Εισπνοή, εκπνοή κι όλα περνάνε

Ως άνθρωποι αποτελούμαστε από στιγμές. Από λάθη, αποφάσεις, χαμογέλα που χαρίσαμε, δάκρυα που σπαταλήσαμε, κραυγές που δε βγάλαμε και σιωπές που αφήσαμε να μιλήσουν για εμάς.  Αποτελούμαστε από μικρές καθημερινές στιγμές. Κάποιες από αυτές περνάνε σαν ρουτίνα και κάποιες μας στιγματίζουν. Κάποιες τις θυμάσαι και ένα χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου και κάποιες άλλες, αχ κάποιες άλλες, βουρκώνεις στη σκέψη τους.

Υπήρξαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν στιγμές που δεν την παλεύεις. Στιγμές δύσκολες, σκληρές με μόνο τους σκοπό να σε ρίξουν. Όσο ο καιρός θα περνάει όμως κάποια μέρα θα κοιτάξεις πίσω, θα ακούσεις ένα παλιό τραγούδι, θα δεις μια παλιά φωτογραφία, θα μυρίσεις ένα ρούχο, θα διαβάσεις κάτι που θα σου θυμίσει όλα όσα πέρασες μα πλέον θα ανήκουν στο πριν. Σε ένα πριν που όσο και αν σε πονάει να το κοιτάζεις κατάματα πρέπει να το κάνεις διότι σε καθόρισε.

Οι στιγμές που κόντεψες να χάσεις εσένα, που δεν ήξερες ποιος είσαι και πού πας, οι στιγμές που πέρασες μόνος σου, που νόμιζες πως δε θα ξανασηκωθείς στα πόδια σου ποτέ, όλες αυτές οι τότε ζόρικες στιγμές θα είναι πλέον μόνο ουλές που έχουν επουλωθεί κι απλά άφησαν το στίγμα τους σε εσένα. Θα βρεις τον εαυτό σου με τον καιρό να στεναχωριέται και να συγκινείται όλο και πιο σπάνια. Θα βρεις τον εαυτό σου να μην ασχολείται με όσα δεν τον γεμίζουν και θα τον βρεις επίσης να ψαχουλεύει λίγο το παρελθόν του. Διότι όσο πίσω και να το άφησε, όλα αυτά τα άσχημα που έζησε τον δημιούργησαν.

Στην τελική, είσαι ένα άθροισμα των εμπειριών που έζησες, των όσων σε ποδοπάτησαν, σε πόνεσαν, σε ρήμαξαν. Τα κατάφερες λοιπόν. Τα δύσκολα πέρασαν και πλέον τα χρώματα του ουρανού δε μοιάζουν τόσο σκούρα, δε βλέπεις τυφώνες μα τον ήλιο που λάμπει. Μπορείς να λες πως είσαι καλά και να το εννοείς δίχως να χρειάζεται να βάλεις εκείνη την μάσκα. Όσα σε έκαναν να κλάψεις με μαύρο δάκρυ είναι μια θολή ανάμνηση που χρειάζεται μόνο να θυμάσαι όσα σου δίδαξαν για να βοηθηθείς στο μέλλον.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο στον κόσμο από το να ξέρεις πως επιβίωσες από τα χειρότερα, τα δικά σου χειρότερα. Είσαι μαχητής και να είσαι περήφανος. Οι πιο σκοτεινές μέρες σου είναι αυτές που αναδεικνύουν τις δυνάμεις σου, που καθορίζουν ποιος είσαι πραγματικά, που ξυπνούν το θηρίο μέσα σου. Επειδή τις στιγμές που ήθελες να μιλήσεις σε κάποιον μα δεν είχες κανένα, που όλα έμοιαζαν να θέλουν να σε καταστρέψουν, που ήσουν στα πατώματα για μέρες δίχως να μπορείς να σηκωθείς, που πάλευες συνεχώς με τον εαυτό σου μα έχανες επανειλημμένα και που οι δαίμονες σε κυρίευαν εσύ κατάφερες ακόμη και αν σου πήρε καιρό να σταθείς στα πόδια σου και να επανενταχτείς στην πραγματικότητα λίγο πιο δυνατός από πριν.

Έτσι, όταν τα δύσκολα θα έχουν περάσει θα έχεις μάθει πλέον πως η ζωή σου έκανε χάρη που σε βομβάρδισε με αρνητικά γεγονότα διότι αυτά σε έμαθαν να σφίξεις τα δόντια και να μην τα παρατάς. Να ξέρεις άνθρωπέ μου πως κανείς δε γεννήθηκε ούτε αναίσθητος, ούτε δυνατός, ούτε ικανός να σηκώνει μεγάλα βάρη. Γεννιόμαστε απλά. Και από την πρώτη κιόλας στιγμή της ζωής μας μαθαίνουμε να αγωνιζόμαστε για να κερδίσουμε γιατί έτσι κυλάει η φύση, γιατί αυτό ονομάζεται ζωή.

Όσες στιγμές σε γονάτισαν δεν καθόρισαν το πόσο αδύναμος είσαι μα το πόσο ικανός. Στο τέλος της κάθε ημέρας λοιπόν να αναλογίζεσαι ποιος είσαι και πόσα έχεις καταφέρει να ξεπεράσεις μέχρι τώρα. Ίσως να μην είσαι κανένας διάσημος, η καμία πολύ γνωστή φιγούρα, μα είσαι ήρωας. Ο ήρωας του εαυτού σου κι αυτό είναι που μετράει.

Να επαναλαμβάνεις πως τα δύσκολα έχουν περάσει και πως ό, τι άλλο και να έρθει θα σου δίνει την ευκαιρία να μάθεις τις αντοχές σου, εκείνες που πιστεύεις πως δεν έχεις μα στα δύσκολα εμφανίζονται. Εισπνοή, εκπνοή κι όλα περνάνε. Ο χρόνος θεραπεύει κι εσύ γίνεσαι όλο και πιο σπουδαίος. Όσα έχεις περάσει μέχρι τώρα ακόμη και αν σε πόνεσαν πολύ σου έχουν μάθει να αντέχεις, να επιμένεις και να υπομένεις.

Μέχρι τα δύσκολα να είναι πια παρελθόν.