Το «νιώθω» απ' το «δε νιώθω πια», μια μεγάλη νύχτα δρόμος

Μια πολύ λεπτή γραμμή διαχωρίζει το νιώθω από το δεν νιώθω, το είμαι από το φαίνομαι, το αντέχω από το δεν αντέχω και το περιμένω από το ξενέρωσα. Μια πολύ λεπτή γραμμή που αν κοπεί φέρνει τα πάνω-κάτω. Ήταν μέχρι να ξενερώσεις. Μετά όλα έμοιαζαν αδιάφορα. Έπεσες τη νύχτα για ύπνο και αποκοιμήθηκες αμέσως χωρίς να περιμένεις να γυρίσει σπίτι. Δεν είδες εφιάλτες ούτε σκοτάδι. Κοιμήθηκες όμορφα επιτέλους. Η ψυχή σου έμοιαζε να αναπαύεται. Το επόμενο πρωί σηκώθηκες και χαμογέλασες στον καθρέφτη. Καθώς έκανες το μπάνιο σου σκέφτηκες πως η ζωή είναι ωραία στην τελική και δεν αξίζει να χαλιέσαι για κανέναν. Όλες οι κλισέ συμβουλές που άκουγες και αγνοούσες ξαφνικά σου μοιάζουν τόσο χρήσιμες και τις ακολουθείς χωρίς πολλή προσπάθεια.

Χωρίς να το καταλάβεις όλα είχαν αλλάξει μέσα σου. Απορείς κι εσύ ο ίδιος με τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να ανακαλύψεις τι έγινε και πώς έγινε ακριβώς, το μόνο που ξέρεις είναι ότι ξαφνικά δε σε ένοιαζε τόσο. Δεν ήταν η πρώτη σου έννοια το πρωί όταν ξυπνούσες, ούτε η τελευταία πριν να κοιμηθείς. Ξαφνικά δεν έψαχνες να μάθεις κάθε λεπτό πού βρίσκεται ούτε σε ενδιέφερε να αναζητήσεις το πρόσωπό του. Δε χρειαζόταν πολλή προσπάθεια να μείνεις μακριά πλέον ούτε δαγκωνόσουν να μην πάρεις τηλέφωνο. Εκείνο το λεπτό που είχες συνειδητοποιήσει πως ήσουν επιτέλους λίγο πιο ήρεμος, έβλεπες τα πράγματα λίγο πιο απλά, όλα έμοιαζαν διαφορετικά, κάτι είχε αλλάξει προς το καλύτερο.

Όσες φορές κι αν προσπάθησες στο παρελθόν ποτέ δεν τα κατάφερες να δώσεις τέλος, ούτε να αδιαφορήσεις. Μα ήταν επειδή τα ένιωθες όλα τόσο έντονα, έλεγες πως ο πόνος δε θα σταματήσει ποτέ. Έλα όμως που σήμερα όλα μοιάζουν διαφορετικά. Εισπνέεις καθαρό αέρα, τα μάτια σου δε γυαλίζουν και το μυαλό σου δεν είναι έτοιμο να εκραγεί. Έχεις ηρεμήσει κι όλη αυτή η αλλαγή δεν έγινε ξαφνικά όπως νομίζεις, μα σταδιακά. Στο έλεγαν, το διάβαζες και το άκουγες πως έτσι γίνεται συνήθως μα δεν το πίστευες πως θα σου συμβεί με το πρόσωπο αυτό διότι υποστήριζες πάντα πως είχε κάτι το ξεχωριστό.

Ξέρεις, το να ξενερώσεις δεν μπορείς να το επιδιώξεις, έρχεται από μόνο του. Μια μέρα, ως δια μαγείας, κατάλαβες πως δε χρειάζεται άλλο να υποφέρεις ούτε να εκθέτεις τον εαυτό σου στον πόνο. Το μόνο άτομο που μπορεί να ασκήσει εξουσία πάνω μας είναι ο εαυτός μας και κανένας άλλος. Αυτό θα έπρεπε να είναι χρυσός οδηγός για όλους. Μια μέρα δε χρειαζόταν να παλεύεις άλλο με τους δαίμονες μέσα σου. Νίκησες. Κατάφερες να απελευθερωθείς από όσα σε βασάνιζαν. Μπορεί ακόμη να σε νοιάζει μα δε σε καίει. Άρχισαν να σβήνουν τα αισθήματά σου.

Ξαφνικά τσακώνεις τον εαυτό σου να γελάει δυνατά σαν τότε που ήσουνα παιδί, να τραγουδάει, να ανοίγεται, να αλλάζει. Ό, τι έζησες μέχρι τώρα σε έκανε άλλο άνθρωπο. Ό, τι έχεις περάσει σε άλλαξε. Σε έκανε να δεις τη ζωή με ένα τρόπο που δεν είναι περίπλοκος κι αποφάσισες πως δε χρειάζεται άλλη προσπάθεια πλέον. Δε χρειάζεται να πιέζεσαι να μη μιλάς στους φίλους σου για το πρόσωπο αφού έχετε να πείτε πολύ πιο σημαντικά πράγματα από το ίδιο θέμα που σου τσακίζει την ψυχολογία καιρό τώρα. Νοιάζεσαι για το καλό του εαυτού σου.

Πέρασαν οι μέρες κι επιτέλους άρχισες να περιποιείσαι εσένα. Σε έκανες προτεραιότητα της ζωής σου κι αυτό είναι σπουδαίο. Ξαφνικά, μια μέρα ξύπνησες και κατάλαβες πως ο καιρός έχει περάσει. Το έζησες. Ο άνθρωπος που κάποτε θα έδινες τα πάντα για εκείνον έχει απλά μια ξεχωριστή θέση μέσα σου μα δε σε πονάει το ίδιο όπως παλιά. Ήταν μέχρι να ξενερώσεις. Μετά όλα πήραν τον δρόμο τους. Χωρίς να το καταλάβεις υπήρχες πλέον για εσένα χωρίς να ζεις συνέχεια στο άγχος.

Σου εύχομαι να υπάρξουν κι’ άλλες μέρες σαν τη σημερινή που ξύπνησες και τα είδες όλα διαφορετικά. Σου εύχομαι να περνάς κάθε μέρα ήρεμα διότι ο εαυτός σου αξίζει πολλά περισσότερα απ’ όσα έχεις δώσει σε ανθρώπους που δεν έπρεπε. Σου εύχομαι να μπορείς να ξενερώνεις κάθε φορά με τα πράγματα που δε γεμίζουν την ψυχή σου και που σου στερούν το χαμόγελό σου. Κι αν ακόμη πονάς και λες πως δε θα τελειώσει κράτα αυτό: «μια μέρα όλα θα είναι διαφορετικά».