Φιλία που χαλάει για γκομενικά δεν ήταν ποτέ

Φιλίες που έσπασαν σαν βάζο στα χέρια ενός μικρού παιδιού που προσπαθεί να ανακαλύψει το κόσμο. Που καταστράφηκαν –φαινομενικά– γιατί έβαλες τη σχέση σου πιο πάνω απ’ το φίλο σου. Πονάνε και μάλιστα πολύ αν έχεις θυσιάσει πολλά γι’ αυτό το δέσιμο. Πονάνε περισσότερο όταν η διάλυση κι ο αποχωρισμός προκύπτουν απ’ την ανάμειξη ενός τρίτου προσώπου κι όταν η επαφή ήταν ερωτική. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε φιλίες να χαλάνε για τα γκομενικά.

Πίσω από αυτή τη βολική αιτία υπάρχει κάτι πιο βαθύ και περίπλοκο. Μια φιλία με γερά θεμέλια δύσκολα κατεδαφίζεται από ζητήματα που αφορούν τις ερωτικές σχέσεις του εκάστοτε φίλου. Μέσα στη σχέση –οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή– μεγάλο ρόλο παίζουν τα όρια, τόσο εκείνα που θα βάλεις όσο κι εκείνα που θα τοποθετήσει ο άλλος κι οφείλεις να σεβαστείς. Η παράβαση αυτών των ορίων, αναπόφευκτα φέρνει στο προσκήνιο προβλήματα. Ωστόσο, εσύ είσαι εκείνος που οφείλει να τακτοποιήσει το ζήτημα κι εξ αρχής να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.

Άνθρωποι που με το προσωπείο του φίλου ρίχτηκαν στο δικό σου σύντροφο, προφανώς και δεν ήταν φίλοι -κι αν ο σύντροφος ανταποκρίθηκε δεν ήταν ο άνθρωπός σου. Δύο σενάρια παίζουν. Είτε έρωτας κεραυνοβόλος, που όσες αντιστάσεις κι αν πρόβαλαν αυτός δεν τους άφηνε άλλη επιλογή απ’ το να τον εκφράσουν είτε απλώς ένας εγωισμός που ζητάει διαρκώς επιβεβαίωση. Οι προθέσεις διαφέρουν, το αποτέλεσμα, όμως, παραμένει ίδιο.

Η στάση τους απέναντί σου όχι μόνο φιλική κι ειλικρινής δεν ήταν, αλλά κι υποκριτική. Αν όντως σε υπολόγιζαν και σε είχαν τόσο ψηλά όσο εσύ εκείνους ούτε απ’ το μυαλό δε θα τους περνούσε, όχι να το κάνουν πράξη κιόλας. Όσο κι αν λέμε πως ο έρωτας έρχεται ακάλεστος, προφανώς κι έχουμε μερίδιο ευθύνης στον ποιον επιλέγουμε να ερωτευτούμε. Στις φιλίες παρέχουμε στήριξη, αγάπη, προστασία και φυσικά, σεβασμό. Και δεν ξέρω κατά πόσο τα υποστηρίζουν προβαίνοντας σε μια τέτοια κίνηση.

Απ’ την άλλη, υπάρχουν κι εκείνοι που εκτός απ’ τον τίτλο του φίλου, αναλαμβάνουν κι εκείνον του κριτή. Συγκεκριμένα, κρίνουν αν ο παρτενέρ σου είναι αντάξιός σου κι ικανός να σταθεί δίπλα σου. Κρίνουν κάθε του κίνηση, κάθε του λέξη και περιμένουν στη γωνία για να σου κάνουν πλύση εγκεφάλου, ίσως ακόμα προκαλούν και προετοιμάζουν εντάσεις και καβγάδες, που ιδανικά θα οδηγούσαν σε χωρισμό.

Και πάλι όμως, ο λόγος βρίσκεται κάπου πιο βαθιά. Δεν είναι θέμα προστασίας ούτε προσπάθειας απομάκρυνσής σου από μια ενδεχόμενη αρνητική εμπειρία. Εξάλλου οι φίλοι συμβουλεύουν, αλλά δεν κατευθύνουν. Είναι εκεί να στηρίξουν τις αποφάσεις σου –καλές ή κακές–, να κλάψουν μαζί σου και να σε νταντέψουν σε περίπτωση που πληγωθείς.

Αναλαμβάνουν το ρόλο του αυστηρού κηδεμόνα –χωρίς να τους το έχει ζητήσει κάποιος–, γιατί ίσως είναι παρεμβατικοί κι ίσως πάλι να μην περνάνε καλά στις δικές τους σχέσεις κι ο εγωισμός τους να μην τους επιτρέπει να δεχθούν καμία άλλη ευτυχία. Αυτό που θέλω να πω είναι πως ο καθένας μας έχει το δικαίωμα να ερωτευθεί, να πονέσει και να σταθεί στα πόδια του. Το να σε κλείνει σε μια γυάλα, σαν μητέρα που θέλει να προστατεύσει το λίγων μηνών βρέφος, δε βοηθάει κανέναν. Για να φτάσει, λοιπόν, στο σημείο να διακόψει μια φιλία, το πρόβλημά του δεν ήταν ο λάθος σύντροφός σου, αλλά εσύ που δεν ακολούθησες τυφλά την άποψή του.

Όπως όλες οι ανθρώπινες σχέσεις, έτσι κι οι φιλικές, περνάνε από σαράντα κύματα για να σφραγιστούν και να γίνουν άτρωτες με τον καιρό. Τα εμπόδια θα παίρνουν τη μορφή διαφόρων καθημερινών καταστάσεων, βάζοντας τους εμπλεκόμενους σε προσωπικές μάχες κι αντιπαραθέσεις. Μπορούν να πάρουν τη μορφή γονέα, σχέσης, ενός τρίτου φίλου, συναδέλφου ακόμα και του ίδιου σου του εαυτού. Το θέμα είναι να ξέρεις ποιος είσαι και να προσπαθήσεις να μη φθαρείς μέσα σε όλο αυτό.