Πόσες φορές ευχήθηκες ν’ ανοίξει η γη να σε καταπιεί όταν κάποιο άτομο δικό σου, της οικογένειάς σου, ένιωσες να εκτίθεται ανεπανόρθωτα; Πόσες φορές ένιωσες την πίεσή σου να χτυπά κόκκινο και ν’ αρνείσαι να πιστέψεις πως αυτό που μόλις άκουσες προέρχεται από άτομα που μόνο θετικά στοιχεία έχεις να τους προσάψεις; Ας μη γελιόμαστε, όλοι έχουμε φρικάρει κατά καιρούς με λόγια που ξεστόμισαν άτομα του στενού οικογενειακού μας κύκλου, μα οι απόψεις διαφέρουν αρκετά κι οι εμπειρίες μας είναι καθοριστικές ως προς τον σχηματισμό τους.
Τόσο στα οικογενειακά τραπέζια, όσο και σε συναντήσεις με φίλους και παρέες, ακούγονται απόψεις για θέματα κοινωνικά και προσωπικά που σίγουρα δε συμφωνούν με τις δικές μας. Και μπορεί να μας φρικάρει όταν ακούμε ακραίες απόψεις από άτομα που μας μεγάλωσαν και μας έδωσαν αξίες, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ως ενήλικες διαφέρουμε και κακώς μας επηρεάζουν τόσο. Είναι πράγματι οδυνηρό να ξέρεις πως ένας εκ των δύο ή κι δυο γονείς σου είναι ρατσιστές, σεξιστές, ομοφοβικοί. Είναι απόλυτα λογικό να δαγκώνεσαι όταν κουτσομπολεύουν ή σχολιάζουν αρνητικά οτιδήποτε εσύ επικροτείς, αποδέχεσαι, κατανοείς ως διαφορετικότητα. Δεν είναι λογικό όμως να νιώθεις άσχημα που νιώθεις έτσι.
Με το να διαφωνείς ή να λυπάσαι για τις απόψεις κάποιου αγαπημένου σου προσώπου, δε σημαίνει πως απαρνείσαι το συγκεκριμένο πρόσωπο. Αγαπώ τη μαμά μου κι ας θεωρεί πως οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται σε μικρή ηλικία. Σέβομαι το μπαμπά μου κι ας πιστεύει πως πρέπει να συναναστρέφομαι μόνο με όσους έχουν την ίδια θρησκεία με μένα. Θα έκανα τα πάντα για τον αδερφό μου προσπερνώντας τον θυμό που νιώθω κάθε φορά που δυσκολεύεται να κατανοήσει πως οι κολλητές μου είναι και ζευγάρι. Το ότι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα μ’ έναν τρόπο που εγώ θεωρώ λάθος και το ότι θυμώνω με αυτό δε με κάνει να τους εκτιμώ λιγότερο.
Δεν πρέπει να ντρέπεσαι λοιπόν που ντρέπεσαι για τις απόψεις των δικών σου. Σίγουρα μάλιστα υπάρχουν κι απόψεις τους με τις οποίες συμφωνείς και ταυτίζεσαι, απόψεις που δεν έχουν την απόχρωση που συζητάμε, εκείνες που τους κάνουν καλούς γονείς και φίλους. Σαφώς κι η κοινωνική μας θέση στα πράγματα είναι βασικό στοιχείο του χαρακτήρα μας και υπεραρκετό για να μας αντιταχθεί κανείς. Είναι λογικό να νιώθεις άσχημα όταν τα λόγια τους θεωρείς πως προσβάλουν, περιθωριοποιούν ή σταμπάρουν. Είναι λογικό να νευριάζεις όταν προσπαθούν να σε πείσουν πως όλα αυτά έχουν μια λογική. Είναι λογικό να κοκκινίζεις όταν υποστηρίζουν σθεναρά ιδέες που στα μάτια σου καμία σωστή βάση δεν έχουν. Μην ντρέπεσαι που λυπάσαι και θυμώνεις όταν τα ακούς.
Να ντραπείς αν σε πείσουν να τους υποστηρίξεις όταν καταλαβαίνεις πως παραφέρονται. Να ντραπείς αν συμφωνήσεις με όσα λένε, μόνο και μόνο για να φανεί πως εσύ στηρίζεις τους δικούς σου και τους βλέπεις τέλειους. Να ντραπείς αν αντιληφθείς πως τις απόψεις αυτές προσπαθούν να τις επιβάλλουν σε κάποιον άλλο και δεν αντιδράσεις. Να ντραπείς αν έστω για μια φορά, δεν τους πιάσεις ήρεμα να τους εξηγήσεις για ποιο λόγο θεωρείς λάθος όσα υποστηρίζουν.
Μα μην ντραπείς που νιώθεις άβολα όταν τους βλέπεις να εκτίθενται. Νιώθεις έτσι, γιατί τους αγαπάς κι επειδή λυπάσαι που δεν είχαν την ευκαιρία να διαμορφώσουν μια διαφορετική άποψη, που δεν τους άφησε η πραγματικότητά τους κι ένα καθεστώς που τώρα παλεύουμε ν’ αλλάξει. Νιώθεις έτσι, όπως όλοι έχουμε νιώσει κάποια στιγμή που και οι δικοί μας είπαν χοντρές βλακείες περί ανθρώπινης αυτοδιάθεσης κι ύπαρξης. Πες την άποψή σου δίχως φόβο κι ίσως να δεις σιγά-σιγά να μαλακώνει η σκληράδα τους. Κι αν όχι, θα ξέρεις πως όχι μόνο δεν έχεις μείνει άπραγος, μα έσπασες και τον κύκλο. Κι αυτό είναι πραγματικά σημαντικό.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
