Τίποτα πιο αβέβαιο απ' το δεδομένο

Πάντα πίστευες πως με «είχες». Και μεταξύ μας, έτσι ήταν. Με είχες απ’ τη πρώτη ματιά που μου έριξες, απ’ το χαμόγελο που μου έδωσες με τόση σιγουριά κι αυτοπεποίθηση! Με είχες απ’ τη στιγμή που σταμάτησα να προστατεύω τον εαυτό μου και να θέτω προτεραιότητα εσένα. Κι εκεί ήταν το μεγάλο μου λάθος. Σου έδειξα πως ήμουν διατεθειμένη να είμαι εκεί σε ό,τι κι αν συμβεί. Είτε εύκολο είτε δύσκολο. Είτε καλό είτε κακό. Σε έκανα να νιώσεις πως μπορείς να με πάρεις και να με κάνεις ό,τι θέλεις. Να με πλάσεις σαν πλαστελίνη και να με χειρίζεσαι σαν μαριονέτα. Να με διώχνεις και να με δέχεσαι πίσω όποτε ήθελες.

Αυτό ήταν το μεγάλο μου λάθος! Κι εσύ, αυτό που έκανες ήταν να το εκμεταλλευτείς στο μέγιστο βαθμό που μπορούσες. Θεωρούσες πως πάντα θα είμαι εκεί. Ορκιζόσουν, μπορώ να πω, πως θα ήμουν εκεί για καιρό να υπομένω τα σφάλματα και τα λάθη σου. Να σε συγχωρώ και να γιατρεύω τις πληγές που μου άνοιγες εσύ. Δε με ήθελες πλάι σου. Πίσω σου με ήθελες, να σε βλέπω και να τρέμω μη σε χάσω. Να σε «καμαρώνω», με τρόμο και φόβο, να δίνεις την προσοχή και τον καλύτερό σου εαυτό σε άλλους. Να προσπαθείς να κερδίσεις τα βλέμματα, τις εντυπώσεις και να ικανοποιείς τις ανάγκες των άλλων. Πάντα των άλλων. Για εμένα ούτε λόγος! Δεν προσπάθησες , δεν πάλεψες, δεν ένιωσες. Αφού, είπαμε, ήμουν στα σίγουρά σου, ποιος ο λόγος να το κάνεις;

Κι είχες δίκιο. Παρέμενα πίσω σου, να βλέπω το τρόπο που με αγνοούσες και με υποτιμούσες. Μπορούσες να έφευγες και να επέστρεφες χωρίς να υπολογίζεις.Έπαιζες με την υπομονή και την αντοχή μου. Σου άρεσε να με βλέπεις να θυμώνω όταν μιλούσες  και φλέρταρες εδώ κι εκεί. Σε έβλεπα. Ένιωθες ικανοποίηση να με βλέπεις να λιώνω μέσα μου από στενοχώρια και φόβο μη σε χάσω. Μπορεί και να χαιρόσουν όταν με έβλεπες κρυφά να κλαίω ή ακόμα χειρότερα έπαιρνες δύναμη κι ικανοποιούσες το «εγώ» σου λέγοντάς μου πως ζηλεύω και πως είμαι τυχερή που είμαι μαζί σου.

Όμως, ως εδώ! Πάρε τον εγωισμό σου και προχώρα μόνος. Το δύσκολο ήταν να σκεφτώ να σου φύγω. Να σπάσω τις αόρατες αλυσίδες που με είχαν δέσει. Αποφάσισα να βάλω προτεραιότητά μου εμένα. Για μία φορά να σκεφτώ πώς αισθάνομαι και να πάψω να δικαιολογώ τις πράξεις σου. Έπαψα να δικαιολογούμαι σε εμένα για τις πράξεις τις δικές σου.

Σε αφήνω, λοιπόν. Καιρός να σε προσπεράσω. Να χαράξω το δικό μου μονοπάτι. Να σε αφήσω πίσω, και σένα κι όσες πληγές μου δημιούργησες. Πριν, όμως, το κάνω, έχω κάτι τελευταίο να σου πω κι υπόσχομαι πως θα σ’αφήσω. Όχι, δε θα σου ευχηθώ να περνάς καλά και να βρεις αυτό που σου αξίζει. Αυτό που σου άξιζε, το είχες και δεν το εκτίμησες. Επομένως, θα σου ευχηθώ να μείνεις μόνος. Να βιώσεις την απόλυτη μοναξιά. Να τα βρεις με τον εαυτό σου και να εκτιμήσεις τη σπουδαιότητα του να υπάρχει κάποιος να σε στηρίζει και να μάχεται για σένα. Όσο για μένα, θα δυσκολευτώ στην αρχή να βρω τα πατήματά μου, όμως, θα τα καταφέρω. Μείνε πίσω να με δεις.

Αντίο και καλή προσγείωση στη νέα σου πραγματικότητα.