Ήταν 6 Ιουνίου του σωτήριου έτους 1998 όταν η Κάρι Μπράντσο φόρεσε τα πιο τρελιάρικα Manoloτης και συστήθηκε στο αμερικανικό κοινό. Ούτε η ίδια, ούτε η μάνα της, ούτε φυσικά η υπέρτατη HBO (στης οποίας το όνομα νεράκι γάργαρο πίνουμε, αφού μας έφερε και Σοπράνος και τον Γιάννη το Χιονιά του GoT) μπορούσαν να φανταστούν τι θα ακολουθούσε. Successstory κανονικό και με τη βούλα κι όχι γιαλαντζί σαν του Αντώνη του Σαμαρά. Τρελό σουξέ η σειρούλα.
Είκοσι παρά κάτι χρόνια αργότερα, και το «Sex and the city» όχι μονάχα δεν έχει χάσει τη λάμψη του Dior, αλλά επιμένει να μεγαλώνει γενιές και γενιές ερωτοπαρμένων και fashion victims. Κι άντε για τις ξένες τις γενιές, ας νοιαστούν οι κατά τόπους αρθρογράφοι. Για τη γενιά, όμως, των ελληνοκόριτσων που έχουν πάρει τις περιπέτειες των τεσσάρων φιλενάδων στα σοβαρά, ποιος θα νοιαστεί;
Όχι τίποτα άλλο, αλλά η πλύση εγκεφάλου δεν περιορίζεται στο μοτό «φαΐ ας μην έχω, τη Vogue θα την αγοράσως», αλλά απειλεί τα θεμέλια του έθνους μας. Άντε καλά, όχι του έθνους μας. Αλλά τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις μας στα σίγουρα.
Βλέπει λοιπόν, η νεαρά Ελληνίδα τη Σάρλοτ να επιδίδεται σε ανελέητο ντέιτινγκ για να βρει τον καλό γαμπρό και σκέφτεται «εδώ είμαστε. Για να το κάνει αυτή, καλό πράμα θα ‘ναι αυτό το ντέιτινγκ.» Τι λες, μανταμ; Είχες και στο χωριό του πατέρα σου ντέιτινγκ;
Στον τόπο μας, μικρή μου σεξεντδεσιτοπαρμένη, η ιστορία πάει ως εξής: Κορίτσι βλέπει αγόρι και κάτι λυγάει μέσα του. Το γλυκοκοιτά, πρήζει φιλενάδες για κανένα 20ήμερο, κάνει το δρόμο της να περνά απαραιτήτως από τον δικό του και στο τέλος τον ρίχνει. Κι όχι δεν κάνουν ντέιτινγκ, εντάξει; Άπαξ και εμφανιστούν στο μπαρ παρέα, είναι ζευγάρι, ανεξαρτήτως της κατάληξης του δεσμού. Δεν τη φοβούνται τη λέξη «ζευγάρι» στον τόπο μας. Έρχεται και κουμπώνει μόνη της. Δεν είναι Μανχάταν το Παγκράτι, ούτε Μπρούκλιν η Σταυρούπολη.
«Κοριτσάκι, θες να τα φτιάξουμε;» ρωτάνε με εκείνη τη γλυκιά αφέλεια τα νήπια, αλλά το ίδιο ισχύει κι όταν μεγαλώσουμε. Κι αν δε με πιστεύεις, δοκίμασε λιγάκι να πεις στον Κωστάκη πως αυτό που κάνετε το λένε ντέιτινγκ, αλλά δεν είστε εξκλούσιβ γιατί κάνεις και μ’ άλλους ντέιτινγκ. Όχι, σε προκαλώ, δοκίμασε.
Κι άντε να το αφήσουμε στην άκρη αυτό το δοκιμαστικό για ζευγάρια. Έχεις ποτέ φανταστεί την ώρα που ξαπλάρεις κι απολαμβάνεις την πολλοστή επανάληψη του σίριαλ στο παραμάγαζο του ΑΝΤ1, πόσο σατανικά έχει εισβάλλει το «Sex and the city» στις παραδόσεις μας και πώς τις έχει λιώσει με το Λουμπουτέν στιλέτο της η Κάρι; Για σκέψου λίγο καλύτερα. Για το περασμένο Σάββατο μιλάω, τότε που κατέβαζες τις μπόμπες του σκυλάδικου σα νεράκι λόγω του μπάτσελορ της κολλητής σου.
Πρώτα απ’ όλα, μπάτσελορ είναι ο εργένης κι εσύ είσαι γυναικάρα με τα ούλα της. Δεν την πρόσεχες και πολύ, φαίνεται, τη Σαμάνθα. Μπατσελορέτ το λένε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Δε θα σε ρωτήσω λοιπόν, αν είχες και στο χωριό σου γιατί δεν είχες κι εδώ ακριβώς θέλω να καταλήξω. Χρόνια και ζαμάνια, από τον καιρό που η προπροπρογιαγιά σου νυμφευόταν με δόξα και τιμή τον προπροπροπάππου σου, η παράδοση θέλει το βράδυ πριν το γάμο, τις δυο οικογένειες να προσφέρουν τραπεζοξεφαντώματα στους δικούς τους καλεσμένους. Κλαρίνα, τσιφτετέλια και χορούς ξέφρενους περιλαμβάνει το μενού που πέταξες για χάρη του ψευτομπάτσελορ, στερώντας στην τελική και από τους ανθρώπους σου την ευκαιρία να το κάψουν πριν σε παραδώσουν στο γαμπρό.
Δηλαδή, πώς στερείς στο μπαμπάκα σου που σε μεγάλωσε με χίλιες δυο στερήσεις, την ευκαιρία να κάνει το δικό του αυτοσχέδιο χορευτικό στο ρυθμό του «Στου παιδιού μου τη χαρά, έσφαξα έναν κόκκορα;» Τη μέρα του γάμου δε θα σφάζει ο άνθρωπος, θα γεμίσει ο τόπος αίματα και πούπουλα. Επειδή, δηλαδή, στο είπε η Κάρι, η Σαμάνθα, η Μιράντα και η Σάρλοτ, θα τινάξεις μια παράδοση αιώνων στον αέρα;
Ως λαός λοιπόν, μια ξενομανία την κουβαλάμε πακέτο και την περιφέρουμε μαζί με το σαρκίο μας. Από τον καιρό που την Κατερίνα Γιουλάκη δεν την ένοιαζε αν η Μάρω Κοντού τσιτσιδωνόταν στο καμπαρέ, αρκεί που ήταν Ιταλίδα έστω κι από την Κυψέλη, δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Αλλοδαπό και δη δυτικό να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι πιστεύουν οι περισσότεροι και ήρθε το «Sex and the city» να μας αποτελειώσει.
Οπότε, κορίτσια με το μαλακό. Απολαύστε το κυνήγι του Μίστερ Μπιγκ, αλλά μην ξεχνάτε πως εκτός από φαντασία, το «Sex and the city» είναι η απόλυτη αμερικανιά. Έχετε καμιά διάθεση να σας φωνάζουν περιπαικτικά «αμερικανάκια»;
Συντάκτης: Δήμητρα Τσαμποδήμου
