Όλα είναι τύχη!

«Ήταν το τυχερό της, παιδί μου». Πόσες και πόσες γενιές δε μεγάλωσαν ακούγοντας τις γιαγιάδες να επαλαμβάνουν μονότονα μεν, με τυφλή σιγουριά και στόμφο δε, τη φράση αυτή…

Τι θα πει, όμως, «τυχερό»; Είναι κάτι παρόμοιο με το «όλοι έχουμε γραμμένο, που το λένε πεπρωμένο και κανείς να τ’ αποφύγει δε μπορεί»; Είναι κάτι τόσο δυνατό που καταντά μάλλον αναπόφευκτο ή είναι μια ακόμη δοξασία των ανθρώπων μιας άλλης εποχής, που αυτά τους έμαθαν, αυτά έλεγαν και χρησιμοποιούσαν το «τυχερό» για να εξηγούν αλλά κυρίως για να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα;

Άραγε, η τύχη παίζει πραγματικό, ουσιαστικό ρόλο στις σχέσεις μας; Κι αν ναι, σε όλες ή κάποιες απ’ αυτές;

Οι πρώτες σχέσεις που κάνουμε απ’ τη στιγμή που γεννιόμαστε σίγουρα δε βασίζονται στην τύχη. Όμως, από τη στιγμή που βγαίνουμε απ’ το μικρόκοσμο της μαμάς, του μπαμπά και του μικρού μας αδερφού, μια σειρά συμπτώσεων, άρα η θεά τύχη, είναι που μας γεμίζει με ανθρώπους τον περίγυρό μας.

Από τύχη, για παράδειγμα, έβαλε η δασκάλα την Αννούλα να καθίσει στο θρανίο δίπλα στη Μαρία κι από τύχη, γνώρισε η Λένα τον Πέτρο στα 19 της, όταν την έστησαν οι φιλενάδες της στο μπαράκι κι εκείνος, βλέποντάς τη μόνη, πήρε την απόφαση να της μιλήσει. Από (κακή) τύχη έμεινε η Γεωργία από λάστιχο και είδε για πρώτη φορά το χαμόγελο του Μιχάλη κι από τύχη συναντήθηκαν στο Λονδίνο, δέκα χρόνια μετά τη συνύπαρξή τους στα έδρανα της Νομικής Κομοτηνής, η Κατερίνα κι ο Γιώργος.

Όλη μας η ζωή είναι μια ατέλειωτη σειρά συμπτώσεων που χάριν ευκολίας βαφτίζουμε τύχη. Όμως, είναι αυτή που καθορίζει τη ζωή μας ή οι επιλογές που θα κάνουμε άπαξ και ρίξει αυτή η ανώτερη δύναμη στο διάβα μας, το «τυχερό»;

Αν και οι γιαγιάδες μας μ’ όλο το συντηρητισμό της κοινωνίας που μεγάλωσαν, θα απέρριπταν μετά βδελυγμίας το δεύτερο, αυτό όμως είναι και το σωστό.

Καμιά τύχη δεν έκανε την Αννούλα να κρατά μέχρι σήμερα, είκοσι χρόνια μετά το χέρι της Μαρίας σ’ όλα τα δύσκολα, και καμιά τύχη δε μπορούσε να εμποδίσει τη Λένα απ’ το να δώσει τα παπούτσια στο χέρι στον Πέτρο όταν σήκωσε και πάλι χέρι μεθυσμένος. Ούτε ήταν η τύχη, αλλά μια ατέλειωτη θέληση, ένα πείσμα και μια μεγάλη αγάπη που κρατά τη Γεωργία με το Μιχάλη ακόμη μαζί.

Η τύχη, λένε, είναι σαν μια αόρατη δύναμη που πάει πέραν απ’ τους νόμους της φύσης και πέρα κι απ’ την ανθρώπινη θέληση. Μάλιστα, οι αρχαίοι Έλληνες θεότητα την είχαν και την προσκυνούσαν, πιστεύοντας πως αν πέσουν στην ευμένειά της, θα έχουν όλα όσα ζητούν.

Κι αν σε κάποια πράγματα, όπως ας πούμε στο Τζόκερ, η τύχη είναι που θα σε κάνει εκατομμυριούχο απ’ τη μια μέρα στην άλλη, σε κάποια άλλα, όπως οι ανθρώπινες σχέσεις, βάζει μονάχα το αρχικό της λιθαράκι και σ’ αφήνει ελεύθερο να χτίσεις ή να γκρεμίσεις.

Στις ερωτικές σχέσεις, εκείνες που περισσότερο απ’ όλες στηρίζονται στην πρώτη εντύπωση και στη μια «μαγική» στιγμή, έρχεται η τύχη ως θεά και σου ανοίγει το δρόμο. Αλλά όχι και να αποκαλείς «τυχερό» σου και μάλιστα με μοιρολατρικό τρόπο, τον κύριο Παπασταύρου τον βιομήχανο που ξεστραβώθηκε και σε πήρε. Τι ψάρια πιάνει η τύχη, μπροστά στα ξώβυζα που φορούσες (κι έσκυβες και προκλητικά) κάθε φορά που έμπαινες στο γραφείο του;

Και τι σου ‘φταιξε η καψερή η τύχη και της ρίχνεις την ευθύνη για τον ανεπρόκοπο που έμπλεξες; Αυτή τον κρατάει στο σπίτι ή εσύ που είσαι άβουλο και φοβισμένο ον;

Σίγουρα, υπάρχουν και σχέσεις στη ζωή μας που η τύχη βάζει παραπάνω το χέρι της. Όπως, εκείνες με τους συγγενείς που δε διαλέγεις- και δεν εννοώ τη θεία σου τη Σούλα που αντί για αγκαλιά σου κάνει κεφαλοκλείδωμα κι εσύ έχεις… αγγιγματοφοβία.

Για παράδειγμα, ήταν «τυχερό», με την κακή έννοια, εκείνη των γιαγιάδων, να σου φέρει ο αγαπημένος σου αδερφός για νύφη την Κωνσταντίνα που μισεί και τ’ άντερά της, πόσο μάλλον εσένα που είσαι και λαϊκιά. Εκείνος, εκεί να επιμένει να την πάρει με δόξα και τιμή κι εσύ να βλαστημάς την τύχη σου που θα την τρως στη μάπα Πάσχα και Χριστούγεννα.

Και ήταν εξίσου «τυχερό» η μάνα που σου έκρυβε επί διετία ο καλός σου να είναι wannabe Κολονακιώτισσα και να ξέρεις πως μια ζωή θα στις ρίχνει και τις επιτιμητικές τις ατάκες και τα βλέμματα κι εσύ αναγκαστικά θα υποχωρείς.

Ναι, η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Όλοι όσοι μας έρχονται από τύχη πέφτουν πάνω μας και μπαίνουν στο δρόμο μας.

Όμως, ακόμη και οι Θεοί του Ολύμπου όσο φοβεροί και τρομεροί αν ήταν, άφηναν τους ανθρώπους να κάνουν τις επιλογές τους και μετά να τις λουστούν. Αν τώρα, το μαλλί θα σου βγει του κομμωτηρίου ή το αναμαλλιασμένο της θάλασσας, αυτό περνά απ’ το χέρι σου και η τύχη δε μπορεί να σε βοηθήσει περαιτέρω.

Ό,τι ήταν να κάνει, το ‘κανε. Τώρα, ήρθε η σειρά σου.