Προτιμάμε τους φίλους που αν χρειαστεί θα μας τα χώσουν

Στους κολλητούς πάντα θέτουμε τα πιο περίπλοκα διλήμματά μας. Στο λαβύρινθο των σκέψεών μας αποζητούμε εκείνη την άκρη του κουβαριού που θα μας δοθεί από χέρια φίλων, για την ομαλή έξοδό μας από εκεί. Ψάχνουμε για λύσεις που θα μας κατατεθούν από ανθρώπους που μας έχουν αποδείξει πως μας αγαπάνε και που βλέπουν τα πράγματα με καθαρότερη ματιά και περισσότερη αντικειμενικότητα. Χωρίς να σημαίνει πως περιμένουμε να πάρουν το μέρος μας ή να μας πουν αυτό που θέλουμε να ακούσουμε.

Πολλές οι πιθανότητες η άποψή τους να βρίσκεται απέναντι απ’ τη δική μας, μα αυτό δε μας πτοεί. Ίσα-ίσα μας ιντριγκάρει και μας αναπτερώνει το ηθικό. Θέλουμε φίλους που θα μας τα χώνουν για τις επιλογές μας, όταν τα κάνουμε μαντάρα και ζητάμε τη γνώμη τους. Εκείνους που θα το δουν με την ψυχραιμία της καθαρής ματιάς ως εξωτερικοί παράγοντες, αλλά ταυτόχρονα θα μείνουν δίπλα μας σχεδόν αόρατα, όσο μεγάλο κι αν είναι το μπέρδεμα. Ανεξάρτητα απ’ την τελική μας απόφαση, γνωρίζουμε πως θα μας στηρίξουν. Ξεκινούν τις επευφημίες όταν καταφέρνουμε να δώσουμε λύσεις και μας ταρακουνάν για να μας ξυπνήσουν όταν τα κάνουμε σαλάτα.

Αποζητούμε από εκείνους τους φίλους την άποψή τους –όσο αντίθετη κι αν είναι– για να μας δώσουμε την ευκαιρία να δούμε τα πράγματα κάπως διαφορετικά. Να μας βάλουν στο δικό τους μονοπάτι σκέψης κι έτσι να μπορέσουμε να εξετάσουμε και μια άλλη οπτική γωνία. Ενδεχομένως να παρατηρήσουμε παραμέτρους που αφήσαμε στο περιθώριο ή ξέφυγαν της αντίληψής μας. Να αναγνωρίσουμε και να δεχτούμε πως υπάρχουν αρκετές διαφορετικές προσεγγίσεις για το ίδιο γεγονός και πως κάθε πράγμα βρίσκεται στο κατάλληλο σημείο ώστε να υπάρχει θέαση 360 μοιρών και να είναι ορατό από όλους.

Επιπλέον, οι άνθρωποι που έχουν εναλλακτικό τρόπο σκέψης από αυτόν του δικού μας εγκεφάλου και προσπαθούν να μας ταρακουνήσουν όταν μας βλέπουν να βουτάμε στο λάθος, δείχνουν να μας νοιάζονται περισσότερο. Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, απ’ τη στιγμή που δεν επιλέγουν την άμεση κι ίσως εύκολη λύση της τυφλής συγκατάβασης και της επιβεβαίωσης της άποψής μας, αλλά αναζητούν μία ουσιαστική απάντηση, που ίσως καταφέρει να μας βοηθήσει, για κάθε μας πρόβλημα.

Για να παραθέτουν μια άποψη αρκετά έξω απ’ τα δικά μας νερά σημαίνει πως έχουν κάτσει να σκεφτούν το δικό μας προβληματισμό σαν να ήταν δικός τους. Κι αυτό είναι μια ξεκάθαρη κίνηση αγάπης κι υποστήριξης. Επιπλέον, είναι σαφές πως δεν κουράζονται ούτε βαριούνται να μας ακούν. Είναι διαθέσιμοι να μπουν στο παιχνίδι των επιχειρημάτων για χατίρι μας, δε σκέφτονται επιφανειακά και πρόχειρα απλά για να πουν κάτι και να τελειώσει η κουβέντα εκεί.

Ίσως αντιλαμβάνονται και κατανοούν πολύ περισσότερο τις δυνάμεις μας κι η στάση του αντίλογου νιώθουν πως θα μας βοηθήσει να σιγουρευτούμε για την επιλογή και την τελική απόφασή μας. Αντεστραμμένη ψυχολογία; Ίσως. Απ’ το να μας το προσφέρουν στο πιάτο, διαλέγουν να μας στρεσάρουν εγκεφαλικά, ειδικά αν ξέρουν πως έτσι λειτουργούμε καλύτερα.

Ίσως πάλι να μας παιδεύουν γιατί μας αγαπούν. Αναγνωρίζουν πως κι εμείς τους αγαπάμε και γι’ αυτό δε φοβούνται να μας εκφράσουν την άποψή τους και να μας κριτικάρουν, αν χρειαστεί. Υπάρχει αυτή η άτυπη υπόσχεση πως η φιλική μας σχέση δεν μπορεί να χαλάσει εξαιτίας μιας διαφορετικής άποψης και προσέγγισης , αφού οι βάσεις της βρίσκονται πολύ πιο βαθιά.

Εξάλλου, φίλος μας δεν είναι μόνο αυτός που συμμερίζεται διαρκώς τις απόψεις μας ή συμφωνεί τυφλά με όσα εκφράζουμε. Η εμπειρία έχει δείξει πως εξίσου ή και περισσότερο καλός φίλος είναι κι εκείνος που συχνά βρίσκεται στον αντίποδα αυτού που λέμε και το τεκμηριώνει με επιχειρήματα που βάζουν κι εμάς σε σκέψεις. Όχι γιατί θέλει το κακό μας, αλλά γιατί έτσι νιώθει πως θα μας ταρακουνήσει για να οδηγηθούμε στο πιο καλό μας.

Δεν κωλώνει να εκφράσει τις σκέψεις του, ούτε να μας αντικρούσει όταν ανησυχεί για εμάς και τις ενδεχόμενες αποφάσεις που θα πάρουμε κι είναι ίσως ικανές να μας βλάψουν κι έτσι είμαστε τουλάχιστον τυχεροί που έχουμε έναν άνθρωπο να νοιάζεται τόσο για εμάς.