Δημήτρης Παπαϊωάννου: Βίωσε τον υπερβατικό Έρωτα και τον ζωντάνεψε το 2004

Ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης που ακούει στο όνομα Δημήτρης Παπαϊωάννου μας ανοίγει την καρδιά του σε μια συνέντευξη που έδωσε στον Βασίλη Θανόπουλο το 2017. Με βάσει την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, όλοι αρχίζουν και θυμούνται ξανά, με βαθιά συγκίνηση και δέος, τη δουλειά του Δημήτρη Παπαϊωάννου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.

Πηγή εικόνας: ta nea

Πάμε να δούμε, όμως, τι τον ενέπνευσε για να δημιουργήσει ένα τέτοιο «διαμαντάκι» τότε, αφού οι δουλειές του, όπως τονίζει και ο ίδιος, είναι εμπνευσμένες από συγκεκριμένα βιώματα του.

Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή. Ο Δημήτρης γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου, γύρω στη δεκαετία του ’60. Στη γέννα, ερχόταν με τα πόδια, όπως μας λέει ο ίδιος και η μητέρα του γεννούσε για 24 ώρες. Στα 5^α ή 6^α γενέθλια του, ο πατέρας του, του έκανε δύο δώρα. Ένα αυτοκινητάκι με πετάλια και ένα κουτί μαρκαδόρους. Όπως επισημαίνει, δεν έχει μάθει να οδηγεί ακόμα αλλά από μικρός ζωγράφιζε τους τοίχους του σπιτιού φτιάχνοντας με φαντασία μεγάλη πολλά πράγματα, τις ατελείωτες ώρες που έμενε μόνος του. Ήταν εκείνες τις ώρες «τρελά δημιουργικός». Μετά την Τρίτη δημοτικού οι γονείς του στριμώχτηκαν οικονομικά και τον έβαλαν στο Κολλέγιο Αθηνών. Μέσα στη συνέντευξη του μας λέει πως αργότερα εκτίμησε το γεγονός αυτό καθώς εκεί είχε πολύ καλούς ζωγράφους και δασκάλους καλλιγραφίας. Οι δάσκαλοι πρόσεξαν το ταλέντο του και μαζί με τους γονείς του, τον ενθάρρυναν να καλλιεργήσει την κλήση του. Στα 17 του χρόνια, του συμβαίνουν δύο πολύ σημαντικές εξελίξεις στη ζωή του. Η πρώτη ήταν όταν πήγε μόνος του και χτύπησε την πόρτα του Τσαρούχη, στο Μαρούσι. Ήταν όταν το κολλέγιο, αποφάσισε, να κάνει μια έκθεση με τα έργα και τις φωτογραφίες εκείνου και ενός φίλου του, του Νίκου Αναγνωστόπουλου. Ο Τσαρούχης είδε τις φωτογραφίες του και πήγε στα εγκαίνια. Την επόμενη ημέρα τον κάλεσε στο τηλέφωνο και έτσι ξεκίνησε η μαθητεία του με τον Τσαρούχη. Καθοριστική στιγμή για τη ζωή του, αφού μετά το σχολείο, το έσκασε από το σπίτι και ξεκινά η πραγματική του ζωή. Να τονίσουμε πως στο πρώτο χρόνο σπουδών του ασχολήθηκε και με τον χορό.

Πηγή εικόνας: onassis.org

Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου είναι μια επαναστατική μορφή καθώς από μικρός ήθελε να ακολουθήσει τα όνειρα του αλλά και τα πιστεύω του. Αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες λόγω της σ3ξουαλικής ταυτότητας του. Και επειδή, όπως τονίζει και ο ίδιος, ασφυκτιούσε στο σπίτι του με τις ιδέες και τις αντιλήψεις πάνω σε αυτό το θέμα, έφυγε από το σπίτι του. Ζούσε για ένα διάστημα στα Εξάρχεια και έφτιαχνε «έντονες αναρχο-ομοερωτικές ιστορίες της πόλης» με μερικά κόμικς. Κατά αυτόν τον τρόπο, έγινε γνωστός από τη δουλειά του, στον ευρύτερο κύκλο, δείχνοντας τη σ3ξουαλική του ταυτότητα.

Πηγή εικόνας: Protothema

Φτάνουμε στο 2004, που δημιουργεί μια καταπληκτική τελετή έναρξης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα. Μας εκμυστηρεύεται στην τότε συνέντευξη του, πως υπάρχει για άλλη μια φορά, μια βιωματική ιστορία του, πίσω από αυτήν τη φαντασμαγορική έναρξη.

Και εδώ έρχεται η δεύτερη σημαντική εξέλιξη της ζωής του στα 17 χρόνια του και πάλι. Που έμελλε να συνδράμει, στο να δημιουργήσει μετέπειτα, κάτι συγκλονιστικό. Είναι ο έρωτας, αν έπρεπε να σας το περιγράψω με μια λέξη. Πάμε να δούμε την ιστορία του λοιπόν.

Γνωρίζει στα 17 χρόνια του, στη Μύκονο, έναν Γερμανό, τον Peter. Όπως μας λέει, ήταν ο πρώτος έρωτας της ζωής του. Δεν ήταν σαρκικά ολοκληρωμένος. Ήταν μια ιστορία, όμως, που τον συντάραξε απόλυτα. Σε ένα κόμικ του περιγράφει πως αισθάνθηκε ότι μπορούσε εκείνη την ώρα να «πεθάνει» από απόλυτη ικανοποίηση, καθώς βίωνε τον απόλυτο έρωτα. «Συγκεκριμένα, ήταν ένα δειλινό, που επιστρέφαμε στο καραβάκι, από το μπάνιο, αγκαλιασμένοι. Αισθάνθηκα ότι ήμουν γεμάτος από τη ζωή, που και να φύγω τότε, εκείνη τη στιγμή, ήταν οκ». Συνειδητοποίησε την τεράστια ενέργεια που δίνει ο έρωτας, ο οποίος μοιάζει σαν ποίημα. Κάποια στιγμή, λοιπόν, οι δρόμοι τους χώρισαν καθώς τελείωσαν οι διακοπές. Εκείνος, άρχιζε να γράφει γράμματα, να ζωγραφίζει και να δημιουργεί πράγματα για τον Peter. Ο Peter, έστελνε που και που κάτι κάρτες.

Στα 28 χρόνια του, ο Δημήτρης, βρέθηκε στο Βερολίνο, την εποχή που έπεσε το τοίχος. Είχε μόνο τη διεύθυνση του Peter και όχι το τηλέφωνο του. Ήταν σε άλλη σχέση πια αλλά θα ήθελε να τον ξανά δει αφού αυτήν τη φορά, βρισκόταν όσο πιο κοντά του γινόταν. Έδωσε τα στοιχεία του σε ένα παλικάρι για να τον βρει αλλά το παλικάρι τον ειδοποίησε πως ο Peter μετακόμισε μια ημέρα πριν και δεν είχε στοιχεία του νέα. Θυμάται πως τότε απλά χαμογέλασε και είπε δεν ήταν γραφτό. Δέκα χρόνια μετά, με την ευκαιρία της μυθολογίας και της ιστορίας του τόπου αλλά και με τον τρόπο που δημιουργήθηκε το κονσεπτ της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, όπως μας εξιστορεί ο ίδιος στη συνέντευξη του «έβαλα τον Έρωτα να υπερίπταται, να περπατά στον αέρα και να δημιουργεί ολόκληρη την Ελληνική Τέχνη». ‘Ήξερε, λοιπόν, από που προερχόταν αυτό.

Την επόμενη ημέρα, λαμβάνει στα γραφεία του, μια κάρτα που έλεγε το εξής: «Γειά σου, είμαι ο Peter και με δάκρυα στα μάτια συνειδητοποίησα χτες το βράδυ, βλέποντας τηλεόραση ότι εσύ είσαι αυτός, που έκανε όλο αυτό. Δε σε έχω ξεχάσει ποτέ. Αναρωτιέμαι πως είσαι και τι κάνεις.. είμαι βαθύτατα συγκινημένος».

Όπως καταλαβαίνετε, εξέπεμψε ένα σήμα στον πλανήτη και το σήμα έφτασε στον παραλήπτη του, καθώς το διαπίστωσε και εκείνος, λαμβάνοντας αυτήν την κάρτα. Έβαλε την κάρτα σε ένα συρτάρι και δεν απάντησε ποτέ. Αλλά, μέσα από όλο αυτό, μας δείχνει την προσωπική του σύνδεση με την έννοια έρως και δημιουργία. Πηγή έμπνευσής του; Μα φυσικά, η ίδια η ζωή!

Αυτός, κύριες και κύριοι, είναι ο ανεπανάληπτος και ταλαντούχος Δημήτρης Παπαϊωάννου.

Πηγή κεντρικής εικόνας: ogdoo.gr