Ήταν μια ζεστή, καλοκαιρινή μέρα, 21 χρόνια πριν, όταν ένα μικρό κορίτσι ήρθε στον κόσμο. Οι μοίρες που πέρασαν από την κούνια της, την προίκισαν με όλες τις αρετές και οι γονείς της, που την ονόμασαν Πολυνίκη, δεν είχαν ιδέα τότε πόσο ταιριαστό θα ήταν το όνομα που επέλεξαν για την κόρη τους!

Γεννημένη τέταρτη στη σειρά, μετά από τρεις αδερφούς, λογικό και καθόλου παράξενο μεγαλώνοντας να της αρέσει το ποδόσφαιρο. Ξεκινάει, οπότε, να ασχολείται με τον αθλητισμό, παίζοντας ποδόσφαιρο στην Πέλλα όπου ζει. Αμέσως όλοι παρατηρούν το πόσο γρήγορη είναι και έτσι αναπόφευκτα, όταν η ομάδα της θα διαλυθεί, εκείνη θα οδηγηθεί στον στίβο.

Μαζί με δύο φίλες της που την παροτρύνουν, πηγαινοέρχεται στα Κουφάλια και ξεκινάει προπονήσεις με την Κατερίνα Αλεξοπούλου, η οποία παραμένει προπονήτριά της μέχρι και σήμερα. Τα πράγματα όμως δεν είναι εύκολα τον πρώτο καιρό. Αναρωτιέται αν το να αφήσει το ποδόσφαιρο και να στραφεί στον στίβο ήταν η σωστή επιλογή. Και τότε είναι που η Κατερίνα με τη θέλησή της να τη βοηθήσει και τον τρόπο που την προσεγγίζει, καταφέρνει να της περάσει την αγάπη της για τον στίβο.

Το 2017 σε ηλικία μόλις 14 ετών γίνεται για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Ελλάδος στα 80μ. στην κατηγορία Κ16. Αρχίζει να αντιλαμβάνεται πως έχει πραγματικά ταλέντο και με την πίστη της προπονήτριάς της σε εκείνη και στις δυνατότητές της αποφασίζει να συνεχίσει. Από τότε και έπειτα οι διακρίσεις έρχονται η μία μετά την άλλη. Η Πολυνίκη αφοσιώνεται πλέον ολοκληρωτικά και πιστεύει πως μπορεί να καταφέρει σπουδαία πράγματα. Γίνεται πρωταθλήτρια Ελλάδος στα 100 και 200μ. πολλές συνεχόμενες χρονιές στις κατηγορίες της. Τα ρεκόρ διαδέχονται το ένα το άλλο και οι διακρίσεις στο εξωτερικό εκείνες στην Ελλάδα. Παίρνει μέρος σε αγώνες σε πολλά διαφορετικά μέρη του κόσμου. Ιταλία, Αζερμπαϊτζάν, Εσθονία, Κένυα, Ρουμανία, Σερβία, Κολομβία, Ισπανία, Τουρκία, Φιλανδία, Κύπρο! Μέρη, που όπως η ίδια τονίζει, δε θα είχε επισκεφτεί χωρίς τον αθλητισμό. Παθιάζεται χρόνο με το χρόνο και βάζει στόχο να γίνει σαν τη Ραφαέλα Σπανουδάκη, το πρότυπό της. Και θα το καταφέρει!

Αποφασίζει να φοιτήσει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στη Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. Όπως η ίδια εκμυστηρεύτηκε κάποια στιγμή, είχε προτάσεις από Πανεπιστήμια της Αμερικής τις οποίες επέλεξε να αρνηθεί. Το ίδιο πεισματικά αρνείται να αφήσει και τη Θεσσαλονίκη για να πάει στην Πρωτεύουσα. Παρ’ όλο που οι συνθήκες προπόνησης δεν είναι και οι ιδανικότερες για τους αθλητές του στίβου στην πόλη, όπως και σε άλλες επαρχιακές πόλεις, λόγω ελλείψεων σε υποδομές και εξοπλισμό, εκείνη συνεχίζει να παλεύει ενάντια στις αντιξοότητες. Ενδεικτική του τρόπου σκέψης της η απάντησή της, σε ερώτηση που της έγινε, πώς μπορούν οι Έλληνες αθλητές να ανταγωνίζονται αυτούς του εξωτερικού που προπονούνται σε εντελώς άλλα επίπεδα και πώς νιώθει όταν αγωνίζεται με την Εθνική ομάδα στίβου. «Εμείς οι Έλληνες τρέχουμε περισσότερο με την ψυχή μας», απάντησε. «Και όταν τρέχεις με το εθνόσημο στο στήθος, σου δίνεται τεράστια ώθηση ώστε να προσπαθήσεις ακόμη περισσότερο, για τη χώρα σου. Για όλους τους Έλληνες».

Αν ρωτήσεις την ίδια, σίγουρα θα σου πει πως δε φεύγει από τη Θεσσαλονίκη εξαιτίας της προπονήτριάς της. Η μεταξύ τους σχέση αξιοζήλευτη. Μετά από τόσα χρόνια κοινής πορείας, σχέση μητέρας κόρης πλέον, με όλα της τα χαρακτηριστικά. Την αγάπη, τον αλληλοσεβασμό, την περηφάνια αλλά εννοείται και τις μικροεντάσεις και τις διαφωνίες. Πώς αλλιώς, όταν περνούν τόσο πολύ χρόνο καθημερινά μαζί!

Πολύ καλές είναι οι σχέσεις της όμως και με τους συναθλητές της. Τους κερδίζει όλους με το χαμόγελο, την ευγένεια και το ήθος της. Αφού όσο δυναμική είναι όταν αγωνίζεται, τόσο συνεσταλμένη είναι στην καθημερινότητά της. Προσιτή σε όλους και ειδικά στα μικρά παιδιά, πάντα έχει την αγκαλιά της ανοιχτή και μια συμβουλή να τους δώσει όταν τη ζητήσουν. Όποτε το πρόγραμμά της το επιτρέπει, είναι πάντα εκεί, στους αγώνες που συμμετέχουν οι αθλητές του Συλλόγου της, ΑΣΣ Αλέξανδρου Μακεδονίας, μικροί και μεγάλοι, για να τους στηρίξει, αφού η αθλητική της οικογένεια είναι σαν δεύτερη οικογένειά της.

Σε κάθε ευκαιρία μας υπενθυμίζει, πως για να πετύχεις τους στόχους σου, το πιο σημαντικό είναι να έχεις πίστη στον εαυτό σου. Και να μην τα παρατάς ποτέ. Κάποιοι τραυματίζονται και τα παρατάνε. Η Πολυνίκη ακολουθεί πιστά τις συμβουλές των ειδικών και συνεχίζει. Και όταν κάτι δεν πάει καλά, το αφήνει πίσω και δουλεύει ακόμα πιο σκληρά για να είναι καλύτερη την επόμενη φορά. Το απέδειξε περίτρανα, πρόσφατα, στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου 2024, στη Ρώμη. Που τη μία μέρα, έκανε όλους τους θεατές να συγκινηθούν με το κλάμα της, όταν δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό των 100μ. αλλά επανήλθε δριμύτερη την επόμενη μέρα και πέρασε στον τελικό των 200μ. όπου αγωνίστηκε ανάμεσα στις σπουδαιότερες αθλήτριες της Ευρώπης.

Πείσμα, ατσαλένια θέληση, προσήλωση στο στόχο και σκληρή δουλειά ασταμάτητα είναι η συνταγή της επιτυχίας της, που δείχνει σε όλους μας, πως αν κάτι θέλεις πολύ είναι στο χέρι σου να το καταφέρεις.
Και αφού ο αρχικός στόχος της πρώτης συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνες, μόλις στα 21 της χρόνια, επετεύχθη και σε λίγο θα πετάει για Παρίσι, ευχόμαστε ολόψυχα να πετύχει και τον αμέσως επόμενο, που είναι να εξασφαλίσει μία θέση στους ημιτελικούς των 100 και 200μ. που θα αγωνιστεί. Η Πολυνίκη είναι η μοναδική αθλήτρια από την Ελλάδα, που θα πάρει μέρος σε δρομικά αγωνίσματα στίβου, στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2024 στο Παρίσι!

Καλή επιτυχία Πολυνίκη!
Συνέχισε με το ίδιο πάθος!
Μας κάνεις περήφανους!

 

Πηγή εικόνας: ΣΕΓΑΣ

Συντάκτης: Σοφία Αλεξανδρίδου
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη