Ανάμεσα σε άτομα που διατηρούν δεσμό, οι τσακωμοί αποτελούν το αλατοπίπερο της σχέσης, όπως συνήθιζαν να λένε οι παλιοί. Στις σχέσεις διαδέχονται στάδια, τα οποία συχνά αποτελούν σταθμό σε αυτή αφού αφήνουν σημάδια με το πέρασμα του χρόνου και επιπτώσεις ορατές. Πολλοί νομίζουν πως το στάδιο εκείνο κατά το οποίο μαλώνεις λίγο πιο συχνά με το ταίρι σου, αποτελεί στάδιο δοκιμασίας της σχέσης και ότι είναι από τα χειρότερα στάδια που θα περάσεις. Κι όμως, υπάρχει ένα στάδιο το οποίο είναι πολύ πιο δύσκολο, ψυχοφθόρο και κουραστικό· το στάδιο κατά το οποίο δεν έχεις τι να πεις με το σύντροφό σου.
Συμβαίνει σε όλους -και στις καλύτερες οικογένειες- και είναι απολύτως φυσιολογικό. Το να μην έχεις διάθεση να συζητήσεις, να μη νιώθεις την ανάγκη να μοιραστείς εμπειρίες της ημέρας σου, να μη σε ενδιαφέρει η άποψη του άλλου για κάποιο θέμα. Αυτό το σημείο δεν είναι ανησυχητικό, αφού άνθρωποι είμαστε και δε λειτουργούμε με διακόπτη. Όταν αυτό το στάδιο ωστόσο συνοδεύεται από απέλπιδες προσπάθειες να πείσεις τους φίλους σου να εμπλακούν στη σχέση, τότε τα πράγματα είναι σοβαρά.
Είναι όμορφο για ένα ζευγάρι να μοιράζεται την ίδια παρέα, να έχει κοινούς φίλους και τον ίδιο τρόπο διασκέδασης. Είναι τραγικό ωστόσο όταν ένα ζευγάρι φτάνει στο σημείο να επιζητά μονίμως την παρουσία άλλων κατά τη συναναστροφή του και να μην επιδιώκει να περνά ώρες μόνο του. Δεν είναι θέμα ημερών, είναι μια περίοδος που πραγματικά τα δύο άτομα δεν επιθυμούν να μείνουν μόνα και να συζητήσουν, να περάσουν χρόνο μεταξύ τους και να κάνουν ό,τι και παλιότερα.
Οι κοινοί φίλοι είναι πράγματι βοηθητικοί σε μια σχέση αφού μαζί τους βιώνει το ζευγάρι εμπειρίες που αποτελούνται από περισσότερα άτομα, μοιράζεται προβληματισμούς και γεμίζει κάποιες ώρες. Η κατάχρηση της κοινής παρέας και η συνεύρεση μαζί της να αποτελεί αυτοσκοπό της συνάντησης του ζευγαριού, είναι μια προβληματική κατάσταση. Το να επιδιώκει ο ένας ή και οι δύο να βρίσκονται μόνο με παρέα, υποδηλώνει πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα στην επικοινωνία του ζευγαριού, πως έχει χαθεί η μαγεία και η λαχτάρα για τον άλλο είναι σαφώς μικρότερη.
Στην περίπτωση που ένα ζευγάρι έρθει αντιμέτωπο με μια τέτοια κατάσταση, κανένας φίλος δεν είναι κι ούτε πρέπει να είναι εκείνος που θα λύσει το πρόβλημα. Η εμπλοκή τρίτων, όσο καλοπροαίρετα κι αν γίνεται δεν προσδιορίζει κι ούτε αφορά τη σχέση των δύο. Το να έχει εντοπίσει το ζευγάρι πως υπάρχει πρόβλημα στη σχέση και να αποφασίζει να το λύσει με την παρουσία τρίτων, δεν αποτελεί ουσιαστική λύση, παρά μια παράταση του προβλήματος. Όσο καλά και να περνάει το ζευγάρι στα πλαίσια παρέας, χρειάζεται χρόνο μεταξύ του για να δει αν πράγματι αξίζει να είναι μαζί. Διαφορετικά, θα μπορούσαν να είναι απλά δύο μέλη της παρέας και τίποτα παραπάνω.
Στην περίπτωση λοιπόν που ένας από τους δύο ή και οι δύο συνειδητοποιήσουν πως προτιμούν να βλέπουν το σύντροφό τους μόνο στα πλαίσια της παρέας, καλό είναι να το συζητήσουν μεταξύ τους. Ακόμη κι αν δε γνωρίζουν την αιτία που νιώθουν έτσι, ακόμη κι αν δεν έχουν μια λύση να προτείνουν. Μέσα από τη συζήτηση είναι πολύ πιο πιθανό να προκύψει μια αποτελεσματική λύση παρά μια παράταση του προβλήματος. Άλλωστε οι φίλοι δε θα είναι πάντα στη μέση για να καλύπτουν το κενό. Κάποια στιγμή, όταν το ζευγάρι μείνει μόνο, θα εμφανιστούν όλες οι τρύπες. Και τότε δε θα υπάρχει καμία δικαιολογία.
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
