ’ το καλοκαίρι κι αφηνιάζουμε. Εντάξει, ωραία. Σ’ αυτή τη χώρα που γεννηθήκαμε, το θέλουμε το καλοκαίρι μας. Κι όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο. Τώρα που μεγάλωσε κι η μέρα, ποιος μας πιάνει.

Άσε το άλλο. Σερφάρεις και βλέπεις παντού φωτογραφίες φίλων και γνωστών σε παραλίες. Και κάτι λεζάντες του τύπου «Κοίτα έξω έχει πιάσει καλοκαίρι». Έξω να κοιτάξουμε αλλά, ρε φίλε, πού πας με τα μαγιό; Είπαμε. Κι εκείνη την ώρα ενώ χαζεύεις τη φωτογραφία σε διαπερνά ένα κρύο αεράκι απ’ το παράθυρο, κάνεις minimize και πας να κάνεις τσάι. Κάπως έτσι.

Και δε μας φτάνουν όλα τ’ άλλα, φίλοι μου, αρχίζουν και τα καλοκαιρινά, υπαίθρια events. Η παραλιακή ξαναζωντανεύει και παίρνει φωτιά. Και μαζί της φλεγόμαστε κι εμείς. Εμάς που δε μας σκέφτηκε κανείς. Που η εξεταστική πλησιάζει κι ήμασταν –σχεδόν– έτοιμοι να σοβαρευτούμε, να πατήσουμε και σε καμιά διάλεξη, να δείξουμε, τουλάχιστον, ένα κάποιο ενδιαφέρον. Μέχρι που καταντήσαμε να βάζουμε χαλαρά ραδιόφωνο για να διαβάσουμε, να ακούμε το «Θέλω επειγόντως διακοπές» και να το κλείνουμε. Ε άι στα τσακίδια!

Κι αν νομίζετε ότι τελείωσαν τα βάσανά σας πλανάστε οικτρά. Για δες σε παρακαλώ σε πόσους γάμους και σε πόσα βαφτίσια είσαι καλεσμένος αυτήν την περίοδο. Γιατί; Απλούστατο. Διότι άνοιξε ο καιρός, λέει κι είναι η καλύτερη η εποχή. Δεν κάνει κρύο αλλά ούτε τη ζέστη την αφόρητη. Και θυμούνται όλοι να κάνουν τις εκδηλώσεις τους τον ίδιο καιρό κι εσύ να τρέχεις. Εντάξει τότε, παιδιά. Κι εμείς Μάη θα παντρευτούμε.

Αυτή την περίοδο αρχίζουν και τα συμβούλια επιλογής καλοκαιρινού προορισμού. Μαζεύεστε όλοι φίλοι να συζητήσετε πού θα διακοπάρετε σε δυο μήνες. Πρέπει, οπωσδήποτε, να κλείσετε τώρα γιατί μετά δε θα βρίσκετε. Και μέσα στις έγνοιες σου να το ’χεις κι αυτό. Και να μένεις ταπί ολόκληρο το μήνα. Θα γινόταν κι αυτό κάποια στιγμή.

Έχουν γεμίσει ξανά τα καφέ, οι πλατείες, οι μόλοι. Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους. Επειδή, ως γνωστόν, είμαστε κι άνθρωποι οι Έλληνες που καθόμαστε σπίτι μας. Ε, τώρα ακόμη πιο πολύ. Δε συμμαζευόμαστε. Απ’ τα πιο ωραία, όμως, είναι τα λεγόμενα βράδια βεράντας. Αχ η βεράντα. Η υγρασία ακόμα σε χαμηλά επίπεδα, δροσούλα τη νύχτα. Βγάζεις άφοβα τα έπιπλα κήπου, αγοράζεις κι ένα καφάσι μπίρες και καλείς τα φιλαράκια σου. Ακόμη και τις καθημερινές το λίγο ξενύχτι παραπάνω το σηκώνει το κλίμα.

Και για πέστε μου τώρα ποιο είναι το συμπέρασμα απ’ όλα αυτά. Ότι θα πάμε άπατοι στις εξετάσεις ίσως. Πως θα πουντιάσουμε απ’ τις αυθόρμητες εξορμήσεις μας στην πλαζ ή θα καούμε από την υπερέκθεση στον ήλιο. Ένα απ’ τα δύο. Κι ότι θα αδειάσουν οι τσέπες μας. Καλά αυτό το ’χουμε πια συνηθίσει.

Κι αν όλα αυτά είναι καλά, υπάρχει και καλύτερο. Ξαναζωντανεύει ο μύθος του καλοκαιρινού έρωτα. Καλοκαιρινά φιλία, ραντεβού κι όλα τα συναφή. Ερωτευτείτε, φιλαράκια. Τώρα που μπορείτε. Μη μας πιάσει κάνας χειμώνας και μείνουμε στην απ’ έξω.

Όπως και να ’χουν τα πράγματα, όλο αυτό το σκηνικό μας κάθεται μια χαρά. Είναι στο αίμα μας, γουστάρουμε, έτσι μεγαλώσαμε. Ο ήλιος δε μας λείπει ποτέ κι όταν αρχίζει ο καιρός να φτιάχνει είναι σχεδόν καλοκαίρι. Ας είμαστε συγκρατημένα ασυγκράτητοι, να περνάμε καλά κι όλα είναι εδώ. Εμείς τα φτιάχνουμε, εμείς τα προγραμματίζουμε κι εμείς τα μπαλανσάρουμε. Καλό καλοκαίρι, παιδιά.