Σίγουρα δεν είναι ό,τι ωραιότερο να ξυπνάς κάθε μέρα και να πηγαίνεις για δουλειά, να ξέρεις μάλιστα πως αυτό θα το κάνεις για όλη σου τη ζωή. Ο χώρος εργασίας σου –απ’ τη φύση του– έχει την τάση να σε πιέζει ψυχολογικά και το μόνο που θες είναι να κάνεις όπισθεν και να φύγεις με ελαφρά πηδηματάκια. Όμως, υπάρχει κάτι που σε κρατάει και μένεις εκεί -και στο καλό σενάριο αυτό δεν είναι τα χρήματα. Είναι η δημιουργικότητα σίγουρα, ναι, αλλά είναι κυρίως αυτά τα άτομα που περνάτε μαζί τις περισσότερες ώρες της ημέρας και σε κάνουν να αποβάλλεις από μέσα σου την όποια πίεση υπάρχει.

Οι συνάδελφοι που έγιναν φίλοι. Οι άνθρωποι που κάνουν τις ημέρες σου ξεχωριστές και πέρα απ’ το κοινό εργασιακό περιβάλλον κι ίσως κάποιο σχετικό αντικείμενο σπουδών σας ενώνουν πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορείς να φανταστείς. Όλα τα περνάτε μαζί, χαρές και λύπες, άγχη, επιτυχίες κι απογοητεύσεις. Σε όλα είναι εκεί και σε όλα είσαι εκεί κι επιθυμείς να κάνεις τις δικές τους στιγμές να ξεχωρίζουν.

Κάποιες μέρες της ζωής μας είναι, εξ ορισμού, πιο ιδιαίτερες απ’ τις υπόλοιπες. Μία απ’ αυτές είναι κι η ημέρα των γενεθλίων μας, συνοδευμένη απ’ την επιθυμία να τα γιορτάσουμε όσο πιο μοναδικά γίνεται. Συνεπώς, μοναδικά πρέπει να είναι και τα γενέθλια των ανθρώπων που κάνουν την καθημερινότητά μας πιο υποφερτή και πιο όμορφη, σε ένα χώρο όχι και τόσο ευχάριστο.

Όταν πλησιάζουν τα γενέθλια ενός αγαπημένου σου συναδέλφου, κάθεσαι και σκέφτεσαι με τις ώρες πώς θα κάνεις την τέλεια έκπληξη χωρίς να το καταλάβει ή ιδανικότερα χωρίς καν να του περάσει απ’ το μυαλό. Δε θες να πάει τίποτα στραβά. Για αρχή, συνεννοείσαι με τους υπόλοιπους συναδέλφους σου και προτείνετε όλοι, ως μία ομάδα που είστε, τις ιδέες σας. Τις συγκεντρώνετε όλες μαζί κι αρχίζει σταδιακά η υλοποίηση του σχεδίου. Για να γίνουν όλα σωστά, καλό θα ήταν να αναλάβει ο καθένας από μία αρμοδιότητα. Άλλος την τούρτα, άλλος τα μπαλόνια, άλλος τα δώρα κι όλοι τρέχετε για να είναι τα πάντα στην εντέλεια. Δε δέχεστε να πάει τίποτα λάθος κι εκτός σχεδίου.

Κυλάει ο καιρός κι επιτέλους καταφθάνει η μεγάλη ημέρα. Φυσικά και προσποιείστε όλοι ότι δε συμβαίνει τίποτα και πως, τάχα, έχετε ξεχάσει ποιος έχει γενέθλια. Ο εορτάζων έρχεται όλο χαρά στο γραφείο, διότι περιμένει πώς και πώς να του ευχηθούν οι συνάδελφοι, που θεωρεί πια φίλους, να συμμεριστούν τον ενθουσιασμό του και να γιορτάσουν όλοι μαζί την ξεχωριστή μέρα του. Αυτό που αντικρίζει ξεπερνά κάθε φαντασία. Ένα κλίμα αυστηρό και ψυχραμένο. Ανταλλάζουν μια απλή, τυπική καλημέρα και κανείς δεν εύχεται «χρόνια πολλά». Βλέπετε την απογοήτευση στο πρόσωπό του κι αν και στεναχωριέστε, κάπως το χαίρεστε, γιατί σκέφτεστε πόσο θα το χαρεί μετά.

Οι ώρες φεύγουν ομαλά και σιγά-σιγά πλησιάζει κι η στιγμή που –επιτέλους– σχολάτε. Τώρα είναι η ώρα! Πριν προλάβετε να χαιρετηθείτε μεταξύ σας,  ξεπροβάλει μια τούρτα γεμάτη κεράκια, μπαλόνια σκάνε από παντού κι όλοι μαζί, φάλτσα και με ενθουσιασμό, τραγουδάτε τα κλασικά «χρόνια πολλά». Χαχανητά, χαμόγελα και κάτι λίγα δάκρυα συγκίνησης. Ο στόχος σας επιτεύχθηκε, δεν είχε καταλάβει τίποτα απ’ το σχέδιό σας, τον αιφνιδιάσατε. Βλέπετε τον άλλο να χαίρεται σαν παιδί κι αυτή είναι η καλύτερη ικανοποίηση. Αγκαλιές, φιλιά κι ευχές, γιατί και τα γενέθλια στο γραφείο μπορούν να ‘ναι μοναδικά όμορφα.

Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχει σημασία πού βρίσκεσαι αλλά τι άνθρωποι υπάρχουν εκεί γύρω σου. Αυτές οι πιο προσωπικές καταστάσεις που τις μοιράζεστε σαν μια οικογένεια σας ενώνουν ακόμα πιο πολύ, δημιουργούν ισχυρούς φιλικούς δεσμούς και χρωματίζουν χαρούμενα το μουντό μοτίβο του γραφείου. Αν προσπαθήσεις να κάνεις μοναδική την ημέρα ενός ανθρώπου, θα δεις πόσο καλό θα κάνεις πρώτα σε σένα. Μοιράστε χαμόγελα κι αγάπη.

 

Συντάκτης: Χρύσα Κωστοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη