Μην ψάχνεις να βρεις ανθρώπους που δε θέλουν να βρεθούν

Πονάς, κλαις, οδύρεσαι. Γίνεσαι ένα με το πάτωμα. Παραμονεύεις σε κάθε πιθανό μαγαζί που μπορεί να έχει πάει να γιορτάσει την ανεξαρτησία ή και τον καινούργιο έρωτα. Τα βράδια πηγαίνεις έξω από το σπίτι και καρτερικά – μόνο τα donuts και ο καφές σου λείπουν- παρακολουθείς τις κινήσεις και τη ζωή του άλλου, σαν να παίζεις σε αμερικάνικη ταινία. Σαν να είσαι ο Watson, ο  βοηθός του Sherlock. Νιώθεις την αγωνία και το άγχος να σου τρώνε τα σωθικά. Γιατί δε σου στέλνει; Γιατί έχει ανατινάξει κάθε γέφυρα επικοινωνίας; Και αν επικοινωνήσει κάποια στιγμή που εσύ δε θα μπορείς ή δε θα είσαι διαθέσιμος; Αναπτύσσεις στο μυαλό σου διάφορες θεωρίες και ενδεικτικά σενάρια.

Καταλήγεις να μένεις στο σπίτι, να μην κανονίζεις με φίλους ή εν δυνάμει φλερτ, για να είσαι πάντα διαθέσιμος σε περίπτωση που αξιωθεί να στείλει.  Έχεις την εντύπωση πως αυτός ο άνθρωπος έχει αυτό το κάτι το ξεχωριστό, που αξίζει να το παλέψεις και να το κατακτήσεις. Εντυπωσιάζεσαι με τη μυστικοπάθεια και την εσωστρέφειά του.

Και εντάξει, αξίζει. Στα μάτια σου, τουλάχιστον, αξίζει. Τι σε κάνει να πιστεύεις πως αν ένιωθε το ίδιο θα υιοθετούσε αυτή τη συμπεριφορά; Αν σε ήθελε και πραγματικά ενδιαφερόταν για σένα , θα εξαφανιζόταν όπως έκανες εσύ όταν ήσουν μικρό και ερχόταν επίσκεψη η θεία που σου πείραζε τα μάγουλα και εσύ εκνευριζόσουν;

Εκείνο στο οποίο, ίσως,  θέλω να στρέψω την προσοχή σου είναι η προσπάθειά μου να σε πείσω, όχι πως δεν αξίζει, αλλά το λόγο που αντιδρά έτσι. Προσπάθησε να καταλάβεις τι ακριβώς προσπαθεί να κερδίσει απ’ όλο αυτό το κρυφτό.

Αν αγάπη μου ο άλλος δε θέλει να βγει από το καβούκι ή το ντουλάπι που έχει κρυφτεί, δεν μπορείς να τον αναγκάσεις να βγει έξω και μάλιστα – να έχεις την απαίτηση- να τρέξει πίσω σου. Και στη τελική, ποιος ο λόγος να συμπεριφέρεται κατ’ αυτό τον τρόπο; Τάχα για να μεγιστοποιήσει τον πόθο σου; Να σε κάνει να λιώνεις σαν τρελός ; Πίστεψέ με, υπάρχουν καλύτεροι, ευκολότεροι και πιο ερωτικοί τρόποι να το καταφέρει.

Το μόνο σίγουρο είναι πως εσύ θα είσαι εκείνος που θα ξενυχτάει τα βράδια περιμένοντας ένα μήνυμα, δείγμα –κατ’ εσέ- ενδιαφέροντος. Εσύ θα είσαι εκείνος που ο ύπνος δε θα παίρνει και τη θέση του θα δίνει πεισματικά στο ξημέρωμα, που θα σε βρίσκει να κοιτάς κάπου αόριστα, με πρησμένα μάτια και χέρια αγκυλωμένα και γραπωμένα στο κινητό.

Μην ψάχνεις να βρεις ανθρώπους που δε θέλουν να βρεθούν. Ανθρώπους που προτιμούν να παραμείνουν κρυμμένοι -είτε ηθελημένα και επιλεγμένα σε σένα, είτε γενικά. Αναλογίσου μονάχα, αν το αξίζεις να περνάς όλη αυτή τη διαδικασία και κατά πόσο αξίζει ο άνθρωπος που το κάνεις αυτό.

Όχι, δε χωράνε δικαιολογίες και φθηνά λόγια βουτηγμένα στο ψέμα. Μην το κουράζεις το θέμα. Άστο να κυλίσει και αν όντως θέλει, θα κάνει την κίνησή του. Τίποτα δε γίνεται σωστά αν το ζορίζεις. Τίποτα δεν πάει παρακάτω αν ο ένας εκ των δυο δε θέλει να προχωρήσει. Και η εξέλιξη μιας σχέσης στηρίζεται στη θέληση και των δύο.

Ρε μάτια μου, γιατί ξοδεύεσαι έτσι; Σπαταλάς τη ζωή και τις στιγμές σου περιμένοντας να στείλει μήνυμα. Ακυρώνεις φίλους και απορρίπτεις ανθρώπους από τη ζωή σου, περιμένοντας αυτόν τον ένα , να δώσει κάποιο σημείο ζωής. Τη στιγμή που ξέρεις πολύ καλά πως όποιος δε θέλει να χαθεί , δε χάνετε.