Η ζωή, τα στάδια της και η εξέλιξη του ανθρώπου είναι περίεργα πράγματα. Αδιαμφισβήτητα δεν υπάρχει κανείς που να μην πέρασε από διάφορες φάσεις, που να του δόθηκαν όλα έτοιμα. Καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει θα βρει τον εαυτό του κάθε πρωί διαφορετικό και κάθε νύχτα ίδιο.
Είναι παράξενη και συνάμα διεστραμμένα όμορφη η ζωή. Τη μια στιγμή είσαι νήπιο και την άλλη πατάς το πόδι σου για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο. Και μετά πρέπει να βρεις δουλειά, να ζήσεις μόνος, να βάλεις μια τάξη, γιατί πρέπει επιτέλους να θέσεις τους στόχους σου και να τους κάνεις προτεραιότητα. Όλα αυτά σε αγχώνουν και έρχεσαι αντιμέτωπος με το τέρας την πραγματικότητα, τις αποφάσεις που πρέπει να πάρεις, την ωριμότητα που πρέπει να δείξεις και την επιβεβαίωση πως το μόνο που σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει κανένα κουμπί να σταματήσεις το χρόνο όσο και αν το εύχεσαι, γιατί οι στιγμές και τα χρόνια κυλάνε σαν νερό βρίσκοντάς σε απροετοίμαστο για κάθε επόμενο στάδιο της ζωής σου.
Όπως ακριβώς συμβαίνει στα βιντεοπαιχνίδια, κάθε φορά που νικάς, αλλάζεις πίστα μα δεν ξέρεις τι θα αντικρίσεις. Δε γνώριζεις ποια τεχνική να χρησιμοποιήσεις για να τα βγάλεις πέρα, δεν έχεις σχεδιάσει τίποτα, απλώς παίζεις και τα βρίσκεις στην πορεία. Μόνο που η αλήθεια είναι ότι έχουμε μόνο μια ζωή και όχι τρεις. Ασυνείδητα, λοιπόν, οι μεγάλες αλλαγές συμβαίνουν γύρω σου και πας για ύπνο μια νύχτα και οι σκέψεις σε εξουσιάζουν. Αναρωτιέσαι με ποιο τρόπο έφτασες ως εδώ και μετά καταλαβαίνεις πως τίποτα δε συνέβη μέσα σε μια μέρα. Όλα ήταν ασήμαντα λάθη, μικρές στιγμές και δικές σου καθημερινές αποφάσεις.
Ακούς να μιλάνε για σένα και να σχολιάζουν άλλοτε πόσο σκληρός είσαι και άλλοτε πόσο ευαίσθητος. Απορείς γιατί δεν μπορείς να βρεις μια ισορροπία και να κρατήσεις την ίδια στάση. Είναι που κάθε φάση που περνάς θα απαιτεί μια μοναδική πτυχή του εαυτού σου και όταν περνάει, αυτή η εκδοχή θα κρύβεται και εσύ θα προχωράς. Όλα θα αλλάζουν γύρω σου μα εσύ θα παραμένεις στην ουσία ο ίδιος. Θα έχεις ίσως την ίδια αγάπη για το ίδιο συγκεκριμένο σπορ, για μια τηλεοπτική σειρά, θα εξακολουθείς να έχεις τα ίδια ελαττώματα και θα κάνεις ίσως και τα ίδια λάθη. Απλώς καθώς μεγαλώνεις θα μοιάζουν όλα πιο ταξινομημένα. Θα μπορείς να δεις χρώματα -όχι μόνο σκιές- και θα μάθεις να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου.
Μεγαλώνεις, λοιπόν, και ό,τι είχες δεδομένο δεν είναι πια, όσους διάλεξες να υπάρχουν στη ζωή σου τώρα τους βλέπεις να απομακρύνονται, οι άνθρωποι σε απογοητεύουν και ενώ όλα μοιάζουν να διαλύονται, στην πραγματικότητα δημιουργούν τον καινούριο σου εαυτό. Μπορεί να νομίζεις πως τίποτα δε σου θυμίζει τα παλιά μα αν κοιτάξεις πιο βαθιά θα δεις πως όπως ακριβώς ξυπνούσες χαράματα και μέχρι τις δύο το μεσημέρι είχες μελετήσει τόσα μαθήματα για το σχολείο, την ίδια σηκώνεσαι και τώρα. Ξυπνάς, πας γυμναστήριο, βγάζεις το σκύλο βόλτα, ντύνεσαι, ετοιμάζεσαι για πανεπιστήμιο, δουλειά και πάει λέγοντας χωρίς σταματημό.
Δεν έχει σημασία σε πόσα λιμάνια έκανε στάσεις η ψυχή σου για να ξεκουραστεί, ούτε ποιους δρόμους διάλεξε, ούτε καν τι μεθόδους χρησιμοποίησε για να επιβιώσει. Το μόνο που μετράει στην τελική είναι πως κατάφερες να αλλάξεις, είναι το πού βρίσκεσαι τώρα, τι κράτησες από τα παλιά και ποιος έχεις γίνει. Μερικοί υποστηρίζουν πως τα νιάτα είναι η καλύτερη εποχή και νιώθουν δυστυχισμένοι που γερνάνε. Δε βλέπουν όμως πόσα διδάχθηκαν.
Καθώς μεγαλώνεις θα μάθεις να μην αντιδράς τόσο υπερβολικά. Θα έχεις περάσει από τόσο μεγάλα τσουνάμια που δε θα σε νοιάζουν πια τα κύματα. Θα μάθεις σιγά-σιγά πως δεν πρέπει να χρησιμοποιείς κόμματα μα τελείες. Ακόμη, όταν θα κοιτάξεις μια μέρα πίσω σου θα καταλάβεις πως για να στέκεσαι εδώ που είσαι τώρα έχεις περάσει πάρα πολλά. Θα καταλάβεις επιτέλους πως όσους και αν είχες δίπλα σου, ο μεγαλύτερος σου σύμμαχος ήταν ο εαυτός σου και τον αγαπήσεις. Θα τον πάρεις αγκαλιά και θα τους πεις «μεγαλώσαμε», μα όλα τα χρώματα τώρα είναι πιο ζωηρά. Θα αναπαυτείς διότι αυτή είναι η μαγεία και η σοφία του να αλλάζεις στάδια ζωής. Κάθε φορά θα νομίζεις πως δε θα τα καταφέρεις και κάθε φορά με κάποιον τρόπο θα το κάνεις.
Είμαστε όντα που προσπαθούν να επιβιώσουν. Κάποιες φορές δεν εκτιμάμε και τόσο τις στιγμές και τείνουμε να νομίζουμε πως θα κρατήσουν για πάντα. Όταν καταλάβουμε πως η ζωή δεν περιμένει αγχωνόμαστε και μας πιάνει κρίση να τα προλάβουμε όλα. Ξυπνάμε με τη δύναμη πως σήμερα θα αλλάξουμε την καθημερινότητα, τη ζωή μας και τον κόσμο, μα κάθε νύχτα που πέφτουμε για ύπνο όλα μένουν ίδια. Η αλήθεια είναι όμως πως δεν έχει και τόση σημασία, αφού την αλλαγή τη βλέπεις ξαφνικά. Ποτέ δε θα την καταλάβεις αν την ψάχνεις κάθε μέρα. Να προσπαθείς να χαίρεσαι κάθε φάση της ζωής σου. Δεν έχει σημασία τι, πού και πώς τα κατάφερες, αξία έχει που είσαι εδώ σήμερα. Μεγαλώνεις και μαζί σου μεγαλώνουν και οι ηθικές σου αξίες. Κράτα ό,τι αξίζει κι άσε στην άκρη ό,τι θεωρείς περιττό.
Συντάκτης: Ιωάννα Μιχαήλ
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
