Έρωτας είναι όλα εκείνα τα άσχημα που μαζί κάνουν ένα σπουδαίο

Τον παρομοιάζουν με άγγελο μα άγγελος δεν είναι. Τα βέλη που ρίχνει τα επιθυμούν, μα τις συνέπειες μάλλον δε γνωρίζουν. Κι αν το κόκκινο είναι το χρώμα που του έδωσαν, μάθε πως καθόλου αθώο χρώμα δεν είναι. Ο έρωτας είναι έννοια που πολλοί μελέτησαν κι ακόμη περισσότεροι αναζήτησαν. Τον ψάχνουν τη μέρα και τη νύχτα, σε πρόσωπα που θα ταίριαζαν σε εκείνον και δημιουργούν ιστορίες που πολλοί θα ήθελαν να ζήσουν. Τον ζητούν από παιδιά μέχρι να γεράσουν, τον συζητούν στις παρέες και ξέρουν πως είναι τυχεροί όσοι τον γνώρισαν.

Αντικειμενική περιγραφή δεν υπάρχει για τον έρωτα, οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να τον ντύσουν. Όταν τον νιώσεις το καταλαβαίνεις, ξέρεις πως είναι αυτός, όμως δεν ξέρεις πώς να το μοιραστείς με τους υπόλοιπους πως εσύ τον γνώρισες. Οι λίγοι θα καταλάβουν, οι υπόλοιποι θα σου κάνουν νεύμα κατανόησης και θα συνεχίσουν την κουβέντα. Γιατί όποιος δεν τον γνωρίσει δεν μπορεί να κατανοήσει πώς είναι να ζεις με αυτόν.

Αν τον γνώρισες, ξέρεις. Ο έρωτας δεν είναι ένα συναίσθημα ροζ. Έχει μέσα του μπόλικες δώσεις μαύρου που ενίοτε έρχεται σε επαφή με το κόκκινο και οι αποχρώσεις του σε τρελαίνουν. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν είναι αυτό που ονειρευόμασταν μικροί. Δεν είναι το συναίσθημα που σου κολλά το χαμόγελο στα χείλη και σε κάνει να ζεις ευτυχισμένο. Δεν είναι όλα ρόδινα. Δεν είναι καν αυτό που σε ηρεμεί, αντιθέτως.

Είναι η κατάσταση που κατακλύζει το μυαλό σου, που τρελαίνει το μέσα σου. Που η αναστάτωση είναι τόση, όση και το άγχος που μας προκαλεί οτιδήποτε άγνωστο. Είναι μια μόνιμη αγωνία για το πότε θα δεις το άτομο που σε προκάλεσε να το γνωρίσεις, είναι ο φόβος μήπως τελειώσει και μετά νιώθεις κενός. Αν πιστεύεις πως ακόμη κι αν βρεις τον αμοιβαίο έρωτα θα είσαι ήρεμος, κάπου έχεις μπερδευτεί. Δε σημαίνει πως αν σου πει πως νιώθει το ίδιο, αυτόματα θα γίνεις ευτυχισμένος. Ίσα ίσα, τότε είναι που έρχεσαι αντιμέτωπος με άλλα τόσα πρωτόγνωρα συναισθήματα. Η αμφιβολία, η δυσπιστία, η αγωνία, η ζήλια κι ένα σωρό ακόμη αρνητικά –κατά κόσμον- συναισθήματα έρχονται να σε γνωρίσουν μαζί με τον έρωτα.

Γιατί πολύ απλά κύριο γνώρισμα του έρωτα είναι η αναστάτωση. Η ανούσια αναστάτωση για το παρόν και το μέλλον. Η αναστάτωση για όσα έγιναν κι όσα θα ακολουθήσουν. Η αναστάτωση μήπως τελειώσει πριν προλάβεις να το ζήσεις. Οι στιγμές ευτυχίας ωστόσο είναι τόσο έντονες που δεν μπορούν να συγκριθούν με οποιαδήποτε άλλη χαρά.

Τα σημάδια του αμοιβαίου, τα λεπτά που βρίσκεστε κοντά ακόμη κι αν δεν εξελιχθεί σε αυτό που ονειρευόσουν, οι ατελείωτες ώρες που σου παίρνει να περιγράψεις ένα λεπτό μαζί με το συγκεκριμένο άτομο, είναι συναισθήματα που τυχερός είναι όποιος τα βιώνει. Κατανοείς τη σημασία τους μόνο αν τον έχεις γνωρίσει. Είναι συναίσθημα της παράνοιας αφού μπορεί μέσα σε ένα λεπτό να κλάψεις από χαρά κι από λύπη ταυτόχρονα. Τα συναισθήματα σου δεν τα ελέγχεις εσύ κι αυτό είναι πράγματι ενοχλητικό κάποιες φορές.

Αν τον γνωρίζεις καταλαβαίνεις. Αν τον ψάχνεις πυρετωδώς, έχε στο νου σου πως δεν βαδίζεις για τα εύκολα. Ο έρωτας είναι δύσκολος και συναίσθημα επώδυνο. Δεν είναι κάτι που το ελέγχεις ούτε και σου δίνονται επιλογές. Τις επιλογές τις ορίζει και πάλι το άτομο εκείνο που σε «έμπλεξε» σε όλη αυτή την κατάσταση. Γι’ αυτό και ο ερωτευμένος έχει το ακαταλόγιστο, γιατί η λογική σε εγκαταλείπει και υπολειτουργείς με το συναίσθημα. Μην ψάξεις λογική σε άνθρωπο ερωτευμένο, μην προσπαθήσεις να εξηγήσεις τις κινήσεις ή το σκεπτικό του.

Παρ’ όλα αυτά αξίζει να το ζήσεις κι ας μαζεύεις τα κομμάτια σου μετά. Απλά σταμάτα να τον ψάχνεις γιατί εκείνος μόνο ξέρει πότε και αν έρθει να σε βρει. Κι αν σε βρει θα το καταλάβεις. Από το σφίξιμο στο στομάχι, τον πόνο στο στήθος, τη λαχτάρα στην καρδιά. Θα σε βρει και μέσα από αυτόν θα ανακαλύψεις τις διαστάσεις τις ευτυχίας και θα δεις πόσο αντέχεις να πονάς. Θα γνωρίσεις εκείνον κι εσένα μαζί με αυτόν. Θα πονέσεις και θα λυτρωθείς.