Η λογική είναι εκείνη που μας βοηθά να επιβιώσουμε, να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις σε κατάλληλο χρόνο. Κι όμως υπάρχουν ιδέες παράλογες, οι οποίες συχνά έρχονται και θρονιάζονται μέσα μας, δυσκολεύοντας τόσο πολύ την καθημερινότητά μας! Είναι ιδέες που οι περισσότεροι έχουμε, σκέψεις που όλοι κάναμε έστω και μια φορά. Είτε έχουν ισχύ είτε όχι, είναι ιδέες που δε βασίζονται σε καμία περίπτωση σε κάποιο λογικό συνειρμό και αν επιμείνουμε σε αυτές, μπορεί να εμφανίσουμε ιδεοψυχαναγκασμούς. Σύμφωνα με τον Albert Ellis ψυχοθεραπευτή που ανέπτυξε την Rational Emotive Therapy, οι άνθρωποι έχουν υιοθετήσει τέτοιες, παράλογες, ιδέες οι οποίες συχνά γίνονται τρόπος ζωής με αποτέλεσμα να προκαλούν άγχος, κατάθλιψη, θυμό κι ενοχές, θεωρώντας πως εν τέλει η κατεύθυνση που δίνουμε στη σκέψη μας, είναι η ίδια που μας καταστρέφει.
1. H ιδέα της αναγκαστικής καθολικής επιτυχίας.
Άκρως παράλογη ιδέα αφού δεν είναι δυνατό κάποιος να είναι εξίσου καλός σε όλα. Οι άνθρωποι διαθέτουν κλίσεις και ταλέντα και είναι εντελώς παράλογο να θεωρεί κανείς πως μπορεί να πετύχει σε όλους, ανεξαιρέτως, τους τομείς.
2. Η ιδέα ότι είναι αναγκαίο να αγαπιέται και να εκτιμάται κανείς από τα σημαντικά άτομα της ζωής του.
Η αγάπη προκύπτει και δυστυχώς δεν υπάρχει διακόπτης που να ενεργοποιεί την αγάπη κάποιου απέναντι στο πρόσωπό μας. Κάποιοι μας αγαπάνε περισσότερο κι άλλους αγαπάμε εμείς. Το να διεκδικούμε την αγάπη από άτομα που απλά δεν την έχουν, είναι ανούσιο και δε θα μας έκανε πραγματικά ευτυχισμένους.
3. Η ιδέα πως είναι τρομερά καταστροφικό τα πράγματα να μη γίνονται όπως τα θέλεις.
Εξαιρετικά παράλογη ιδέα αν σκεφτεί κανείς πόσο γρήγορα αλλάζουν τα δεδομένα και πως τα περισσότερα πράγματα δεν αφορούν καν στην ανθρώπινη παρέμβαση. Είναι όμορφο να έχουμε επιθυμίες και στόχους μα, δυστυχώς –ή ευτυχώς-, η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές.
4. Η ιδέα πως η δυστυχία είναι αποτέλεσμα εξωτερικών παραγόντων εκτός της σφαίρας επιρροής μας.
Αποδεδειγμένα κάτι τέτοιο δεν ισχύει αφού η ευτυχία και η δυστυχία προκύπτουν από τον τρόπο με τον οποίο επεξεργαζόμαστε οι ίδιοι τα γεγονότα και τη στάση που επιδεικνύουμε απέναντι σε αυτά.
5. Η ιδέα πως εάν κάτι είναι επικίνδυνο, αυτό πρέπει να είναι διαρκώς στο μυαλό μας.
Είναι γεγονός πως όσο χρόνο κι αν αφιερώσουμε σε κάτι τέτοιο, η ιδιότητα του δε θα αλλάξει και θα συνεχίσει να είναι κάτι αρνητικό. Η συνεχής σκέψη δε μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας μα συχνά μας δημιουργεί παράλογες εμμονές.
6. Η ιδέα πως είναι πιο εύκολο να αποφεύγουμε τις δυσκολίες παρά να τις αντιμετωπίζουμε.
Κάπως κλισέ αλλά πραγματικότητα, καθώς και τα κλισέ προέκυψαν από ευρεία εφαρμογή τους. Είναι σημείο των καιρών η αποφυγή και θα είναι τουλάχιστον αφελής αυτός που θεωρεί πως δεν έχει μπει στη διαδικασία να αναβάλλει κάτι που ενδεχομένως τον έκανε να αισθανθεί άβολα η ενασχόληση μαζί του.
7. Η ιδέα ότι οι άνθρωποι χρειάζονται πάντα την υποστήριξη ενός ισχυρότερου για να είναι επιτυχείς.
Αποτέλεσμα του να είσαι υπό είναι σαφώς μια κλιμακωτή εξάρτηση και απώλεια της ατομικότητας καθώς σταδιακά νιώθεις πως όλες σου οι αποφάσεις θα πρέπει να περνούν έγκριση για να έχουν ισχύ και βάση.
8. Η ιδέα ότι μας ορίζει ένα κάρμα.
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει αφού τα γεγονότα που ανήκουν στο παρελθόν αποτελούν μόνο εμπειρίες και μαθήματα, τα οποία μας έμαθαν πώς να φερόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η συμπεριφορά μαθαίνεται και διαμορφώνεται δεν έχει έναν χαρακτήρα τιμωρίας με σκοπό να μας πειθαρχήσει.
9. Η ιδέα πως η ενσυναίσθηση πρέπει να συνοδεύεται κι από την εύρεση μιας λύσης.
Αυτό είναι παράλογο διότι με το να γινόμαστε ο άνθρωπος που θέλουμε να βοηθήσουμε, χάνουμε την αντικειμενικότητα και καταλήγουμε εκείνον που αντιμετωπίζει το πρόβλημα πιο πολύ να τον δυσκολεύουμε. Επιπλέον, πρέπει να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας σε όποια συνθήκη χάριν υποκειμενικότητας που είναι αναπόφευκτη.
10. Η ιδέα πως για κάθε πρόβλημα υπάρχει μια λύση και είναι καταστροφικό εάν κάποιος δε τη βρει.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει η απόλυτη λύση σε όλα τα προβλήματα και αυτό πρέπει να το δεχτούμε. Σε κάποιες καταστάσεις, κάνοντας δοκιμές, καταλήγουμε στην πιο «ταιριαστή» λύση.
Ιδέες πολλές, λογική καμία. Έχουμε πάρει τη ζωή λίγο πιο σοβαρά από όσο αξίζει και κάπως έτσι χανόμαστε στο νόημά της. Η ιδέα του ιδανικού, είναι απλά μια ιδέα και ως ιδέα θα πρέπει να ξεθωριάσει. Το «τέλειο» δεν υπάρχει κι αν υπήρχε θα ήταν βαρετό. Δέξου πως θα την παλέψεις, θα χρησιμοποιήσεις στρατηγική, θα φερθείς συνετά και επιπόλαια μαζί, θα κάνεις λάθη και θα πονέσεις κι όλα αυτά στο τέλος θα είναι οι εμπειρίες σου. Τίποτα το σωστό, κανένα λάθος. Εμπειρίες μονάχα.
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
