Οι πιο κατάλληλοι άνθρωποι τις πιο –θεωρητικά– ακατάλληλες στιγμές

Ακούς συνέχεια πολλούς να ισχυρίζονται πως «τα καλύτερα έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις». Έχουν γραφτεί άρθρα, το μαρτυρούν προσωπικές εμπειρίες, επιβεβαιώνουν την αξία του γοητευτικού απρόβλεπτου κι οι τέχνες. Τι σημαίνει όμως, στην πραγματικότητα, η φράση αυτή;

Η αλήθεια είναι πως η άποψη αυτή αποδεικνύεται αληθινή σε όλους τους τομείς της ζωής μας -όπως, για παράδειγμα, στον επαγγελματικό κλάδο. Οι περισσότερες επιτυχίες μας κι οι θέσεις που κυνηγούσαμε καιρό ήρθαν στα ξαφνικά, όταν πια είχαμε απογοητευτεί. Όμως, ταυτιζόμαστε περισσότερο σε ό,τι αφορά το ερωτικό κομμάτι.

Ας μη γελιόμαστε, ο έρωτας, ως θέμα, πρωταγωνιστεί στις περισσότερες καθημερινές συζητήσεις ανάμεσα σε φίλους αλλά και στους εσωτερικούς μονολόγους μας. Όλους μας απασχολεί κι όλους μας επηρεάζει. Τα «πώς» και τα «γιατί» κάνουν κατάληψη στη σκέψη μας.

Ιδιαίτερα, αν ανήκεις στο club των singles το ζεις το δράμα λίγο παραπάνω. Έχεις σπαταλήσει αρκετή ενέργεια να αναρωτιέσαι αν πάει κάτι στραβά μαζί σου και γιατί η τύχη σου δε σε θέλει με τίποτα ζευγαρωμένο. Θες απλώς να ‘ρθει ένας άνθρωπος και να σου κάνει τη ζωή άνω-κάτω, να σου ταράξει την καθημερινότητα, να σπάσει τη ρουτίνα, να γίνει η αιτία για να αλλάξεις σκέψεις και συνήθειες.

Και σε αυτό το σημείο υπάρχει μια τεράστια παγίδα που, αν δεν την προσέξεις, θα πέσεις μέσα και δύσκολα θα βγεις απ’ αυτήν. Μην προσπαθήσεις να γεμίσεις το εικονικό κενό αυτό, που υπάρχει κυρίως στο μυαλό σου και το γεννούν οι ανασφάλειές σου, με περιστασιακούς ανθρώπους.

Μη βιαστείς, μη συμβιβαστείς, μην απελπιστείς, μην πεις «ναι» στην πρώτη τάχα ευκαιρία. Προφανώς, δε ζητούν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια κι ο καθένας έχει τα δικά του «θέλω» και τις δικές του προσωπικές αναζητήσεις. Αν δεν έχεις με τον άλλον κοινή πορεία πλεύσης, δε χρειάζεται να αλλάξεις εσύ κατεύθυνση για να μπορέσετε να προχωρήσετε μαζί. Ανατολή θες εσύ και δύση ο άλλος; Ωραία, ας πάρει ο καθένας το δρόμο του. Δε γίνονται με το ζόρι κάποια πράγματα, κι αν ζοριστούν για να γίνουν, δεν πετυχαίνουν -πώς να το κάνουμε;

Προξενιά φίλων, συνεχή ραντεβού, γνωριμίες κι έξοδοι με σκοπό να γνωρίσεις επιτέλους κάποιον. Αξίζουν όλα αυτά; Κάθε φορά να κόβεις λίγο από σένα για να σε δεχτούν οι άλλοι; Δεν είναι λύση αυτό, να μετριάσεις εσύ τα δικά σου «θέλω» και να ξεχάσεις τις δικές σου ανάγκες, μόνο και μόνο για να είσαι μαζί με έναν άνθρωπο. Όσο κι αν αποζητάς τη συντροφικότητα, δε θα μεταβάλλεις εσύ την προσωπικότητά σου, δε θα παζαρέψεις τις επιθυμίες σου, δε θα βάλεις εκπτώσεις στα στάνταρντς σου. Εξάλλου, και να το κάνεις αυτό, πόσο καιρό θα αντέξεις; Φαντάζομαι λίγο.

Δεν είναι όλοι για όλους. Δεν είναι όλα για να προκύψουν όταν εκβιαστικά τα ζητάμε. Γίνε φίλος με τη μοναξιά σου, που στην πραγματικότητα είναι απλά η ελευθερία σου. Εκμεταλλεύσου την στο έπακρον. Υιοθέτησε συνήθειες  που μόνο ως single θα μπορέσεις να απολαύσεις. Άφησε τη ζωή να σε οδηγήσει. Μην προσπαθήσεις να την πας εσύ εκεί που νομίζεις πως πρέπει να πάει. Βρες τα καλά με τον εαυτό σου πρώτα και δες με ειλικρίνεια τις ανάγκες σου. Κι ύστερα, όλα θα ‘ρθουν. Όταν πια θα σταματήσεις να τα ψάχνεις.

Ξαφνικά, εκεί που μπορεί να βγεις μια βόλτα για να συναντήσεις φίλους ή ακόμα και την ημέρα που θα πεταχτείς με τις πιτζάμες ως το περίπτερο δίπλα απ’ το σπίτι σου, θα νιώσεις κάτι διαφορετικό. Κάτι που, ίσως, είχες καιρό να αισθανθείς. Όταν γυρίσεις το βλέμμα σου θα συναντήσεις την πιο παράξενη κι απρόβλεπτη ματιά. Κάποιος θα δει κάτι διαφορετικό σε σένα (κι αυτό δε θα ‘ναι οι παντόφλες σου). Κι αυτό το διαφορετικό θα το δεις κι εσύ. Αυτό ήταν. Όταν τα βλέμματα πετάνε σπίθες, οι λέξεις περισσεύουν. Είναι πια αυτό το μπλέξιμο που δεν μπορείς να αποφύγεις, όχι αυτό που προσπαθούσες να προκαλέσεις.

Έτσι γίνονται αυτά. Συναντάς τον κατάλληλο άνθρωπο που τόσο αναζητούσες, στο πιο ακατάλληλο μέρος και την πιο ακατάλληλη –πιστεύεις– στιγμή. Στην πραγματικότητα, μόνο ακατάλληλη δεν είναι η στιγμή. Αυτή είναι η πιο κατάλληλη. Όλα έρχονται στην ώρα τους –ακόμη κι αν τότε δεν το καταλάβεις– αρκεί να ξέρεις να περιμένεις. Οι βεβιασμένες κινήσεις το μόνο που κατορθώνουν είναι να σου προσφέρουν βραχυπρόθεσμη χαρά και μακροπρόθεσμους προβληματισμούς.

«Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει να χάνεις τη μάχη». Ήξερε τι έλεγε ο Γκάντι.