Γονείς, μια λέξη που για τον καθένα έχει διαφορετική σημασία και ο καθένας έχει κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο στο μυαλό. Γονιός δεν είναι μόνο το άτομο το οποίο συμμετείχε στην πράξη που σου έδωσε ζωή και σε έφερε σε αυτόν τον κόσμο αλλά είναι το/α άτομο/α που σε μεγάλωσαν και σε φρόντισαν, σου έμαθαν τις πρώτες σου λέξεις και σε έκανα το άτομο που είσαι σήμερα το οποίο έχει ένα φορτίο που κουβαλάει μαζί του, άλλοτε μικρό και άλλοτε πολύ μεγάλο.
Θα αρχίσω λοιπόν με την πικρή αλήθεια. Η σχέση που έχουμε με τους γονείς μας είναι καταδικασμένη να είναι προβληματική. Όταν είμαστε μικροί είναι οι ήρωές μας και πιστεύουμε πως είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα. Όσο μεγαλώνουμε όμως, η εικόνα που έχουμε για τους γονείς μας αλλάζει και έτσι συνειδητοποιούμε πως η μόνο υπερδύναμη που έχουν είναι αυτή της αγάπης που νιώθουν για εσένα. Η αγάπη αυτή τους δίνει τη δύναμη και την ενέργεια να μπορούν να είναι γονείς και να αναλάβουν εκτός από την ευθύνη για τον εαυτό τους και την ευθύνη μιας καινούργιας ζωής. Είναι πολύ σημαντικό να θυμάσαι, όταν σου σπάνε τα νεύρα, όταν δε βγάζουν κανένα νόημα και όταν νιώθεις αρνητικά συναισθήματα για αυτούς, πως και εκείνοι ζούνε για πρώτη φορά και δεν ξέρουν πάντα τι πρέπει να κάνουν. Και εκείνοι φοβούνται, νιώθουν αβεβαιότητα, φόβο και αδυναμία. Το να γίνεις γονιός δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης και σου αλλάζει τη ζωή από τη μια μέρα στην άλλη κυριολεκτικά. Όλες οι συνήθειες και ρουτίνες που έχεις για τον εαυτό σου περνάνε σε δεύτερη μοίρα και τουλάχιστον για τα επόμενα 15-20 χρόνια το μόνο σταθερό πράγμα στη ζωή σου είναι ότι πρέπει να μεγαλώσεις έναν άνθρωπο και να του μάθεις τα πάντα από το 0, έχοντας σε εσένα για πρότυπο δίνοντας σου μια τεράστια πίεση του να είσαι τέλειος.Τώρα που τα είδες όλα μαζεμένα σε αυτές τις προτάσεις ίσως σε έκαναν να δεις με λίγο διαφορετικό μάτι τους γονείς σου.
Οι νεότερες γενιές αποκτήσαμε πολλά τραύματα από τις προηγούμενες γενιές και βγαίνουν στην επιφάνεια και μπορούμε να τα παρατηρήσουμε, νιώσουμε και συζητήσουμε διότι πια υπάρχει όλο και περισσότερο στην καθημερινότητας μας η ψυχανάλυση και η ψυχοθεραπεία. Οι πλείστοι γονείς δε βλέπουν την έξαρση της μόδας αυτής με καλό μάτι γιατί οι ίδιοι έζησαν πιο δύσκολα και πιο καταπιεσμένοι συναισθηματικά. Δεν έζησαν τόσο πολύ με τον διάλογο και δεν είχαν την ευκαιρία να μοιραστούν με τους δικούς τους γονείς τι φταίει ίσως για τις όχι και τόσο καλές σχέσεις που έχουν. Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν εκείνοι τα παιδιά τους είναι πολύ διαφορετικός από τον τρόπο που φρόντιζαν τους ίδιους. Γι’ αυτό και εκείνοι με τη δική τους σειρά νιώθουν πικρία από τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουμε μερικές φορές. Είναι σαν να έχουμε και οι δύο πλευρές δίκιο και άδικο ταυτόχρονα.
Γι΄αυτό κι η ευθύνη για αλλαγή πέφτει πάνω μας. Εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή γιατί ξέρουμε κάποια πράγματα παραπάνω και είμαστε σε θέση να τα μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Οι γενιά των γονιών μας πίστευε πως είναι τα υλικά αγαθά έχουν παραπάνω σημασία για εμάς διότι ίσως οι ίδιοι να τα στερήθηκαν αλλά τελικά αυτό που χρειαζόταν ήταν ποιοτικός χρόνος και παραπάνω συζητήσεις γύρω από τα συναισθήματα.
Η δυσκολία είναι να καταφέρεις να συμφιλιωθείς με τον εαυτό σου και να σου επιτρέπεις να έχεις στη ζωή σου μόνο τα άτομα που θέλεις να έχεις. Ακόμα και αν πέρασες από δυσκολεμένους γονείς πρέπει να τους συγχωρέσεις μέσα σου για να μπορείς να πας παρακάτω και να σταματήσεις εκεί τη μετάδοση των όσων φορτίων σου μετέφεραν και οι ίδιοι από τους δικούς τους γονείς. Δε χρειάζεται να έχεις επικοινωνία μαζί τους αν σε κάνουν trigger αν προσπαθήσεις όμως να το δεις από μια άλλη οπτική θα δεις πως ό,τι πέρασες και ό,τι άκουσες που σε πλήγωσε προήλθε από ένα άτομο που και το ίδιο ζει πρώτη φορά και μαθαίνει κι αυτό πως πρέπει να ζει.
Συντάκτης: Βαλέρια Ιόργκου
