Αμερικανός μουσικός, συνθέτης, τραγουδοποιός και ηθοποιός. Άντλησε υλικό από πολλά είδη μουσικής, όπως τζαζ, γκόσπελ, μπλουζ, ακόμη και οπερέτες. Το έργο του χαρακτηρίστηκε πολύπλευρο και κόντρα στις νόρμες της εποχής. Οι ιστορίες που περιελάμβανε στις συνθέσεις του ήταν ρομαντικές, αλλά και του περιθωρίου. Η φωνή του ιδιαίτερη. Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, η γνωριμία του με το Σταλόνε απέφερε τη συμμετοχή του στην ταινία Paradise Alley για την οποία έγραψε τραγούδια ενώ εξασφάλισε κι ένα μικρό ρόλο υποδυόμενος ένα μεθυσμένο πιανίστα. Ο πρώτος δίσκος του, με τίτλο Closing Time, κυκλοφόρησε το 1973. Έχει τιμηθεί με βραβείο Γκράμι δύο φορές. Τον Tom Waits τον αγαπάμε γιατί:
Γιατί έχει απαγορεύσει σε διαφημιστικές να χρησιμοποιούν τα τραγούδια του στα σποτ τους, καθώς το θεωρεί υποτιμητικό.
Γιατί με τα τραγούδια του προσπαθούσε να επιλύσει το πρόβλημα αλκοολισμού που είχε θεωρώντας λανθασμένα ότι υπάρχει κάτι διασκεδαστικό και φοβερά αμερικάνικο στο να είσαι μεθυσμένος.
Γιατί έχει πει ότι τον ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα τραγούδια που δεν καταλήγουν σε δίσκους.
Γιατί είναι απ’ τους λίγους καλλιτέχνες που είναι αδύνατον να κατηγοριοποιηθεί, καθώς η μουσική του έχει επιρροή από την μπλουζ, τη γκόσπελ και τη τζαζ μέχρι το μουσικό θέατρο και την οπερέτα.
Γιατί η χροιά του είναι ταξιδιάρικη, ονειροπόλα και γιατί έχει γράψει το “I hope I don’t fall in love with you”, ύμνος για τον καθένα που ελπίζει να αποφύγει τον έρωτα, αλλά, πάντα στο τέλος καταλαβαίνει ότι είναι εξαρχής χαμένη μάχη!
Γιατί στα τραγούδια του χρησιμοποιεί ψιθύρους, ακόμη και τον ήχο απ’ το νεροχύτη.
Γιατί ζούσε σ’ ένα αυτοκίνητο μέχρι να αρχίσει να ασχολείται με τη μουσική.
Γιατί δεν είναι τυχαίο ότι ενσάρκωσε το διάβολο στην ταινία The Imaginarium of Doctor Parnassus (2009) του Τέρι Γκίλιαμ. Είναι πάντα σκανταλιάρης κι αινιγματικός. Οι δημοσιογράφοι μονίμως έτρεμαν σε συνεντεύξεις του. Έκανε παιχνίδια αφοπλίζοντας το συνομιλητή με τη σπιρτάδα του και φρόντιζε να εντυπωσιάζει με τις ασήμαντες γνώσεις του.Έχει πει σε συνέντευξή του: «Ξέρεις ότι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχαν ανακαλύψει ένα εξάρτημα το οποίο μπορούσε να τυπώσει 4.000 λέξεις πάνω σ’ έναν κόκκο ρυζιού;». Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει αν έλεγε αλήθεια τελικά πως το παιδικό του πρότυπο ήταν ο Πινόκιο.
Γιατί έχει δηλώσει ότι ο κόσμος είναι μια κόλαση και οι άσχημοι στίχοι καταστρέφουν την ποιότητα του μαρτυρίου μας.
Γιατί είναι ένας ποιητής του δρόμου, που ζει σε καταγώγια και φτηνά ξενοδοχεία, αλλά γράφει αριστουργήματα.
