Υπάρχουν κάποιες φάσεις που νιώθεις πως έχεις κουραστεί να προσπαθείς. Έχεις κουραστεί να εξηγείς, να παλεύεις να βρεις μια λογική λύση ή ακόμα και διεκδικήσεις το δίκιο σου. Δεν έχει νόημα να χρησιμοποιήσεις τα επιχειρήματά σου για να δείξεις στον άλλο σε ποια σημεία κάνει λάθος, γιατί δεν περιμένεις η κατάσταση ν’ αλλάξει. Μπορεί να έδωσες χρόνο, να περίμενες αρκετά, να είδες στοιχεία που δεν ταιριάζουν με τον χαρακτήρα σου, να εξαντλήθηκε η υπομονή σου, να αποφάσισες να πας για άλλα. Καμιά φορά είναι δύσκολο να πάρεις την πρωτοβουλία να φύγεις, γιατί φοβάσαι μη θεωρηθείς ο κακός και ο παράλογος της ιστορίας. Ακόμα κι αν αυτή την ιστορία προσπαθούσες για καιρό να την βελτιώσεις, να την φτιάξεις, να την προστατεύσεις. Μπορεί να νιώθεις ότι έχεις καταβάλει το μέγιστο των προσπαθειών σου -το πόσο δεν έχει σημασία, είναι υποκειμενική η ποσότητα της προσπάθειας και πότε εξαντλείται η υπομονή του καθενός και η διάθεση να κρατήσει κάτι.
Σε κάθε ιστορία το σενάριο το ορίζουν τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Όταν μιλάμε για ερωτικό ειδύλλιο, ο ένας πάντα θα προσπαθεί λίγο παραπάνω και θα υποχωρεί πιο συχνά μα πρέπει κι ο άλλος να δείχνει κατανόηση. Σημασία δεν έχει μόνο ένας απ’ τους δύο να παρακινεί τον άλλο για να συνεχίσει να υπάρχει μέλλον, αλλά η προσπάθεια να είναι αμφίδρομη. Αλλιώς αυτός που καταβάλει μεγαλύτερο κόπο κάποια στιγμή αποφασίζει να παρατήσει την προσπάθεια, ξενερώνει και βλέπει μπροστά του το βουνό που άλλοτε ανέβαινε με ευκολία να μοιάζει με θεριό. Δεν είναι πως δε θέλει να το ανέβει, ξέρει όμως πως αν φτάσει στην κορυφή δε θα είναι όσο ικανοποιημένος θα ήθελε, δε θα νιώσει δικαίωση και δύσκολα θα καταφέρει να παραμείνει εκεί. Εξάλλου δεν είναι εύκολο να αναλαμβάνεις συνέχεια να κρατήσεις ζωντανό κάτι που κανονικά θα έπρεπε να συντηρούν δύο.
Το να προσπαθείς να κρατήσεις μια κατάσταση που πλέον είναι αμφίβολο κατά πόσο τη θέλει κι ο άλλος, δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο. Απ’ το να φτάσετε σε σημείο που θα κάνει την εμφάνισή της η εξάντληση, καλύτερα να το πάρεις απόφαση νωρίς και να αποχωρήσεις. Όσο εύκολα όμως αλλάζεις την «υποχώρηση» σε «αποχώρηση», τόσο επώδυνο είναι το κάνεις πράξη. Απ’ τη μία δε θέλεις να φύγεις, απ’ την άλλη δε σε κρατά και κάτι. Πρόκειται για μια πάλη, εσωτερική και εξωτερική, να μείνεις κάπου που δεν ενοχλείς αλλά δεν τρελαίνονται και με την παρουσία σου. Ξέρεις πως και να αποχωρήσεις, δε θα σε πολυψάξουν. Είναι σαν τις φρυγανιές στο ντουλάπι που μπορεί να τις έχεις δυο χρόνια ληγμένες, μα δε τις χρειάστηκες και ποτέ για να ελέγξεις την ημερομηνία λήξης τους. Το ανακαλύπτεις μια μέρα και αποφασίζεις να τις διώξεις απ’ το ντουλάπι. Δε σε ενοχλούσαν εκεί που τις είχες μα δε σου προσέφεραν και κάτι. Και δεν είναι ωραίο να είσαι φρυγανιά, είναι ενοχλητικό.
Δεν είναι πάντα εύκολο να φύγεις, ακόμα κι αν ξέρεις πως το τέλος έχει φτάσει. Καμιά φορά είναι και ψυχοφθόρο να επωμιστείς μια ευθύνη που ζυγίζει για δύο. Ξέρεις όμως πως στην τελική θα είναι για το καλό και των δυο σας. Πρόκειται για μια δύσκολη απόφαση που αν την πάρεις, μακροπρόθεσμα θα σε επαινείς. Απ’ τη στιγμή που η προσπάθεια σε έχει κουράσει, φύγε και μη σε νοιάζει τι θα σκεφτεί ο άλλος!
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
